Sanktuarium pw. św. Walentego

Rynek 10, 05-334 Latowicz

Szlak: Sakralne Perły Mazowsza, pętla: Pętla wschodnia

  • Fasada kościoła
  • Fragment fasady
  • Widok ogólny kościoła
  • Fragment fasady
  • ołtarz główny
  • ołtarz boczny
  • drewniana dzwonnica
  • Nawa główna, widok na ołtarz główny
  • Ambona
  • Malowidło ścienne
  • Ołtarz boczny
  • Chrzcielnia
  • Fragment fasady
  • Fragment fasady
  • ELwacja frontowa i boczna
  • Elewacja boczna
  • Wieża fasady
  • Elewacja boczna
  • Elewacja boczna
  • Widok ogólny kościoła
  • Elewacja wschodnia
  • Krucyfiks na elewacji wschodniej
  • Elewacja boczna
  • Krzyż misyjny w otoczeniu kościoła
  • Wolnostojąca dzwonnica
Następny

Komentarze i materiały użytkowników


Podziel się materiałami lub linkami do tego obiektu

Aby przesyłać materiały dotyczące obiektów trzeba być zalogowanym!
LogowanieZaloguj się

Komentarze użytkowników 0

Twój komentarz będzie pierwszy. Zapraszamy Cię do wyrażenia swojej opinii!

Twój komentarz

Aby dzielić się opiniami nt poszczególnych obiektów trzeba być zalogowanym!
LogowanieZaloguj się

Opis


Informacje podstawowe

województwo mazowieckie, powiat miński, gmina Latowicz

archidiecezja warszawska, dekanat warecki


Współrzędne GPSGPS: N 52.026528, E 21.806164

Telefon257521093


KalendarzWydarzenia

14 lutego

Odpust - św. Walentego

Sanktuarium pw. św. Walentego - Latowicz

HistoriaHistoria

Parafia w Latowiczu powstała prawdopodobnie już w XI w., zaś według dokumentów na przełomie XIII i XIV w. Patronem pierwszego drewnianego kościoła był św. Wawrzyniec. Kolejny kościół pw. św. Anny …


ArchitekturaArchitektura

Neogotycki kościół pw. św. Walentego i św. Trójcy został wzniesiony według projektu wybitnego architekta Józefa Piusa Dziekońskiego (1844-1927), którego dziełem są m.in. bazyliki: św. Floriana w Warszawie, Wniebowzięcia NMP w …


ZabytkiZabytki

  • Neogotycki ołtarz główny wykonany w 1922 r. dzięki staraniom ks. Stefana Bakalarczyka.
  • Drewniane ołtarze boczne pochodzące z poprzedniego kościoła.
  • Ciekawostkę stanowią dwie ambony: nowa - umieszczona na filarze w nawie głównej oraz …

W otoczeniuW otoczeniu

  • Krzyż misyjny i kapliczka z figurą św. Floriana. - przy wejściu na teren przykościelny
  • Wolno stojąca dzwonnica z trzema dzwonami: "Maryja", "Św. Stanisław Kostka" i "Św. Walenty".- w pobliżu kościoła
  • Urząd Gminy (obok …

Daty historyczneDaty historyczne

XI w. - Założenie parafii i wzniesienie pierwszego drewnianego kościoła pw. św. Wawrzyńca.

1400 r. - Budowa kościoła pw. św. Anny fundacji Anny, księżnej mazowieckiej.

1613 r. - Spłonął …


Na szlakuNa szlaku

  • Sanktuarium Matki Bożej Siennickiej w Siennicy.
  • Sanktuarium Matki Bożej Wielgoleskiej w Wielgolesie. 
  • Kościół pw. św. Wojciecha w Jeruzalu.  

Szlak " Sakralne Perły Mazowsza" to pierwszy etap prezentacji najcenniejszych obiektów sakralnych na Mazowszu. Znajdą się na nim zarówno zabytki tej klasy, co katedra w Płocku, jak i sanktuarium w Loretto, czy kaplica w Choszczówce, związana ze sługa Bożym kard. Stefanem Wyszyńskim. O ich znaczeniu decydują zarówno walory historyczne, jak i religijne - wiele z nich to interesujące miejsca pielgrzymkowe lub związane z wybitnymi postaciami polskiego życia religijnego i patriotycznego.

