Kościół pw. św. Marii Magdaleny

Łęgonice Małe 45, 26-425 Łęgonice Małe

Szlak: Drewniane Skarby Mazowsza, pętla: Pętla radomska

  • Widok ogólny
  • Wnętrze
  • Ołtarz główny
  • Ambona
  • Organy
  • Dzwonnica
Następny

Komentarze i materiały użytkowników


Podziel się materiałami lub linkami do tego obiektu

Aby przesyłać materiały dotyczące obiektów trzeba być zalogowanym!
LogowanieZaloguj się

Komentarze użytkowników 0

Twój komentarz będzie pierwszy. Zapraszamy Cię do wyrażenia swojej opinii!

Twój komentarz

Aby dzielić się opiniami nt poszczególnych obiektów trzeba być zalogowanym!
LogowanieZaloguj się

Opis


Informacje podstawowe

województwo mazowieckie, powiat przysuski, gmina Odrzywół

diecezja radomska, dekanat drzewicki


Współrzędne GPSGPS: N 51.607624, E 20.520568

Telefon486741606


HistoriaHistoria

Okolice dzisiejszych Łęgonic zamieszkane były już na przełomie I i II w. naszej ery, o czym świadczą odkryte w okolicach wsi cmentarzyska ciałopalne.

 W1412 r. Łęgonice …


ArchitekturaArchitektura

W przeciwieństwie do zdecydowanej większości kościołów polskich, świątynia w Łęgonicach Małych została ustawiona na osi zachód-wschód z wejściem głównym od wschodu. Jest więc obiektem odwrotnie orientowanym, zbudowanym w …


ZabytkiZabytki

  • Rzadko spotykana profilowana belka tęczowa, podtrzymywana z obu stron ozdobnymi zastrzałami. Na niej umieszczony jest XVIII-wieczny krucyfiks.

W otoczeniuW otoczeniu

Teren przykościelny otoczony jest parkanem, z bramą główną od wschodu i boczną od południa,od strony plebanii.

  • Na południowy-zachód od kościoła …

Daty historyczneDaty historyczne

1412 r. - Łęgonice Małe zostały własnością Zakonu Kanoników Regularnych Stróżów Grobu Chrystusowego, nazywanych w Polsce bożogrobcami lub miechowitami.

1420 r.


Na szlakuNa szlaku

Kościół w Łęgonicach Małych jest jednym z sześciu obiektów w projekcie „Skarbiec Mazowiecki 2 szlaki turystyczne obiektów sakralnych w Warszawie i na Mazowszu - rozwój i komercjalizacja produktu”, …

Drewniane skarby Mazowsza - szlak drewnianej architektury sakralnej.

Mazowsze jest niezwykle bogate w przykłady sakralnego budownictwa drewnianego. Na terenie województwa odnotować można ponad 200 godnych uwagi obiektów.

Na obecnym etapie realizacji projektu "Skarbiec Mazowiecki - szlaki turystyczne obiektów sakralnych w Warszawie i na Mazowszu" pragniemy  zachęcić do odwiedzenia i poznania wybranych obiektów.

Na Mazowieckim Szlaku Drewnianej Architektury Sakralnej, któremu nadajemy nazwę Drewniane skarby Mazowsza, będziecie Państwo mogli zwiedzić aż 67 niezwykłych obiektów. Są to w większości mało znane i, choćby z tego powodu, rzadko odwiedzane kościoły i kaplice. Przy typowaniu obiektów braliśmy pod uwagę przede wszystkim ich historię, walory architektoniczne, rolę w lokalnym i ponadlokalnym życiu religijnym. Znajdujące się na szlakach świątynie pozwalają zapoznać się z różnorodnymi, zmieniającymi się w ciągu wieków, formami ich rozplanowania, kształtowania bryły, czy też wyposażenia i zdobienia wnętrza.

