Drewniane skarby Mazowsza - szlak drewnianej architektury sakralnej.

Mazowsze jest niezwykle bogate w przykłady sakralnego budownictwa drewnianego. Na terenie województwa odnotować można ponad 200 godnych uwagi obiektów.

Na obecnym etapie realizacji projektu "Skarbiec Mazowiecki - szlaki turystyczne obiektów sakralnych w Warszawie i na Mazowszu" pragniemy  zachęcić do odwiedzenia i poznania wybranych obiektów.

Na Mazowieckim Szlaku Drewnianej Architektury Sakralnej, któremu nadajemy nazwę Drewniane skarby Mazowsza, będziecie Państwo mogli zwiedzić aż 67 niezwykłych obiektów. Są to w większości mało znane i, choćby z tego powodu, rzadko odwiedzane kościoły i kaplice. Przy typowaniu obiektów braliśmy pod uwagę przede wszystkim ich historię, walory architektoniczne, rolę w lokalnym i ponadlokalnym życiu religijnym. Znajdujące się na szlakach świątynie pozwalają zapoznać się z różnorodnymi, zmieniającymi się w ciągu wieków, formami ich rozplanowania, kształtowania bryły, czy też wyposażenia i zdobienia wnętrza.

Na szlaku Drewniane skarby Mazowsza umieszczone zostały drewniane obiekty sakralne, podzielone na 6 tzw.  pętli: ciechanowską(14 obiektów), ostrołęcką (11), płocką (14), siedlecką (9), warszawską-wschodnią (8) i warszawską-zachodnią (10). W przygotowaniu - pętla radomska (7)

Dla zainteresowanych materiałami drukowanymi wydaliśmy miniprzewodnik "Drewniane skarby Mazowsza" z mapą.

Dokładnie nie wiadomo, ile jeszcze lat kościół drewniany w Słupnie będzie pełnił rolę świątyni parafialnej. Zapewne co najmniej kilka, zanim nie zostanie wybudowany nowy kościół murowany. Warto dodać, że parafia jest już w posiadaniu odpowiedniej działki budowlanej, dzięki czemu świątynia drewniana nie będzie musiała ustąpić miejsca murowanej (jak to się, niestety, dość często zdarza!).

HISTORIA

Znaleziska archeologiczne potwierdzają, że już w XII w. istniała w tym miejscu osada "Shupno", bo tak po raz pierwszy została zanotowana nazwa tej miejscowości w 1185 r. Wówczas wojewoda mazowiecki Żyro nadał Słupno norbertanom płockim z kościoła NMP. Przez wieki zmieniali się kolejni właściciele, aż w1729 r. wieś przeszła na własność norbertanek płockich i w ich rękach pozostawała do końca XVIII w.

Prawdopodobnie już w XII w. została w Słupnie erygowana parafia i wtedy też powstał pierwszy kościół drewniany pw. św. Marcina. W 1612 r. wzmiankowana jest kolejna świątynia -zapewne już trzecia w tym miejscu - która posiadała wieżę oraz osobną kaplicę z ołtarzem św. Marcina i św. Elżbiety.

Kolejny kościół został zbudowany w 1621 r. (bo taka data widniała na belce tęczowej, wykorzystanej przy budowie kolejnego kościoła), a w 1630 r., konsekrował go biskup sufragan płocki Stanisław Starczewski.

Świątynia przetrwała prawdopodobnie do połowy XVIII w., bo już w 1753 r. został wzniesiony nowy kościół drewniany, który ufundował proboszcz klasztoru norbertanek płockich, ks. Mateusz Kamiński (Krzemiński).

Kościół, gruntownie remontowany po I wojnie światowej (wówczas spaleniu uległ cały dach) oraz w latach 1955-1958, przetrwał do naszych czasów. Od połowy 2009 r., pod kierunkiem ks. Marka Jarosława Zaborowskiego, trwa remont świątyni, na który składa się m.in. wymiana szalunku i remont dachu (w tym zmiana jego pokrycia na gontowe). W ciągu najbliższych kilku lat w Słupnie ma zostać wybudowany nowy kościół murowany (parafia posiada już działkę budowlaną pod nową świątynię), ale XVIII-wieczny kościół ma pozostać na swoim miejscu.