Dokładnie 4 lutego 1452 r. biskup płocki Paweł Giżycki erygował w Chociszewie parafię pod wezwaniem św. Leonarda. Co ciekawe, jej fundatorem był Wincenty Giżycki, marszałek księcia mazowieckiego Bolesława IV, a prywatnie... brat biskupa płockiego. Równocześnie z powstaniem parafii został wybudowany kościół drewniany pod wezwaniem śś. Erazma i Leonarda. Kolejny, już pod wezwaniem Wniebowzięcia NMP oraz śś. Erazma i Leonarda, wzniesiono w XVI w. Na początku XVIII stulecia kościół ten, jak wspomina późniejsza wizytacja, był „większy i piękny, lecz że przy nim lat osiemdziesiąt xiędza nie było, przeto spustoszał”. Wtedy ówczesny właściciel wsi, cześnik zakroczymski Władysława Łaźniewski, podarował go lub sprzedał kanonikom regularnym laterańskim do pobliskiego Czerwińska. Sam zaś około 1740 roku ufundował w tym miejscu niewielki kościółek, który w wizytacji z 1775 roku nazywano „kapliczką”. Ta niewielka świątynia uległa zniszczeniu na początku XIX wieku, a wkrótce na jej miejscu wzniesiono w latach 1830-35 nowy kościół, który powstał z pieniędzy pozostawionych na ten cel przez Szczepana Miszewskiego. W 1878 roku, kosztem właściciela wsi Józefa Zawidzkiego, dokonano przebudowy świątyni, dostawiając m.in. wieżę od frontu oraz zmieniając wygląd wnętrza. Ostatni remont świątyni został przeprowadzany pod koniec XX w. pod kierunkiem ks. Stefana Kocota i jego następcy, ks. Zdzisława Ulatowskiego.

Najbardziej wyróżniającą się częścią kościoła jest wysunięta ryzalitowo od zachodu wieża, która została dobudowana do nawy w 1878 roku. W przeciwieństwie do pozostałej części, wzniesionej w konstrukcji zrębowej, jest ona konstrukcji słupowej. Tak właśnie z zewnątrz prezentuje się kościół w Chociszewie, który jest budowlą orientowaną, a więc usytuowaną na osi wschód-zachód, z korpusem zbudowanym na planie wydłużonego prostokąta. Dopiero wewnątrz wydzielone jest od wschodu prezbiterium, po którego obu bokach znajdują się dwa pomieszczenia (od północy zakrystia, od południa kruchta) z lożami w górnych kondygnacjach, otwartymi na prezbiterium. Jak już wcześniej zostało powiedziane, do nawy od zachodu wtopiona jest w nią dwukondygnacyjna wieża, mieszcząca w dolnej kondygnacji kruchtę główną, natomiast od południa do nawy dobudowana jest kruchta boczna. Nad całością kościoła znajduje się wspólny dach dwuspadowy, nad kruchtą boczną daszek trójspadowy, natomiast wieżę osłania dach czterospadowy, zwieńczony czworoboczną wieżyczką. Mniejsza wieżyczka na sygnaturkę, również czworoboczna, umieszczona została nad końcową częścią prezbiterium. Wszystkie dachy kryte są blachą.

Wchodząc do wnętrza kościoła przez kruchtę główną, usytuowaną w podstawie wieży, możemy odnieść wrażenie, że trafiliśmy do... murowanej i do tego bardzo starej świątyni. Wszystko za sprawą przebudowy, dokonanej w 1878 roku, gdy jednonawowemu wnętrzu kościoła nadano cechy neogotyckie. Co prawda, wykonany wówczas strop kasetonowy może się bardziej kojarzyć z renesansem, ale już wygląd belki tęczowej i zdobiącej łuk tęczy drewnianej koronki, a także loże otwarte do wnętrza ostrołukowymi arkadkami, bardziej przypominają budowlę gotycką. Z zachowanego bogatego wyposażenia na uwagę zasługuje późnorenesansowy ołtarz główny, pochodzący z początków XVII w., który prawdopodobnie został sprowadzony do Chociszewa z Włoch. W jego polu głównym znajduje się obraz Matki Boskiej Częstochowskiej, pochodzący zapewne z XVII stulecia, na zasuwie zaś obraz św. Katarzyny z 1869 r., namalowany przez Floriana Lipińskiego. Po jego bokach umieszczone są rzeźby śś. Piotra i Pawła. Oba ołtarze boczne pochodzą z XIX w. W lewym znajduje się obraz św. Józefa, namalowany przez Floriana Lipińskiego w 1862 r., w prawym – nowsza Scena Ukrzyżowania. Całości dopełniają: ambona, umocowana przy północnej ścianie nawy, chrzcielnica o formie barokowej, datowana na 1 połowę XIX w. oraz krucyfiks barokowy z 1 połowy XVII w., umieszczony na belce tęczowej.

