Drewniane skarby Mazowsza - szlak drewnianej architektury sakralnej.

Mazowsze jest niezwykle bogate w przykłady sakralnego budownictwa drewnianego. Na terenie województwa odnotować można ponad 200 godnych uwagi obiektów.

Na obecnym etapie realizacji projektu "Skarbiec Mazowiecki - szlaki turystyczne obiektów sakralnych w Warszawie i na Mazowszu" pragniemy  zachęcić do odwiedzenia i poznania wybranych obiektów.

Na Mazowieckim Szlaku Drewnianej Architektury Sakralnej, któremu nadajemy nazwę Drewniane skarby Mazowsza, będziecie Państwo mogli zwiedzić aż 67 niezwykłych obiektów. Są to w większości mało znane i, choćby z tego powodu, rzadko odwiedzane kościoły i kaplice. Przy typowaniu obiektów braliśmy pod uwagę przede wszystkim ich historię, walory architektoniczne, rolę w lokalnym i ponadlokalnym życiu religijnym. Znajdujące się na szlakach świątynie pozwalają zapoznać się z różnorodnymi, zmieniającymi się w ciągu wieków, formami ich rozplanowania, kształtowania bryły, czy też wyposażenia i zdobienia wnętrza.

Na szlaku Drewniane skarby Mazowsza umieszczone zostały drewniane obiekty sakralne, podzielone na 6 tzw.  pętli: ciechanowską(14 obiektów), ostrołęcką (11), płocką (14), siedlecką (9), warszawską-wschodnią (8) i warszawską-zachodnią (10). W przygotowaniu - pętla radomska (7)

Dla zainteresowanych materiałami drukowanymi wydaliśmy miniprzewodnik "Drewniane skarby Mazowsza" z mapą.

Wieś powstała w XV w. na terenie Wielkiego Księstwa Litewskiego. Należała do rodu Paprockich herbu Cholewa wywodzącego się z ziemi łęczyckiej i sieradzkiej. Jakub i Wit Paproccy ufundowali tu kościół pw. św. Bartłomieja wzniesiony w 1439 r. Uposażywszy go wystarali się o utworzenie w Paprotni parafii, co nastąpiło w 1455 r. 

Od początku XVI w. wieś dzieliła się na Paprotnię Kościelną i Paprotnię Podawce. Ta druga część zamieszkiwana była przez potomków założycieli wsi, którzy byli kolatorami kościoła. Staropolskie słowo 'podawca' oznacza właśnie kolatora. W 1827 r. Paprotnia Kościelna liczyła 6 domów i 21 mieszkańców, a Paprotnia Podawce - 17 domów i 88 mieszkańców. W 2. poł. XIX w. obie części Paprotni, wraz z folwarkiem Paprotnia Krossy, wchodziły w skład dóbr z centrum w pobliskiej Hołubli.

Gdy kościół ufundowany w XV w. przez Paprockich spłonął, kolejny, również drewniany, został wzniesiony w 1761 r. z fundacji Jakuba Ciecierskiego, późniejszego stolnika drohickiego, ówczesnego właściciela Paprotni. Kościół był czynny do 1876 r., kiedy to władze carskie nakazały jego zamknięcie, a wiernych włączyły do parafii Wyrozęby. Po wydaniu w 1905 r. edyktu tolerancyjnego zezwolono na przywrócenie kościoła do kultu. W 1906 r. staraniem ks. Władysława Górskiego został on wyremontowany i przebudowany. Parafię reaktywowano w 1919 r.