Drewniane skarby Mazowsza - szlak drewnianej architektury sakralnej.

Mazowsze jest niezwykle bogate w przykłady sakralnego budownictwa drewnianego. Na terenie województwa odnotować można ponad 200 godnych uwagi obiektów.

Na obecnym etapie realizacji projektu "Skarbiec Mazowiecki - szlaki turystyczne obiektów sakralnych w Warszawie i na Mazowszu" pragniemy  zachęcić do odwiedzenia i poznania wybranych obiektów.

Na Mazowieckim Szlaku Drewnianej Architektury Sakralnej, któremu nadajemy nazwę Drewniane skarby Mazowsza, będziecie Państwo mogli zwiedzić aż 67 niezwykłych obiektów. Są to w większości mało znane i, choćby z tego powodu, rzadko odwiedzane kościoły i kaplice. Przy typowaniu obiektów braliśmy pod uwagę przede wszystkim ich historię, walory architektoniczne, rolę w lokalnym i ponadlokalnym życiu religijnym. Znajdujące się na szlakach świątynie pozwalają zapoznać się z różnorodnymi, zmieniającymi się w ciągu wieków, formami ich rozplanowania, kształtowania bryły, czy też wyposażenia i zdobienia wnętrza.

Na szlaku Drewniane skarby Mazowsza umieszczone zostały drewniane obiekty sakralne, podzielone na 6 tzw.  pętli: ciechanowską(14 obiektów), ostrołęcką (11), płocką (14), siedlecką (9), warszawską-wschodnią (8) i warszawską-zachodnią (10). W przygotowaniu - pętla radomska (7)

Dla zainteresowanych materiałami drukowanymi wydaliśmy miniprzewodnik "Drewniane skarby Mazowsza" z mapą.

Rembertów to wieś w gminie Tarczyn, na wschodzie skraju Wysoczyzny Rawskiej. Jest to stara wieś, która w XV w. nosiła nazwę Rembiertów i była siedzibą mazowieckiej rodziny Rembiertowskich, herbu Łada.

Według niektórych źródeł parafię erygowano w XIII w. a według innych na początku XV w. Pierwsza wzmianka o proboszczu pochodzi z 1414 r., a o kościele pw. św. Jana Chrzciciela z 1420 r.  Kościół ten został  wystawiony staraniem właścicieli wsi - Rembiertowskich. Kiedy w 1603 r. biskup Goślicki wizytował parafię, wspominał o dobrym stanie kościoła i istniejącej przy nim szkole parafialnej. W skład uposażenia parafii wchodziły wtedy dziesięciny z ok. 16 wsi. Minęło jednak ponad 100 lat i stan kościoła bardzo się zmienił. Wtedy to Katarzyna Siekierzyńska - miecznikowa Latyczewska i dziedziczka dóbr z pobliskiego Michrowa, postanowiła ufundować nowy kościół. Prace przy budowie trwały od  1730  do  1742 r.  Kościół stanął na fundamentach starego, był niewielki, drewniany, jednonawowy.

Po niecałych 100 latach, w 1826 r. kościół został wyremontowany, a w 1880 r. przebudowany. Podwyższono ściany, przedłużono nawę i dobudowano do niej chór. Kościół przechodził także remont w 1936 r., podczas którego położono m.in. blaszany dach. Ostatni remont miał miejsce już po wojnie, w 1959 r.

Kościół jest drewniany, orientowany (prezbiterium zwrócone na wschód), konstrukcji zrębowej (sposób łączenia poprzecznych belek na narożach) i obity deskami. Nawa jest na planie prostokąta i od wschodu przylega do niej niższe i węższe prezbiterium, zamknięte prostą ścianą. Do prezbiterium dostawiono od południa zakrystię z przedsionkiem, a do nawy również od południa, małą kruchtę.

Każda część kościoła przykryta jest osobnym, blaszanym dachem. Na kalenicy nad nawą, tuż przy prezbiterium, umieszczona jest mała wieżyczka na sygnaturkę, zwieńczona hełmem ze sterczynką.

Główne wejście do kościoła prowadzi od zachodu i przykryte jest wąskim okapem. Nad nim w trójkątnym szczycie umieszczone jest Oko Opatrzności.

W nawie, na planie wydłużonego prostokąta, umieszczone są cztery pary okien. Wnętrze kościoła przykryte jest płaskim stropem.

• W prezbiterium mieści się barokowy ołtarz główny z XVIII w., który został podobno sprowadzony z Rzymu w 1830 r. przez ówczesnego dobrodzieja kościoła - Sosnowskiego. 
• Z prawej strony ołtarza znajduje się rzeźba, przedstawiająca św. Nepomucena, a z lewej strony - rzeźba, przedstawiająca św. Onufrego. Nad świętymi unoszą się postacie aniołów, a nad nimi putta (nagie, małe dziecko ze skrzydełkami - przedstawienie popularne w sztuce renesansu i baroku). W środkowej części ołtarza umieszczone są dwa obrazy: "Chrzest Chrystusa" z XVIII w., a na zasłonie "Matka Boża Wspomożenia Wiernych". Ołtarz ten przedstawia dużą wartość artystyczną.
• Na północnej ścianie prezbiterium umieszczony jest XVII-wieczny obraz (odnowiony w 1954 r.) przedstawiający św. Bonawenturę.

