Zespół kościelno-klasztorny bernardynów pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Radomiu pochodzi
z 1467 r. Za zgodą papieża Pawła II król Kazimierz Jagiellończyk osadził bernardynów, według ich reguły,poza murami królewskiego miasta. Dzięki fundacji królewskiej już w 1468 r.został zbudowany drewniany kościół z klasztorem. Budowę murowanego zespołu kościelno-klasztornego z funduszów królewskich
i marszałka wielkiego koronnego Dominika Kazanowskiego bernardyni prowadzili w latach 1480-1500. Ze względów obronnych, głównie przed najazdami tatarskimi,kościół i klasztor najpierw obwarowano wałami ziemnymi, a w XVI w. otoczono murem, basztami, wałami i fosą. Na przełomie XVI i XVII w. do kościoła dobudowano kaplicę św. Anny i przebudowano większość ołtarzy, w wyniku czego gotyckie wnętrze otrzymało wystrój barokowy.
Bernardyni radomscy od początku rozwijali różne formy duszpasterstwa, szerzyli kult Męki Pańskiej i cześć dla Matki Bożej oraz urządzali uroczyste nabożeństwa, które gromadziły tłumy wiernych. Przedmiotem szczególnego kultu jest obraz „Matka Boża z Dzieciątkiem” (zwany dawniej Matką Bożą Godzinkową, obecnie Niepokalanego Poczęcia NMP). W czasie zaborów bernardyni zaangażowali się w działalność patriotyczną, szczególnie w czasie powstania styczniowego w klasztorze odbywały się narady powstańców. Jednym z uczestników tych spotkań był przywódca oddziałów powstańczych Dionizy Czachowski, któremu poświęcony jest sarkofag w kościele. W ramach represji po powstaniu styczniowym wielu zakonników zostało zesłanych na Syberię, a klasztor zajęły wojska rosyjskie. W 1864 r. dokonano kasaty klasztoru, zaś kościół przeszedł pod opiekę księży diecezjalnych.
W latach 1911-1912 przeprowadzono restaurację kościoła bernardynów pod kierownictwem architekta Stefana Szyllera. W 1936 r. bernardyni powrócili do Radomia. Wznowili oni uroczyste nabożeństwa i odpusty oraz rozpoczęli gruntowny remont klasztoru, który trwał ok. 40 lat. W 1959 r. wybuchł w świątyni pożar, który strawił dach kościoła i uszkodził wnętrze, w tym polichromię. W wyniku renowacji przywrócono gotycki wystrój wnętrza.
Zespół kościelno-klasztorny bernardynów w Radomiu został wybudowany w latach 1480-1516. Najpierw powstał jednonawowy murowany kościół w stylu gotyckim, a następnie murowany klasztor. Całość została wzniesiona z czerwonej gotyckiej cegły, tzw. „palcówki”. Gotyckie cechy budowli to strome dachy kryte dachówką, ozdobne fasady z tynkowanymi wnękami, tzw. „blendami” i zębatymi szczytami oraz ostrołukowe duże okna w ścianach bocznych z przyporami. W wiekach późniejszych dobudowywano kaplice św. Anny i św. Agnieszki oraz dokonano przebudowy świątyni w nawiązaniu do ówczesnych stylów, m.in.dobudowano renesansowy szczyt kaplicy św. Agnieszki, a gotycką wieżę zakończono hełmem barokowym.
W latach 1911-1912 w trakcie restauracji kościoła bernardynów pod kierownictwem Stefana Szyllera powstało wnętrze dwunawowe, czteroprzęsłowe o gotyckim sklepieniu krzyżowo-żebrowym w nawie głównej i prezbiterium. W nawie bocznej i kaplicy św. Anny możemy podziwiać zachowane sklepienie gwiaździste. W kruchcie zachował się również późnogotycki portal. Wnętrze kościoła jest jasne dzięki gotyckim dużym oknom i tynkom pomalowanym na biało.
1467 r. - Zgoda króla Kazimierza Jagiellończyka na osiedlenie się bernardynów w królewskim mieście
Radomiu.
1468 r. - Ukończenie budowy drewnianego kościoła pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej oraz klasztoru.
1469 r. - Dekret erekcyjny biskupa krakowskiego Jana Rzeszowskiego, wielkiego czciciela św. Anny, na założenie placówki dla bernardynów w Radomiu.
1480-1500 - Budowa murowanego jednonawowego, gotyckiego kościoła, a następnie murowanego klasztoru.
1505 r. - W refektarzu klasztornym uchwalenie konstytucji „Nihil novi”.
1516 r. - Ukończenie budowy zespołu kościelno-klasztornego.
XVI w. - Dobudowa do kościoła kaplicy św. Anny, którą poświęcił arcybiskup lwowski Jan Dymitr Sulikowski.
1604 r. - Budowa nowej wieży kościoła.
XVII w. - Gruntowny remont kościoła i przebudowa większości ołtarzy w stylu barokowym.
1767 r. - W refektarzu klasztornym zawiązano konfederację radomską.
XIX w. - Dobudowa kaplicy św.Agnieszki.
1861 r. - Aresztowanie bernardynów za patriotyczne kazania.
1863 r. - Zakwaterowanie oddziałów rosyjskich w klasztorze.
1864 r. - Kasata klasztoru i przeniesienie biblioteki do Sandomierza.
1866 r. - Przeznaczenie części klasztoru na gimnazjum żeńskie, obecnie Liceum Ogólnokształcące im. M. Kopernika.
1905 r. - Manifestacje patriotyczne przy klasztorze bernardynów.
1911/12 r. - Restauracja kościoła bernardynów pod kierownictwem Stefana Szyllera.
1936 r. - Powrót bernardynów do Radomia.
1959 r. - Zniszczenie dachu kościoła oraz polichromii w wyniku pożaru i odbudowa zniszczeń.
· Kościół parafialny pw. Niepokalanego Poczęcia NMP w Górze Kalwarii
· Kościół pw. św. Rocha w Jasieńcu
· Kościół pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Pieczyskach
· Kościół pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Zwoleniu
Ponadto w Radomiu możemy zwiedzić: bazylikę mniejszą pw. św. Kazimierza Królewicza, kościół pw. św. Wacława, kościół farny pw. św. Jana Chrzciciela i neogotycką katedrę pw. Opieki NMP