Teren kościoła otoczony jest ceglanym, ażurowym murem z neogotycką bramą arkadową usytuowaną od południa, w której znajdują się trzy wejścia. Nad szerszym wejściem środkowym umieszczona jest figura św. Józefa, wystawiona w 1868 roku, a poświęcona pamięci zmarłego cztery lata wcześniej Józefa Lewockiego. Na południowy-wschód od kościoła usytuowana jest dzwonnica parawanowa z dwoma prześwitami dzwonowymi, zbudowana pod koniec XIX wieku. Tuż za ogrodzeniem kościelnym, na lewo od bramy głównej stoi figura Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej, datowana na ok. 1870 r., z napisem: „Pocieszycielko strapionych módl się za nami”. Niecałe 300 metrów na północny-wschód od kościoła znajduje się murowany z cegły i otynkowany, klasycystyczny dworek, wzniesiony pod koniec XIX w. dla Lewockich, ówczesnych właścicieli wsi. Parterowy, dziewięcioosiowy, ze środkową częścią podwyższoną o jedną kondygnację, zwieńczoną trójkątnym frontonem. Obecnie mieści się w nim szkoła podstawowa.

● 1452 – dokładnie 4 lutego 1452 roku biskup płocki Paweł Giżycki eryguje w Chociszewie parafię pod wezwaniem św. Leonarda. Wówczas zostaje również wybudowany pierwszy kościół drewniany ● XVI w. – wzniesiony zostaje kolejny kościół, pod wezwaniem Wniebowzięcia NMP oraz śś. Erazma i Leonarda ● ok. 1740 – w Chociszewie powstaje trzeci z kolei kościół drewniany, ufundowany przez cześnika zakroczymskiego Władysława Łaźniewskiego. Świątynia została zniszczona na początku XIX w. ● 1827 – we wsi Chociszewo jest 12 domów i 140 mieszkańców ● 1830- 35 – zostaje zbudowany czwarty z kolei kościół drewniany w Chociszewie, który zachował się do naszych czasów. Wzniesiono go z pieniędzy pozostawionych na ten cel przez Szczepana Miszewskiego ● 1878 - remont i przebudowa świątyni, dokonane kosztem właściciela wsi, Józefa Zawidzkiego. Wówczas od frontu zostaje do nawy dostawiona kwadratowa wieża, a wnętrze ulega przebudowie ● 1880 - parafia w Chociszewie należy do dekanatu płońskiego diecezji płockiej i liczy 1426 wiernych ● 1880 – we wsi jest 39 domów i 271 mieszkańców ● l. 90. XX w. – ostatni remont świątyni ● 2006 – parafia w Chociszewie, którą tworzy 6 miejscowości, należy do dekanatu zakroczymskiego diecezji płockiej i liczy 1365 wiernych.

Kościół w Chociszewie jest jednym z 14 obiektów usytuowanych na „Pętli płockiej” szlaku architektury drewnianej. W jego najbliższym sąsiedztwie znajdują się kolejne kościoły drewniane, należące do tej samej pętli: ● Grodziec – miejscowość położona 5 km na północny-zachód od Chociszewa (dojazd przez Czerwińsk), z kościołem parafialnym pw. św. Bartłomieja, pochodzącym z 1854 roku; ● Radzikowo – miejscowość położona 6 km na północny-zachód od Chociszewa (dojazd przez Czerwińsk), z kościołem parafialnym pw. św. Jana Chrzciciela, pochodzącym z 1712 roku; ● Rębowo – miejscowość położona 14 km na zachód od Chociszewa (dojazd przez Wyszogród), z kościołem parafialnym pw. św. Jana Chrzciciela, pochodzącym z XVI wieku; oraz obiekt należący do „pętli warszawskiej-zachodniej”: ● Kampinos – miejscowość położona 17 km na południowy-wschód od Chociszewa (dojazd przez Wyszogród i Sochaczew-Chodaków), z kościołem parafialnym pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, pochodzącym z lat 1773-82.