Drewniane skarby Mazowsza - szlak drewnianej architektury sakralnej.

Mazowsze jest niezwykle bogate w przykłady sakralnego budownictwa drewnianego. Na terenie województwa odnotować można ponad 200 godnych uwagi obiektów.

Na obecnym etapie realizacji projektu "Skarbiec Mazowiecki - szlaki turystyczne obiektów sakralnych w Warszawie i na Mazowszu" pragniemy  zachęcić do odwiedzenia i poznania wybranych obiektów.

Na Mazowieckim Szlaku Drewnianej Architektury Sakralnej, któremu nadajemy nazwę Drewniane skarby Mazowsza, będziecie Państwo mogli zwiedzić aż 67 niezwykłych obiektów. Są to w większości mało znane i, choćby z tego powodu, rzadko odwiedzane kościoły i kaplice. Przy typowaniu obiektów braliśmy pod uwagę przede wszystkim ich historię, walory architektoniczne, rolę w lokalnym i ponadlokalnym życiu religijnym. Znajdujące się na szlakach świątynie pozwalają zapoznać się z różnorodnymi, zmieniającymi się w ciągu wieków, formami ich rozplanowania, kształtowania bryły, czy też wyposażenia i zdobienia wnętrza.

Na szlaku Drewniane skarby Mazowsza umieszczone zostały drewniane obiekty sakralne, podzielone na 6 tzw.  pętli: ciechanowską(14 obiektów), ostrołęcką (11), płocką (14), siedlecką (9), warszawską-wschodnią (8) i warszawską-zachodnią (10). W przygotowaniu - pętla radomska (7)

Dla zainteresowanych materiałami drukowanymi wydaliśmy miniprzewodnik "Drewniane skarby Mazowsza" z mapą.

Jadąc drogą krajową nr 62, na odcinku łączącym Wyszków z Serockiem, koniecznie musimy w Somiance skręcić do odległych o trzy kilometry Barcic. Dzięki temu zobaczymy jedną z najbardziej malowniczych świątyń drewnianych, jakie w XVIII w. wzniesiono na Mazowszu.

Jednak w odróżnieniu od innych kościołów wznoszonych w tym stuleciu, jest on przykładem typu bazylikowego w architekturze drewnianej, jakim charakteryzują się najstarsze świątynie mazowieckie. Na uwagę zasługuje również niespotykana w innych tego typu obiektach fasada, którą zdobią trzy wieżyczki.

HISTORIA

Po raz pierwszy Barcice pojawiają się na kartach historii w roku 1185, gdy wojewoda mazowiecki Żyro nadał wieś siostrom norbertankom płockim (w ich rękach znajdowała się ona aż do rozbiorów).

Dopiero w 1379 r. biskup płocki Dobiesław erygował tutaj parafię pw. Najświętszej Marii Panny i św. Stanisława. Wtedy też powstał pierwszy kościół drewniany. W 1616 r. zostaje zbudowana nowa świątynia, zapewne druga lub trzecia na tym miejscu, która przetrwała do połowy XVIII w. (prawdopodobnie do 1740 r.).

Następny, zachowany do dzisiaj kościół, został wzniesiony w 1758 r. z fundacji Mateusza Kamińskiego (Kamieńskiego), proboszcza klasztoru norbertanek płockich. Na obecnym wyglądzie świątyni zaważył gruntowny remont, przeprowadzony w latach 1867-1868. Wówczas, obok wymiany podwalin, wykonano ozdobny szalunek budowli, wtedy też prawdopodobnie w zwieńczeniu fasady pojawiły się trzy kwadratowe wieżyczki.

W 1948 r., po ponad pięciu wiekach istnienia, siedzibę parafii przeniesiono do oddalonej o trzy kilometry wsi Somianka, motywując to jej centralnym położeniem w stosunku do innych miejscowości, znajdujących się na terenie parafii. Tym samym drewniany kościół w Barcicach stał się świątynią filialną. Jego ostatni remont generalny przeprowadzono w latach 1998-2001 staraniem ks. Wacława Grzybowskiego. Wówczas m.in. dokonano wymiany podwalin, remont i pokrycie dachu gontem, a także konserwację wyposażenia wnętrza. Prace te wykonał zespół konserwatorów toruńskich pod kierunkiem Joanny Ziemlewicz.