Kościół pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej

Żeromskiego 6, 26-600 Radom

Szlak: Sakralne Perły Mazowsza, pętla: Pętla południowa

  • Widok ogólny
  • Wnętrze
  • Ołtarz boczny
  • Organy
Następny

Komentarze i materiały użytkowników


Podziel się materiałami lub linkami do tego obiektu

Aby przesyłać materiały dotyczące obiektów trzeba być zalogowanym!
LogowanieZaloguj się

Komentarze użytkowników 0

Twój komentarz będzie pierwszy. Zapraszamy Cię do wyrażenia swojej opinii!

Twój komentarz

Aby dzielić się opiniami nt poszczególnych obiektów trzeba być zalogowanym!
LogowanieZaloguj się

Opis


Informacje podstawowe

województwo mazowieckie, powiat Radom, gmina Radom

diecezja radomska, dekanat Radom-Centrum


Współrzędne GPSGPS: N 51.401226, E 21.147526

Telefon483627215


HistoriaHistoria

Zespół kościelno-klasztorny bernardynów pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Radomiu pochodzi
z 1467 r
. Za zgodą papieża Pawła II król Kazimierz Jagiellończyk osadził …


ArchitekturaArchitektura

Zespół kościelno-klasztorny bernardynów w Radomiu został wybudowany w latach 1480-1516. Najpierw powstał jednonawowy murowany kościół w stylu gotyckim, a następnie murowany klasztor. Całość została wzniesiona z …


ZabytkiZabytki

  • Późnogotycki portal z piaskowca. - w kruchcie kościoła od strony zachodniej
  • Wykonana w drewnie gotycka …

W otoczeniuW otoczeniu

  • Na teren kościoła prowadzi XVIII-wieczna brama z rzeźbą Chrystusa upadającego pod krzyżem.
  • Figura Matki Bożej, pod którą w …

Daty historyczneDaty historyczne

1467 r. - Zgoda króla Kazimierza Jagiellończyka na osiedlenie się bernardynów w królewskim mieście

Radomiu.

1468 r.


Na szlakuNa szlaku

·        Kościół parafialny pw. Niepokalanego Poczęcia NMP w Górze Kalwarii

·Pokaż całość Maximise

Szlak " Sakralne Perły Mazowsza" to pierwszy etap prezentacji najcenniejszych obiektów sakralnych na Mazowszu. Znajdą się na nim zarówno zabytki tej klasy, co katedra w Płocku, jak i sanktuarium w Loretto, czy kaplica w Choszczówce, związana ze sługa Bożym kard. Stefanem Wyszyńskim. O ich znaczeniu decydują zarówno walory historyczne, jak i religijne - wiele z nich to interesujące miejsca pielgrzymkowe lub związane z wybitnymi postaciami polskiego życia religijnego i patriotycznego.

Zespół kościelno-klasztorny bernardynów pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Radomiu pochodzi
z 1467 r
. Za zgodą papieża Pawła II król Kazimierz Jagiellończyk osadził bernardynów, według ich reguły,poza murami królewskiego miasta. Dzięki fundacji królewskiej już w 1468 r.został zbudowany drewniany kościół z klasztorem. Budowę murowanego zespołu kościelno-klasztornego z funduszów królewskich
i marszałka wielkiego koronnego Dominika Kazanowskiego bernardyni prowadzili w latach 1480-1500. Ze względów obronnych, głównie przed najazdami tatarskimi,kościół i klasztor najpierw obwarowano wałami ziemnymi, a w XVI w. otoczono murem, basztami, wałami i fosą. Na przełomie XVI i XVII w. do kościoła dobudowano kaplicę św. Anny i przebudowano większość ołtarzy, w wyniku czego gotyckie wnętrze otrzymało wystrój barokowy. 