Parafia w Latowiczu powstała prawdopodobnie już w XI w., zaś według dokumentów na przełomie XIII i XIV w. Patronem pierwszego drewnianego kościoła był św. Wawrzyniec. Kolejny kościół pw. św. Anny ufundowała w 1400 r. Anna, księżna mazowiecka.

W XVI w. za czasów królowej Bony rozwój miejscowości i okolicy, powstawanie nowych miasteczek i parafii spowodowało powołanie w Latowiczu dekanatu, co podniosło rangę nie tylko parafii, ale i miasta.

W 1548 r. księżna Anna Radziwiłłowa ufundowała nowy kościół również pw. św. Anny. Kościół był częściowo murowany i posiadał cztery kaplice. Podczas pożaru miasta w 1613 r. świątynia ta spłonęła. W XVII w. następny kościół, pw. św. Ducha, wystawił ks. Stanisław Falęcki. Na przełomie XVII i XVIII w. Latowicz przeżywał okres swej świetności. W tym czasie poza kościołem parafialnym miasto posiadało jeszcze trzy inne świątynie katolickie: pw. św. Ducha, pw. św. Wawrzyńca i kościółek przyszpitalny pw. św. Ducha. Zostały one zniszczone podczas potopu szwedzkiego. W latach 1733-1737 nowy kościół pw. Świętej Trójcy wystawił swoim sumptem August Aleksander Czartoryski, wojewoda ruski i starosta katowicki.

Ponowny rozwój miasta oraz wzrost liczby wiernych spowodował wybudowanie nowego murowanego kościoła. Wykonanie projektu świątyni powierzono architektowi Józefowi Piusowi Dziekońskiemu. Kościół wzniesiono w latach 1909-1911 w okresie zaboru rosyjskiego, zaś stary kościół rozebrano w 1918 r. Konsekracji kościoła pw. św. Walentego i św. Trójcy dokonał 23 czerwca 1920 r. kard. Aleksander Kakowski, arcybiskup metropolita warszawski.

W parafii latowickiej działa wiele bractw, m.in. Bractwo św. Walentego. Na odpust św. Walentego przybywają liczni wierni, nie tylko z parafii. W ciągu wielowiekowej historii parafii zmieniała się jej przynależność do diecezji: na początku jako pierwsza po wschodniej stronie Wisły należała ona do diecezji poznańskiej, następnie od 1894 r. do archidiecezji warszawskiej, a obecnie od 1992 r. do diecezji warszawsko-praskiej.


Neogotycki kościół pw. św. Walentego i św. Trójcy został wzniesiony według projektu wybitnego architekta Józefa Piusa Dziekońskiego (1844-1927), którego dziełem są m.in. bazyliki: św. Floriana w Warszawie, Wniebowzięcia NMP w Białymstoku i katedra pw. Opieki NMP w Radomiu. Dziekoński stworzył dzieło wybitne, które góruje nad miejscowością i jest wizytówką Latowicza.

Kościół (o wysokości 65,3 m, długości 57,5 m i szerokości 33,5 m) został wybudowany na planie krzyża łacińskiego. Jest on budowlą orientowaną (prezbiterium zwrócone na wschód), trójnawową o układzie bazylikowym (nawy boczne są niższe od nawy głównej). Kościół może jednorazowo pomieścić 6000 osób. Budowla reprezentuje jednolity neogotyk, który cechują: mur z cegły, przypory, ostrołukowe okna, sterczyny, wieżyczki, blendy, kuliste naświetla i inne elementy architektoniczne. Imponująca jest ściana szczytowa zwieńczona wbudowaną w nią wieżą z zegarem i dwoma wieżyczkami po bokach. Oko zachwycają piękne dekoracje naśladujące gotyk - stworzony przez budowniczych średniowiecznych katedr. Wielostopniowe schody prowadzące do kościoła dodatkowo podkreślają monumentalność budowli.

Teren kościoła jest otoczony murem z początków XX w. Przestronne wnętrze świątyni jest trójdzielne z transeptem. Nawa główna jest zakończona węższym i niższym prezbiterium. Kościół posiada sklepienie krzyżowo-żebrowe. Całość świątyni jest otynkowana i pomalowana na biało. 