Na szlaku Drewniane skarby Mazowsza umieszczone zostały drewniane obiekty sakralne, podzielone na 6 tzw.  pętli: ciechanowską(14 obiektów), ostrołęcką (11), płocką (14), siedlecką (9), warszawską-wschodnią (8) i warszawską-zachodnią (10). W przygotowaniu - pętla radomska (7)

Dla zainteresowanych materiałami drukowanymi wydaliśmy miniprzewodnik "Drewniane skarby Mazowsza" z mapą.


Okolice dzisiejszych Łęgonic zamieszkane były już na przełomie I i II w. naszej ery, o czym świadczą odkryte w okolicach wsi cmentarzyska ciałopalne.

 W1412 r. Łęgonice Małe trafiły w ręce Zakonu Kanoników Regularnych Stróżów Grobu Chrystusowego,których w  Polsce nazywano bożogrobcami lub miechowitami.Zakon powstał w Jerozolimie w 1099 r. jako zakon rycerski, jednak po upadku Królestwa Jerozolimskiego i przeniesieniu swojej działalności do Europy stał się zakonem duchownym, szerzącym kult Grobu Pańskiego i prowadzącym działalność charytatywną. W Polsce bożogrobcy spopularyzowali m.in. zwyczaj budowania w kościołach tzw. grobu Pańskiego w okresie Wielkiego Tygodnia.

W1420 r. Łęgonice otrzymały prawa miejskie z inicjatywy arcybiskupa gnieźnieńskiego i prymasa Polski Mikołaja Trąby, który uzyskał przywilej lokacji miasta od króla Władysława Jagiełły. Razem z miastem arcybiskup ufundował kościół parafialny, przekazując nad nim opiekę bożogrobcom. W ich rękach parafia pozostawała aż do początków XIX w.

Pierwszy kościół dotrwał do początków XVI w. W 1521 r. nową świątynię, pw. Rozesłania Apostołów i św. Marii Magdaleny, ufundowali bożogrobcy przy pomocy arcybiskupa metropolity gnieźnieńskiego i prymasa Polski Jana Łaskiego.

Gdy w 1763 r. świątynia spłonęła, dwa lata później stanął zachowany do dzisiaj kościół, którego fundatorem był marszałek trybunału koronnego Stanisław Małachowski..

W przeciwieństwie do zdecydowanej większości kościołów polskich, świątynia w Łęgonicach Małych została ustawiona na osi zachód-wschód z wejściem głównym od wschodu. Jest więc obiektem odwrotnie orientowanym, zbudowanym w konstrukcji zrębowej, którą z zewnątrz oszalowano.

Jej nawa została zbudowana na planie zbliżonym do kwadratu, węższe prezbiterium, zamknięte jest ścianą prostą. Do prezbiterium od południa przylega zakrystia, od północy - skarbczyk.Do nawy od wschodu dobudowana jest dwukondygnacyjna wieża-dzwonnica o konstrukcji mieszanej (dolna kondygnacja jest zrębowa, górna - słupowo-ramowa),mieszcząca kruchtę w dolnej kondygnacji. Od południa do nawy została dostawiona niewielka kruchta boczna.

Nad nawą i prezbiterium znajduje się wspólny dach dwuspadowy z szerokim okapem nad prezbiterium, nad dzwonnicą - dach łamany czterospadowy, zaś nad kruchtą boczną - daszek dwuspadowy. Wszystkie pokryte są gontem.

Na kalenicy, w miejscu łączenia nawy z prezbiterium,ustawiona jest ośmioboczna wieżyczka na sygnaturkę.

Po wejściu do kościoła ukazuje się nam jednonawowe wnętrze, przekryte wspólnym dla nawy i prezbiterium stropem płaskim.

  • Rzadko spotykana profilowana belka tęczowa, podtrzymywana z obu stron ozdobnymi zastrzałami. Na niej umieszczony jest XVIII-wieczny krucyfiks.
  • Ołtarz główny i dwa ołtarze boczne rokowo-klasycystyczne pochodzą z końca XVIII w. W ołtarzu głównym znajduje się obraz „Św. Maria Magdalena” z końca XVIII w. W polu głównym lewego ołtarza bocznego - obraz „Pokłon Trzech Króli” (z 1. poł.  XVIII w.), w polu głównym prawego ołtarz bocznego umieszczony jest barokowy krucyfiks (prawdopodobnie z XVIII w.).
  • W prezbiterium, z jego prawej strony, znajduje się trzeci ołtarz boczny, klasycystyczny, z 1. poł. XIX w. W jego polu głównym umieszczony jest obraz „Św. Stanisław Kostka”, pochodzący z tego samego okresu.

