Drewniane skarby Mazowsza - szlak drewnianej architektury sakralnej.

Mazowsze jest niezwykle bogate w przykłady sakralnego budownictwa drewnianego. Na terenie województwa odnotować można ponad 200 godnych uwagi obiektów.

Na obecnym etapie realizacji projektu "Skarbiec Mazowiecki - szlaki turystyczne obiektów sakralnych w Warszawie i na Mazowszu" pragniemy  zachęcić do odwiedzenia i poznania wybranych obiektów.

Na Mazowieckim Szlaku Drewnianej Architektury Sakralnej, któremu nadajemy nazwę Drewniane skarby Mazowsza, będziecie Państwo mogli zwiedzić aż 67 niezwykłych obiektów. Są to w większości mało znane i, choćby z tego powodu, rzadko odwiedzane kościoły i kaplice. Przy typowaniu obiektów braliśmy pod uwagę przede wszystkim ich historię, walory architektoniczne, rolę w lokalnym i ponadlokalnym życiu religijnym. Znajdujące się na szlakach świątynie pozwalają zapoznać się z różnorodnymi, zmieniającymi się w ciągu wieków, formami ich rozplanowania, kształtowania bryły, czy też wyposażenia i zdobienia wnętrza.

Na szlaku Drewniane skarby Mazowsza umieszczone zostały drewniane obiekty sakralne, podzielone na 6 tzw.  pętli: ciechanowską(14 obiektów), ostrołęcką (11), płocką (14), siedlecką (9), warszawską-wschodnią (8) i warszawską-zachodnią (10). W przygotowaniu - pętla radomska (7)

Dla zainteresowanych materiałami drukowanymi wydaliśmy miniprzewodnik "Drewniane skarby Mazowsza" z mapą.

Wieś powstała na terenie Wielkiego Księstwa Litewskiego. Najstarsza o niej wzmianka pochodzi z 1388 r. - należała wtedy do Nagórki Czecha. Dokument z 1415 r. wymienia Rogów wśród wsi płacących dziesięcinę dla kościoła w Sokołowie. W tym czasie jej właścicielem był Mikołaj Sepieński. 

Pod koniec XV w. wieś należała do Władysława Sokołowskiego, wnuka Mikołaja Sepieńskiego. W 1507 r. przeszła w ręce starosty drohickiego Jana Dołubowskiego, właściciela Dołubowa i Hołubli. W 1532 r. darował on Rogów Annie, adoptowanej przez niego naturalnej córce kniazia Romana Druckiego-Lubeckiego, która miała czterech mężów. Trzecim z nich był starosta krewski Mikołaj Ostyk (zm. 1564 r.). Anna dożyła lat 70. XVI w. Ona to uposażyła w 1546 r. tutejszą cerkiew pw. św. Dymitra w trzy włóki ziemi i wystarała się o utworzenie parafii. Świątynia ta powstała zapewne w XV w., ale nie zachowały się dokumenty dotyczące jej erekcji. 

Kolejnym właścicielem Rogowa, wymienianym w 1580 r., był Mikołaj Kiszka, starosta drohicki i wojewoda podlaski. Sto lat później wieś należała do kasztelana podlaskiego Stanisława Karola Łużeckiego, który zginął w 1686 r. w walce z Turkami. 

Od końca XVI w. tutejsza cerkiew była świątynią unicką. Co najmniej od 1726 r. Rogów należał do Gąsowskich. W 1790 r. sprzedali oni tę wieś i inne dobra generałowi majorowi wojsk koronnych i staroście mielnickiemu Adamowi Szydłowskiemu herbu Lubicz (zm. 1819 r.). Starosta wraz z żoną, Wiktorią z Kuczyńskich, ufundowali w 1815 r. nową drewnianą cerkiew unicką. Świątynia ta istnieje do dziś. Ich córka Ewa wniosła Rogów w posagu Tadeuszowi Dorii Dernałowiczowi. 

Zamiana cerkwi z unickiej na prawosławną przeprowadzana siłą w 1875 r. przyniosła ofiary wśród wiernych. Dwie kobiety broniące cerkwi zostały zakatowane na śmierć, a dwie inne osoby wywieziono na Sybir. Księdza Teodora Telakowskiego (1840-1895), ówczesnego proboszcza, wydalono do Galicji. W grudniu 1918 r. biskup siedlecki ks. Henryk Przeździecki przekazał świątynię rzymskim katolikom, a w maju 1919 r. wznowił tu istnienie parafii katolickiej, ale w obrządku łacińskim.