  • Neogotycki ołtarz główny wykonany w 1922 r. dzięki staraniom ks. Stefana Bakalarczyka.
  • Drewniane ołtarze boczne pochodzące z poprzedniego kościoła.
  • Ciekawostkę stanowią dwie ambony: nowa - umieszczona na filarze w nawie głównej oraz przeniesiona z poprzedniego kościoła - w kaplicy Matki Bożej Latowickiej.
  • Lewa nawa boczna zakończona jest kaplicą Matki Bożej, zaś prawa - niszą z chrzcielnicą. W ramionach transeptu po stronie lewej jest ołtarz Matki Bożej Nieustającej Pomocy, po prawej zaś - ołtarz św. Walentego.
  • Słynący łaskami renesansowy obraz bizantyjsko-włoski "Matka Boża z Dzieciątkiem" z XVII w., zwany Matką Bożą Łaskawą-Latowicką, przykryty srebrną barokową sukienką wykonaną przez złotnika warszawskiego Mietelskiego. - w kaplicy
  • Cieszący się kultem obraz "Cud św. Walentego" z XIX w., przedstawiający świętego jako biskupa ze złotą mitrą i pastorałem oraz dziecko i starca prawdopodobnie chorych na epilepsję. Obraz jest zasłaniany, przy jego odsłonięciu grany jest hejnał skomponowany przez miejscowego organistę.
  • Obraz "Św. Maksymiliana Kolbe", na którego odwrocie znajduje się podpis Franciszka Gajowniczka, za którego święty oddał życie w obozie koncentracyjnym w Auschwitz. (Gajowniczek pochodził z pobliskiej wsi Strachomin i często bywał na odpustach w Latowiczu). - w nastawie ołtarzowej Matki Bożej Nieustającej Pomocy
  • Witraże w kilku oknach.
  • Namalowane na ścianach trzy obrazy autorstwa Jana Molgi przedstawiające: Królową Polski, Chrzest Polski i Matkę Bożą Fatimską (w kaplicy). 
  • Organy 8-głosowe. - nad wejściem głównym
  • Droga krzyżowa wykonana z wypalonej ceramiki.
  • Wyposażenie pochodzące z poprzedniego kościoła, m.in.: barokowe ołtarze, marmurowa chrzcielnica oraz obrazy.

  • Krzyż misyjny i kapliczka z figurą św. Floriana. - przy wejściu na teren przykościelny
  • Wolno stojąca dzwonnica z trzema dzwonami: "Maryja", "Św. Stanisław Kostka" i "Św. Walenty".- w pobliżu kościoła
  • Urząd Gminy (obok kościoła) i nieco dalej dom wójta znane z serialu "Ranczo". W pobliskiej wsi Jeruzal, zwanej Wilkowyje, rozgrywa się akcja serialu.
  • Dwie murowane kapliczki słupowe, dwukondygnacyjne z poł. XIX w. - na rynku
  • Mogiła Nieznanego Żołnierza z 1918 r., w której spoczywają prochy 3 żołnierzy polskich, 2 niemieckich i Żyda poległych w czasie I wojny światowej i wojny polsko-bolszewickiej. - na starym cmentarzu
  • Grób Nieznanego Żołnierza z prochami 14 żołnierzy z okresu kampanii wrześniowej 1939 r., a także mogiła uchodźców poległych podczas bombardowań w 1939 r. - na nowym cmentarzu

XI w. - Założenie parafii i wzniesienie pierwszego drewnianego kościoła pw. św. Wawrzyńca.

1400 r. - Budowa kościoła pw. św. Anny fundacji Anny, księżnej mazowieckiej.

1613 r. - Spłonął drewniany kościół pw. św. Anny.

1737 r. - Wzniesienie nowego kościoła pw. Świętej Trójcy przez Augusta Aleksandra Czartoryskiego.

1909-1911 r. - Budowa obecnego kościoła.

1919 r. - Rozebranie XVIII-wiecznego kościoła.

1920 r. - Konsekracja neogotyckiego kościoła pw. św. Walentego i św. Trójcy.


  • Sanktuarium Matki Bożej Siennickiej w Siennicy.
  • Sanktuarium Matki Bożej Wielgoleskiej w Wielgolesie. 
  • Kościół pw. św. Wojciecha w Jeruzalu.