Bijące Serce Historii

W pierwszej fazie tej części projektu "Skarbiec Mazowiecki" proponujemy zwiedzanie 48 świątyń, uwzględniają one podstawowe kategorie zwiedzania, np."  kościoły wotywne, świątynie związane z kapłańską drogą bł. ks. Jerzego Popiełuszki, kościoły Traktu Królewskiego a także miejsca związane z bł. Janem Pawełem II.

Kościół pw. Najczystszego Serca Maryi jest pomnikiem historii upamiętniającym bitwę z Rosjanami pod Olszynką Grochowską w czasie powstania listopadowego w 1831 r.    

Plac pod budowę świątyni ofiarował Jan Łaski, prezes Spółki Seryjnej Budowy Domów, który zajmował się również parcelacją ziemi na przyłączonym do Warszawy Grochowie. 25 lutego 1925 r. arcybiskup warszawski Aleksander Kakowski erygował parafię na Grochowie. Najpierw powstała drewniana kaplica, dla której księżna Maria z Zawiszów Radziwiłłowa, fundatorka bazyliki Najświętszego Serca Jezusowego na Pradze, podarowała naczynia liturgiczne. Jednocześnie księżna Maria Radziwiłłowa wybrała dla nowo powstałej parafii na Grochowie wezwanie Najczystszego Serca Maryi jako odpowiednik wezwania Najświętszego Serca Jezusowego bazyliki przy ul. Kawęczyńskiej. Z tym wydarzeniem związana jest tradycja pielgrzymek z kościoła pw. Najczystszego Serca Maryi do bazyliki na Pradze i odwrotnie.

Ze względu na bardzo szybki wzrost liczby mieszkańców Grochowa członkowie Towarzystwa Przyjaciół Grochowa podjęli decyzję o budowie kościoła. Inicjatorem tego przedsięwzięcia i pierwszym proboszczem parafii był ks. kanonik Jan Sztuka, który po śmierci w 1970 r. został pochowany w kaplicy kościoła. Projektantem kościoła był arch. Andrzej (Andrea) Boni. Podczas budowy świątyni natrafiono na dwie mogiły z okresu powstania listopadowego, z których prochy złożono w kopcu na Olszynce Grochowskiej. Budowę kościoła w stanie surowym ukończono w 1941 r. podczas okupacji niemieckiej.

W czasie działań wojennych 1944 r. kościół niewiele ucierpiał, zaś drewniana kaplica spłonęła. W dniu 30 października 1949 r. arcybiskup warszawski Stefan Wyszyński dokonał konsekracji kościoła. Ze względu na piękno i wielkość kościoła przy pl. Szembeka była również propozycja podniesienia  świątyni do godności katedry dla nowo powstającej diecezji warszawsko-praskiej.