Drewniane skarby Mazowsza - szlak drewnianej architektury sakralnej.

Mazowsze jest niezwykle bogate w przykłady sakralnego budownictwa drewnianego. Na terenie województwa odnotować można ponad 200 godnych uwagi obiektów.

Na obecnym etapie realizacji projektu "Skarbiec Mazowiecki - szlaki turystyczne obiektów sakralnych w Warszawie i na Mazowszu" pragniemy  zachęcić do odwiedzenia i poznania wybranych obiektów.

Na Mazowieckim Szlaku Drewnianej Architektury Sakralnej, któremu nadajemy nazwę Drewniane skarby Mazowsza, będziecie Państwo mogli zwiedzić aż 67 niezwykłych obiektów. Są to w większości mało znane i, choćby z tego powodu, rzadko odwiedzane kościoły i kaplice. Przy typowaniu obiektów braliśmy pod uwagę przede wszystkim ich historię, walory architektoniczne, rolę w lokalnym i ponadlokalnym życiu religijnym. Znajdujące się na szlakach świątynie pozwalają zapoznać się z różnorodnymi, zmieniającymi się w ciągu wieków, formami ich rozplanowania, kształtowania bryły, czy też wyposażenia i zdobienia wnętrza.

Na szlaku Drewniane skarby Mazowsza umieszczone zostały drewniane obiekty sakralne, podzielone na 6 tzw.  pętli: ciechanowską(14 obiektów), ostrołęcką (11), płocką (14), siedlecką (9), warszawską-wschodnią (8) i warszawską-zachodnią (10). W przygotowaniu - pętla radomska (7)

Dla zainteresowanych materiałami drukowanymi wydaliśmy miniprzewodnik "Drewniane skarby Mazowsza" z mapą.

Historia Mariańskiego Porzecza (dawniej miejscowość nosiła nazwę Goźlin) wiąże się ściśle z historią zgromadzenia księży marianów. Początków Zgromadzenia Braci Niepokalanego Poczęcia NMP należy bowiem szukać właśnie na Mazowszu. Goźlin był trzecim z kolei miejscem po fundacjach w Puszczy Korabiewskiej (obecnie - Mariańskiej) oraz w Nowej Jerozolimie (obecnie Góra Kalwaria), gdzie powstał ich klasztor. Ufundował go cześnik łukowski Jan Lasocki. Z jego fundacji w 1699 r. wzniesiono w Goźlinie także kościół.

Zakon księży marianów był pierwszym katolickim zgromadzeniem założonym przez Polaka - bł. ks. Stanisława Papczyńskiego. Nastąpiło to w 1673 r., a w 1681 r. zgromadzenie zatwierdził ówczesny papież. Wspólnota zakonna marianów została przez swego założyciela poświęcona szerzeniu szczególnej czci Niepokalanego Poczęcia NMP, na około dwa wieki przed ogłoszeniem dogmatu o niepokalanym poczęciu NMP. W 1699 r. zgromadzenie marianów uzyskało zatwierdzenie papieskie na Regułę Naśladowania Dziesięciu Cnót NMP. Zakon przetrwał do naszych czasów.

Goźliński kościół z końca XVII w. spłonął wraz z zabudowaniami klasztornymi w 1769 r. Nową świątynię, która istnieje do dziś, wybudowali w 1776 r. księża marianie i usytuowali ją około pół kilometra dalej od Wisły niż poprzedni kościół. W 1801 r. erygowano parafię Goźlin, powstałą ze znacznej części parafii: Wilga i Radwanków.

Na skutek przeprowadzonej przez rząd rosyjskiego zaborcy w 1864 r. kasaty zakonów w Polsce, przez ponad sto lat parafią zarządzali księża diecezjalni. Marianie powrócili tu dopiero w 1966 r.

Latem 1944 r. wojska radzieckie w okolicach Wilgi wycinały sosny na budowę mostu przez Wisłę, a w nadwiślańskich wsiach rozebrano wiele drewnianych budowli. Kościół w Mariańskim Porzeczu, stojący wśród drzew, cudownie ocalał.

W 1968 r. kościół parafialny został podniesiony do rangi sanktuarium maryjnego.