Św. Bonawentura (1221-1273), filozof, teolog, mistyk, urodził się we Włoszech koło Viterbo, a prawdziwe jego nazwisko to Giovanni Fidanza. W dzieciństwie został uzdrowiony z ciężkiej choroby przez wstawiennictwo św. Franciszka, który miał powiedzieć: "O buona ventura" (O szczęśliwe narodziny). Kiedy wstępował do franciszkanów przyjął te słowa jako nowe, zakonne imię. Mając 39 lat został wybrany na generała zakonu franciszkanów, który zreorganizował i zreformował tak, że nazwano go nowym założycielem zakonu. Był bardzo płodnym pisarzem, napisał wiele traktatów filozoficzno-teologicznych oraz dwa życiorysy św. Franciszka. Przez papieża mianowany biskupem, potem kardynałem, a w 1588 r. nadano mu godność Doktora Kościoła. Zmarł w 1273 r. w Lyonie. Porównywany był do kandelabra, który oświeca Kościół swoją mądrością.

• Dwa boczne ołtarze z  XIX w. z  umieszczonymi w nich obrazami, malowanymi w 1902 r. przez Franciszka Stelmaskiego. W prawym ołtarzu obrazy przedstawiające św. Antoniego Padewskiego i św. Tadeusza Judę, w lewym - św. Józefa z Dzieciątkiem i św. Stanisława.
• W  zachodniej części kościoła  znajduje się dobudowany w 1880 r. chór muzyczny, na którym są  trzygłosowe organy, ostatnio remontowane i pozłacane.
• Teren kościoła otoczony jest metalowym ogrodzeniem, od południowego-zachodu usytuowana jest dzwonnica z 1826 r. o konstrukcji słupowej, oszalowana, na planie kwadratu, z dachem krytym blachą. Na każdej ścianie, pod  dachem, umieszczone  są otwory  z drewnianą  żaluzją.
• Poza  terenem  kościoła od północnego.-zachodu stoi drewniana chałupa, kryta słomą. We wsi, przy głównej ulicy, stoi kilka podobnych chałup.

• Tarczyn - miasto położone 4 km od Rembertowa, siedziba urzędu gminy. W mieście znajduje się gotycko-barokowy kościół  pw. św. Mikołaja Biskupa z początku XVI w.  przebudowany w XVII w. We wnętrzu kościoła ciekawe wyposażenie. W miejscowości tej urodził się Bolesław Jeziorański (1868-1920), rzeźbiarz, autor wielu rzeźb na Cmentarzu Powązkowskim i Ewangelickim w Warszawie.
• W odległości 10 km na zachód od Tarczyna - miejscowość Many, w której znajduje się zespół dworsko-parkowy. Kręcone były tu  sceny serialu "Złotopolscy", ale dwór przedstawiany był tylko z zewnątrz.
• W odległości ok.10 km na południowy-wschód od Rembertowa, we wsi Kawęczyn jest Gościniec Wiecha, w którym znajduje się stara chłopska zagroda z izbą etnograficzną (wypieka się tu chleb), są też dwa stuletnie wiatraki, kapliczka, młyn wodny, kuźnia, stajnie ze zwierzętami (m.in. daniele). Można też pojeździć po torze autocrossowym. Możliwość konsumpcji.

XIII lub pocz. XV w. - Erygowanie parafii.

XV w. - Nazwa wsi Rembiertów.

1603 r. - Wizytacja wsi przez bp. W.Goślickiego.

1730-1742 - Budowa nowego kościoła fundacji Katarzyny Siekierzyńskiej.

1826 r. - Remont i przebudowa kościoła.

1830 r. - Sprowadzenie z Rzymu ołtarza głównego.

1880 r. - Kolejna przebudowa kościoła.

1936 r. - Ponowny remont kościoła.

Styczeń 1945 r. - W pobliżu wsi rozbito wycofującą się z rejonu Warki niemiecką dywizję SS Hermann Goering.

1959 r. - Kolejny remont kościoła.

Na trasie  pętli zachodniej Szlaku Drewnianej Architektury Sakralnej znajduje się w odległości 20 km na południe od Rembertowa wieś Lewiczyn. W XVII-wiecznym, drewnianym kościele, jest Sanktuarium Matki Bożej Lewiczyńskiej Pocieszycielki Strapionych, Pani Ziemi Grójeckiej. W ołtarzu głównym umieszczony jest obraz "Matka Boża", przywieziony z Rzymu, do którego od kilku wieków pielgrzymują wierni. Kościół ma bardzo ciekawą bryłę z charakterystyczną wieżą, a w jego wnętrzu znajduje się wiele zabytków.