Teren przykościelny otoczony jest parkanem, z bramą główną od wschodu i boczną od południa,od strony plebanii.

  • Na południowy-zachód od kościoła stoi drewniana dzwonnica, zbudowana w latach 30. XX w. Wzniesiona została na planie kwadratu, a jej konstrukcję stanowią drewniane słupy, które wzmocniono ryglami i zastrzałami. Jest ona posadowiona na kamiennej podmurówce, do której wykorzystano wcześniejsze tablice nagrobne. Dwukondygnacyjna, ze ścianami zwężającymi się ku górze i nadwieszoną izbicą, w której z każdej strony znajdują się po cztery prześwity dzwonowe. Całość pokryta jest  dachem czterospadowym, krytym gontem, a wieńczy ją dwuramienny krzyż bożogrobców.

1412 r. - Łęgonice Małe zostały własnością Zakonu Kanoników Regularnych Stróżów Grobu Chrystusowego, nazywanych w Polsce bożogrobcami lub miechowitami.

1420 r. - Z inicjatywy arcybiskupa gnieźnieńskiego i prymasa Polski Mikołaja Trąby, Łęgonice otrzymały prawa miejskie; wówczas został również wzniesiony pierwszy kościół drewniany.

1521 r. - Budowa nowej świątyni, pw. Rozesłania Apostołów i św. Marii Magdaleny, którą ufundowali bożogrobcy przy pomocy arcybiskupa metropolity gnieźnieńskiego i prymasa Polski Jana Łaskiego.

1765 r. - W miejsce spalonego dwa lata wcześniej kościoła, zachowaną do dziś świątynię drewnianą ufundował marszałek trybunału koronnego Stanisław Małachowski.

1827 r. - W Łęgonicach Małych były44 domy i 221 mieszkańców.

1869 r. - Łęgonice utraciły prawa miejskie.

1884 r. - Łęgonice liczyły 43domy i 289 mieszkańców.

1884 r. - Miejscowa parafia należała do dekanatu opoczyńskiego diecezji sandomierskiej i liczyła 596wiernych.

2006 r. - Parafia w Łęgonicach Małych  należała do dekanatu drzewickiego diecezji radomskiej i liczyła 450 wiernych.

Kościół w Łęgonicach Małych jest jednym z sześciu obiektów w projekcie „Skarbiec Mazowiecki 2 szlaki turystyczne obiektów sakralnych w Warszawie i na Mazowszu - rozwój i komercjalizacja produktu”, które tworzą „pętlę radomską”na istniejącym już Szlaku drewnianej architektury sakralnej. Znalazły się na niej również:

● Bardzice - miejscowość położona55 km od Łęgonic Małych, z kościołem parafialnym pw. św. Andrzeja Boboli,pochodzącym z lat 1771-1773, przeniesionym na obecne miejsce z Białobrzegów Radomskich w 1956 r.

● Bukówno - miejscowość położona20 km od Łęgonic Małych, z kościołem parafialnym pw. Nawiedzenia NMP,pochodzącym z przełomu XVI i XVII w.

● Łęgonice Duże - miejscowość położona5 km od Łęgonic Małych, z kościołem parafialnym pw. św. Jana Chrzciciela,pochodzącym z 1725 r.

● Radom (Muzeum Wsi Radomskiej) - miejscowość położona50 km od Łęgonic Małych, z kościołem pw. św. Doroty, pochodzącym z 1749 r., przeniesionym z Wolanowa i zestawionym w Muzeum Wsi Radomskiej w 1996 r.

● Waliska - miejscowość położona8 km od Łęgonic Małych, z kościołem pw. Świętego Krzyża, pochodzącym z 1650 r.