Bernardyni radomscy od początku rozwijali różne formy duszpasterstwa, szerzyli kult Męki Pańskiej i cześć dla Matki Bożej oraz urządzali uroczyste nabożeństwa, które gromadziły tłumy wiernych. Przedmiotem szczególnego kultu jest obraz „Matka Boża z Dzieciątkiem” (zwany dawniej Matką Bożą Godzinkową, obecnie Niepokalanego Poczęcia NMP). W czasie zaborów bernardyni zaangażowali się w działalność patriotyczną, szczególnie w czasie powstania styczniowego w klasztorze odbywały się narady powstańców. Jednym z uczestników tych spotkań był przywódca oddziałów powstańczych Dionizy Czachowski, któremu poświęcony jest sarkofag w kościele. W ramach represji po powstaniu styczniowym wielu zakonników zostało zesłanych na Syberię, a klasztor zajęły wojska rosyjskie. W 1864 r. dokonano kasaty klasztoru, zaś kościół przeszedł pod opiekę księży diecezjalnych.

W latach 1911-1912 przeprowadzono restaurację kościoła bernardynów pod kierownictwem architekta Stefana Szyllera. W 1936 r. bernardyni powrócili do Radomia. Wznowili oni uroczyste nabożeństwa i odpusty oraz rozpoczęli gruntowny remont klasztoru, który trwał ok. 40 lat. W 1959 r. wybuchł w świątyni pożar, który strawił dach kościoła i uszkodził wnętrze, w tym polichromię. W wyniku renowacji przywrócono gotycki wystrój wnętrza.

Zespół kościelno-klasztorny bernardynów w Radomiu został wybudowany w latach 1480-1516. Najpierw powstał jednonawowy murowany kościół w stylu gotyckim, a następnie murowany klasztor. Całość została wzniesiona z czerwonej gotyckiej cegły, tzw. „palcówki”. Gotyckie cechy budowli to strome dachy kryte dachówką, ozdobne fasady z tynkowanymi wnękami, tzw. „blendami” i zębatymi szczytami oraz ostrołukowe duże okna w ścianach bocznych z przyporami. W wiekach późniejszych dobudowywano kaplice św. Anny i św. Agnieszki oraz dokonano przebudowy świątyni w nawiązaniu do ówczesnych stylów, m.in.dobudowano renesansowy szczyt kaplicy św. Agnieszki, a gotycką wieżę zakończono hełmem barokowym.

W latach 1911-1912 w trakcie restauracji kościoła bernardynów pod kierownictwem Stefana Szyllera powstało wnętrze dwunawowe, czteroprzęsłowe o gotyckim sklepieniu krzyżowo-żebrowym w nawie głównej i prezbiterium. W nawie bocznej i kaplicy św. Anny możemy podziwiać zachowane sklepienie gwiaździste. W kruchcie zachował się również późnogotycki portal. Wnętrze kościoła jest jasne dzięki gotyckim dużym oknom i tynkom pomalowanym na biało.

