Skaryszew to miasteczko założone w 1591 r. przez kanonika płockiego Skarszewskiego. Położone na gruntach kamionkowskich pomiędzy prawym brzegiem Wisły a jej łachą, przez ponad dwa stulecia należało do biskupów płockich. Gdy w 1641 r. Skaryszew otrzymał prawa miejskie, na jego terenie znajdował się już drewniany kościół parafialny pochodzący zapewne z XV w. Przez krótki czas po zniszczeniu Pragi przez wojska szwedzkie w 1656 r. była to jedyna działająca świątynia na terenie praskiej parafii. Niebawem biskup płocki podjął decyzję o budowie na terenie Pragi nowego kościoła pw. św. Stanisława. Ukończono go w 1681 r. i pełnił funkcje liturgiczne oraz parafialne do końca XVIII w., czyli do zniszczenia przez wojska rosyjskie w czasie insurekcji kościuszkowskiej.
W 1811 r. żołnierze napoleońscy rozebrali to, co jeszcze pozostało ze skaryszewskiej parafii, gdyż teren znalazł się w granicach fortyfikacji wojskowych. Życie religijne na Skaryszewie zamarło na sto lat i odrodziło się dopiero przed wybuchem I wojny światowej, kiedy to powstała tu kaplica mariawitów.
W 1920 r. nabył ją niejaki Szulc i urządził w niej magazyn drewna budowlanego. W siedem lat później zgromadzenie księży pallotynów odkupiło niszczejący magazyn i wyremontowało go urządzając na kościół rzymskokatolicki.
We wrześniu 1939 r. świątynia spłonęła, ale wkrótce rozpoczęto budowę nowej według proj. Stanisława Marzyńskiego. W listopadzie 1941 r. odbyła się uroczystość poświęcenia kościoła pw. Chrystusa Króla Pokoju.
W latach 80. XX w. budynek rozebrano, pozostała jedynie fasada główna i dzwonnica, inne części kościoła i plebanii zostały wybudowane na nowo według projektu Janusza Maliszewskiego.
W styczniu 2007 r. w kościele wybuchł pożar, w czasie którego spłonął obraz Adama Styki „Chrystus Król”, zastąpiono go kopią wykonaną przez Krzysztofa Kudelskiego.
Bryła świątyni według projektu Janusza Maliszewskiego, na planie ośmioboku przykrytego wielospadowym dachem zwieńczonym oszkloną gloriettą (ażurową wieżyczką) z krzyżem na szczycie. Pozostałą po dawnym kościele fasadę, zwieńczoną trójkątnym naczółkiem z murowaną gloriettą z krzyżem, połączono z nowym dwoma ścianami tworząc kruchtę (przedsionek) na planie zbliżonym do kwadratu, przykrytą dwuspadowym dachem.
Nad wejściem w obramieniu dwa małe, wąskie, pionowe otwory okienne. Z lewej strony dzwonnica, powstała w czasie II wojny światowej, z ażurową gloriettą na szczycie, przykrytą dachem z krzyżem. Ściany rozczłonkowane piętrowo ułożonymi pionowymi,wąskimi otworami okiennymi. Narożniki budynków oraz obramienia otworów okiennych i drzwiowych boniowane, czyli obłożone ciosami o profilowanych krawędziach. Całość pokryta beżowym tynkiem, boniowania białe.
Na fasadzie kościoła znajduje się tablica poświęcona żołnierzom VI Obwodu Praskiego AK poległym w latach 1939-1944.
Wnętrze świątyni dwukondygnacyjne na planie zbliżonym do koła.
W górnym kościele marmurowy ołtarz na wprost wejścia, za nim obraz „Chrystus Król”, z prawej strony pozłacana nisza z tabernakulum, w mniejszej niszy chrzcielnica. Na ścianie freski „Niebieska Jerozolima” Michała Zaborowskiego, w oknach witraże tego samego autora. W bocznych ołtarzach rzeźby „Matka Boża Fatimska”przywieziona z Portugalii oraz „Św. Wincenty Pallotti”. Bliżej wejścia rzeźby„Św. Józef”i „Św. Antoni”.
