Drewniane skarby Mazowsza - szlak drewnianej architektury sakralnej.

Mazowsze jest niezwykle bogate w przykłady sakralnego budownictwa drewnianego. Na terenie województwa odnotować można ponad 200 godnych uwagi obiektów.

Na obecnym etapie realizacji projektu "Skarbiec Mazowiecki - szlaki turystyczne obiektów sakralnych w Warszawie i na Mazowszu" pragniemy  zachęcić do odwiedzenia i poznania wybranych obiektów.

Na Mazowieckim Szlaku Drewnianej Architektury Sakralnej, któremu nadajemy nazwę Drewniane skarby Mazowsza, będziecie Państwo mogli zwiedzić aż 67 niezwykłych obiektów. Są to w większości mało znane i, choćby z tego powodu, rzadko odwiedzane kościoły i kaplice. Przy typowaniu obiektów braliśmy pod uwagę przede wszystkim ich historię, walory architektoniczne, rolę w lokalnym i ponadlokalnym życiu religijnym. Znajdujące się na szlakach świątynie pozwalają zapoznać się z różnorodnymi, zmieniającymi się w ciągu wieków, formami ich rozplanowania, kształtowania bryły, czy też wyposażenia i zdobienia wnętrza.

Na szlaku Drewniane skarby Mazowsza umieszczone zostały drewniane obiekty sakralne, podzielone na 6 tzw.  pętli: ciechanowską(14 obiektów), ostrołęcką (11), płocką (14), siedlecką (9), warszawską-wschodnią (8) i warszawską-zachodnią (10). W przygotowaniu - pętla radomska (7)

Dla zainteresowanych materiałami drukowanymi wydaliśmy miniprzewodnik "Drewniane skarby Mazowsza" z mapą.

Chociaż Sokołowo Włościańskie jest nieco oddalone od głównych szlaków turystycznych, to jednak warto tutaj przyjechać, aby zobaczyć kościół, który wzniesiono pod koniec XVII w. jako kaplicę. Swój obecny wygląd zawdzięcza on rozbudowanie, jaka miała miejsce w 1835 r. Fundusze na ten cel ofiarował właściciel wsi, Daniel Sommer, który po śmierci spoczął obok swojej świątyni.

Początki kościoła w Sokołowie Włościańskim wiążą się z rozwojem kultu Matki Bożej po potopie szwedzkim. Już w 1657 r. została we wsi wzniesiona kaplica drewniana pw. Najświętszej Marii Panny, którą ufundował Franciszek Jan Bieliński, wówczas podczaszy płocki, a późniejszy starosta i wojewoda malborski. Przetrwała ona zaledwie kilkanaście lat, bo już 1682 r. kolejną kaplicę i do tego większą, wzniósł cześnik ciechanowski Jan Więcki. Trzynaście lat później została ona konsekrowana przez biskupa płockiego Andrzeja Chryzostoma Załuskiego. Ponieważ kaplica stanowiła filię parafii Zambski, Jan Więcki przeznaczył również fundusze, które pozwoliły nie tylko na utrzymanie kapelana, a także zbudowanie dla niego domu.

W 1781 r. zachowała się informacja, że była ona wówczas wybudowana "z drzewa kostkowego, ułożona w kwadrat". Pół wieku później (w 1835 r.) kosztem właściciela wsi, Daniela Sommera, kaplica została znacznie powiększona i zapewne od tego momentu można już mówić o niej jako o kościele, który przez kolejne lata służył wiernym.

Jesienią 1944 r., podczas ofensywy wojsk radzieckich, ściany i dach świątyni zostały znacznie uszkodzone, a jej gruntowny remont przeprowadzono wkrótce po zakończeniu II wojny światowej (ostatni miał miejsce w 2009 r.).

Dopiero ponad trzy wieki od wybudowania pierwszej kaplicy, 15 czerwca 1974 r. biskup płocki Bogdan Sikorski erygował w Sokołowie samodzielną parafię pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, wydzielając ją z macierzystej parafii Zambski.