  • Późnogotycki portal z piaskowca. - w kruchcie kościoła od strony zachodniej
  • Wykonana w drewnie gotycka scena ukrzyżowania: duży krzyż z postacią Pana Jezusa oraz stojącymi figurami Matki Bożej i św. Jana Apostoła. Prawdopodobnie rzeźby te powstały w warsztacie Wita Stwosza. - w prezbiterium na tle okna witrażowego
  • Rokokowe ołtarze boczne pochodzące z 2. poł. XVIII w.
  • Polichromia z XVI w. - na południowej ścianie prezbiterium
  • Po prawej stronie prezbiterium znajduje się kaplica Matki Bożej Anielskiej z oryginalnymi stallami z początku XVI w. Możemy w niej podziwiać również malowidła różnych wizerunków Matki Bożej z poszczególnych sanktuariów w Polsce oraz obraz „Niepokalane Poczęcie”.
  • Dwa rokokowe ołtarze boczne: Matki Bożej i św. Antoniego Padewskiego. - w nawie głównej przy prezbiterium
  • Obraz „Matka Boża z Dzieciątkiem”. - w prawym ołtarzu bocznym
  • Nowoczesny ołtarz z obrazem „Jezu ufam Tobie”. - w drugiej krótszej nawie
  • Organy zbudowane przez Stanisława Jagodzińskiego w 1914 r. z zachowaniem neobarokowego prospektu. -  na chórze
  • Wiele barokowych epitafiów, m.in.: w prezbiterium - epitafium Wszebora Tymińskiego przedstawionego jako rycerz w zbroi; Walentego Chomentowskiego herbu Bończa, uczestnika wielu wypraw wojennych.
  • Sarkofag Dionizego Czachowskiego, wybitnego dowódcy z okresu powstania styczniowego. - na lewo od wejścia
  • Tablica upamiętniająca wybitnego dowódcę z okresu powstania styczniowego, płk. Zygmunta Chmieleńskiego. - na ścianie kaplicy
  • Epitafium poświęcone ojcu i dziadkowi słynnego malarza Jacka Malczewskiego.
  • Ornaty i naczynia liturgiczne,  m.in. monstrancja z 1755 r. - w zakrystii
  • Klasztor posiada piękne krużganki i wirydarz. 
  • Od południa do klasztoru przylega niewielki budynek z piramidalnym kominem (tzw. piekarnik)  z początku XVI w. Mieściła się tu kuchnia klasztorna oraz warzelnia wosku. Jest to jedyny tego typu obiekt w kraju i jeden z nielicznych na świecie.
  • Na teren kościoła prowadzi XVIII-wieczna brama z rzeźbą Chrystusa upadającego pod krzyżem.
  • Figura Matki Bożej, pod którą w przededniu powstania styczniowego zbierały się tłumy Polaków śpiewających pieśni religijne i patriotyczne. - od strony ulicy Żeromskiego
  • Z prawej strony kościoła  na  krużganku  z krzyżem pośrodku znajdują się XIX-wieczne epitafia oraz terakotowe stacje Drogi Krzyżowej.
  • Krzyż misyjny. - przy kościele
  • Gotycki kościół farny pw. św. Jana Chrzciciela, wybudowany w latach 1360-1370 z fundacji króla Kazimierza Wielkiego. - w kierunku Starego Rynku
  • Kościół garnizonowy, świątynia ewangelicka i cerkiew prawosławna. - w pobliżu

1467 r. - Zgoda króla Kazimierza Jagiellończyka na osiedlenie się bernardynów w królewskim mieście

Radomiu.

1468 r. - Ukończenie budowy drewnianego kościoła pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej oraz klasztoru.

1469 r. - Dekret erekcyjny biskupa krakowskiego Jana Rzeszowskiego, wielkiego czciciela św. Anny, na założenie placówki dla bernardynów w Radomiu.

1480-1500 - Budowa murowanego jednonawowego, gotyckiego kościoła, a następnie murowanego klasztoru.

1505 r. - W refektarzu klasztornym uchwalenie konstytucji „Nihil novi”. 

1516 r. - Ukończenie budowy zespołu kościelno-klasztornego.

XVI w. - Dobudowa do kościoła kaplicy św. Anny, którą poświęcił arcybiskup lwowski Jan Dymitr Sulikowski.

1604 r. - Budowa nowej wieży kościoła.

XVII w. - Gruntowny remont kościoła i przebudowa większości ołtarzy w stylu barokowym.

1767 r. - W refektarzu klasztornym zawiązano konfederację radomską. 

XIX w. - Dobudowa kaplicy św.Agnieszki.

1861 r. - Aresztowanie bernardynów za patriotyczne kazania.

1863 r. - Zakwaterowanie oddziałów rosyjskich w klasztorze.

1864 r. - Kasata klasztoru i przeniesienie biblioteki do Sandomierza.

1866 r. - Przeznaczenie części klasztoru na gimnazjum żeńskie, obecnie Liceum Ogólnokształcące im. M. Kopernika.

1905 r. - Manifestacje patriotyczne przy klasztorze bernardynów.

1911/12 r. - Restauracja kościoła bernardynów pod kierownictwem Stefana Szyllera.

1936 r. - Powrót bernardynów do Radomia.

1959 r. - Zniszczenie dachu kościoła oraz polichromii w wyniku pożaru i odbudowa zniszczeń.

·        Kościół parafialny pw. Niepokalanego Poczęcia NMP w Górze Kalwarii

·        Kościół pw. św. Rocha w Jasieńcu

·        Kościół pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Pieczyskach

·        Kościół pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Zwoleniu

Ponadto w Radomiu możemy zwiedzić: bazylikę mniejszą pw. św. Kazimierza Królewicza, kościół pw. św. Wacława, kościół farny pw. św. Jana Chrzciciela i neogotycką katedrę pw. Opieki NMP