W dolnym kościele kaplica MB Częstochowskiej z kopią obrazu z Jasnej Góry w ołtarzu i z tabernakulum ozdobionym witrażem i konfesją (rodzaj baldachimu) stylizowaną na wzór konfesji z grobowca św. Piotra w Rzymie. W ołtarzach bocznych obrazy: „Św. Wincenty Pallotti”, „Bł. ks. Józef Stanek” i „Bł. ks. Józef Jankowski”. W dolnym kościele umieszczono także trumnę z prochami bł. ks. Józefa Stanka.
Z prawej strony świątyni oszklony budynek mieszkalny i klasztorny, w którym mieści się obecnie siedziba pallotyńskiego Zarządu Prowincjalnego Prowincji Chrystusa Króla Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego (Pallotynów). W Domu Parafialnym Zarząd Środowiska Armii Krajowej, V Rejonu Warszawa Praga, Obwodu XXVI urządził salę, w której prezentowane są w gablotach pamiątki z powstania warszawskiego.
- Obraz „Chrystus Król”, autorstwa Krzysztofa Antoniego Kudelskiego, poświęcony 25 listopada 2007 r. przez Nuncjusza Apostolskiego abp. Józefa Kowalczyka. Jest to kopia obrazu, który spłonął w styczniu 2007 r., autorstwa znanego malarza Adama Styki (1890-1959).
Pallotyni zamówili wizerunek swojego patrona w 1942 r., niedługo po zbudowaniu nowego kościoła. Adam Styka znany był z twórczości o tematyce orientalnej, jest autorem, m.in. ilustracji do W pustyni i w puszczy oraz Quovadis H. Sienkiewicza. Pracę nad obrazem rozpoczął w 1944 r., na krótko przed wybuchem powstania warszawskiego, poprzedził ją wnikliwym poznaniem Ewangelii, szukając w niej konceptu na realizację dzieła. Duży wpływ na kształt obrazu wywarł jego osobisty dramat, syn twórcy został bowiem w tym czasie aresztowany przez Niemców.
Styka przedstawił Chrystusa w momencie przemienienia na górzeTabor, w towarzystwie Eliasza i Mojżesza. Jezus w złotej koronie cierniowej unosi prawą rękę w geście Pankreatora, czyli Władcy, a oczy wznosi ku górze jako Sługa Boży. Na jego kolanach kula ziemska, którą osłania berłem trzymanym w lewej ręce. Gest ten odczytywano jako opiekę Jezusa nad zaatakowanymi i okupowanymi przez Niemców krajami, także Polską.
W trakcie pracy nad obrazem w malarzu dokonywały się przemiany wewnętrzne, dzięki pogłębionej wierze zwrócił się ku Bogu. Obraz - zgodnie z życzeniem autora, by warszawiacy mogli uczestniczyć w jego duchowych przeżyciach - był początkowo wystawiony w witrynie jednego ze sklepów przy Nowym Świecie. Wzbudzał duże zainteresowanie, dając nadzieję na zwycięstwo i wiarę w Opatrzność Bożą. Przechowywany później w Jabłonnie, wrócił do Warszawy po upadku powstania warszawskiego, zawieszono go w ołtarzu głównym kościoła pw. Chrystusa Króla Pokoju, gdzie przebywał do spalenia w styczniu 2007 r.
- Freski „Niebieska Jerozolima” (lata 80. XX w.) autorstwa Michała Zaborowskiego. - ściany wewnętrzne
- Rzeźby:„Św. Józef”, „Św. Antoni”. - we wnętrzu kościoła, blisko wejścia
- Rzeźby: „Matka Boża Fatimska”(przywieziona z Portugalii), „Św. Wincenty Pallotti”. - w ołtarzach bocznych górnego kościoła
- Obrazy: „Św. Wincenty Pallotti”, „Bł. ks. Józef Stanek”, „Bł. ks. Józef Jankowski”. - w ołtarzach bocznych kaplicy MB Częstochowskiej (dolny kościół)
XV w. - Powstanie pierwszego drewnianego kościoła na Skaryszewie.
1591 r. - Skaryszew otrzymał prawa miejskie.
1641 r. - Nadanie przywilejów miejskich Skaryszewowi należącemu wówczas do biskupów płockich.
1656 r. - Mimo zniszczenia kościoła w czasie potopu szwedzkiego, przejmuje on funkcje świątyni parafialnej na Pradze, gdyż kościół na Kamionku został w tym czasie całkowicie spalony.
1681 r. - Ukończono budowę nowego kościoła parafialnego (po zniszczeniu przez Szwedów) i nadano mu wezwanie św. Stanisława biskupa.
1780 r. - Skaryszew został nabyty przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, który przekazał go bratankowi Stanisławowi Poniatowskiemu.
1773-1794 - Proboszczem parafii na Skaryszewie był Jan Chryzostom Bohomolec, brat Franciszka Bohomolca.
4 listopada 1794 r. - Rzeź Pragi, czyli wymordowanie cywilnej ludności przez rosyjskie wojska Suworowa po zdobyciu przez nie Pragi. W czasie walk spalony został kościół pw. św. Stanisława.
1811 r . - Rozbiórka pozostałych na terenie parafii św. Stanisława obiektów dokonana przez wojska napoleońskie(m.in. cmentarza, dzwonnicy, szkoły, plebanii i szpitala) z powodu budowy fortyfikacji przedmostowej szańca napoleońskiego.
Przed 1914 r. - Wzniesienie na Skaryszewie kaplicy przez mariawitów.
1920 r. - Mariawici sprzedali teren z kaplicą niejakiemu Szulcowi, który umieścił tu magazyn materiałów budowlanych.
25 marca 1927 r. - Zgromadzenie Księży Pallotynów odkupiło dawną kaplicę mariawicka i ponownie przeznaczyło ją do celów sakralnych.
30 kwietnia 1927 r. - Uroczyste poświęcenie świątyni przez bp. Stanisława Galla.
Wrzesień 1939 r.- Zniszczenie kaplicy w czasie walk o Warszawę.
1939-1941 - Odbudowa i rozbudowa kościoła według projektu Stanisława Marzyńskiego.
Listopad 1941 r. - Poświęcenie nowej świątyni pw. Chrystusa Króla Pokoju.
1942 r. - Zamówienie u Adama Styki (syna Jana) obrazu „Chrystus Król”.
1 VIII-2 X 1944 r. - Powstanie warszawskie. Kapelanem zgrupowania AK Kryska został ks. pallotyn Józef Stanek ps. Rudy.
23 września 1944 r. - Hitlerowcy bestialsko zamordowali ks. J. Stanka.
1985 r. - Wybudowanie nowego kościoła na fundamentach dawnej kaplicy według projektu inż. Janusza Maliszewskiego, pod kierunkiem inż. Sławomira Studniarza.
19 listopada 1985 r. - Poświęcenie kościoła.
22 stycznia 1989 r. - Ks. kard. Józef Glemp uroczyście konsekrował świątynię.
26 sierpnia 1989 r. - Poświęcenie dolnego kościoła z kaplicą MB Częstochowskiej, gdzie w ołtarzu znajduje się kopia obrazu jasnogórskiego, a pod ołtarzem trumienka z relikwiami ks. J. Stanka.
23 września 1999 r. - Jan Paweł II ogłosił błogosławionymi i wyniósł do chwały ołtarzy 108 męczenników za wiarę w okresie II wojny światowej, m.in. dwóch pallotynów: bł. ks.Józefa Stanka i bł. ks. Józefa Jankowskiego.
14 stycznia 2007 r. - Pożar w kościele; płonie obraz A. Styki „Chrystus Król”.
25 listopada 2007 r. - Poświęcenie kopii spalonego obrazu „Chrystus Król” wykonanej przez Krzysztofa Antoniego Kudelskiego.
Zaloguj się
0
GPS: N 52.247778, E 21.049167
228186369
Wydarzenia
Historia
Architektura
Zabytki
W otoczeniu
Daty historyczne
Na szlaku
Bijące Serce Historii
