Szlak " Sakralne Perły Mazowsza" to pierwszy etap prezentacji najcenniejszych obiektów sakralnych na Mazowszu. Znajdą się na nim zarówno zabytki tej klasy, co katedra w Płocku, jak i sanktuarium w Loretto, czy kaplica w Choszczówce, związana ze sługa Bożym kard. Stefanem Wyszyńskim. O ich znaczeniu decydują zarówno walory historyczne, jak i religijne - wiele z nich to interesujące miejsca pielgrzymkowe lub związane z wybitnymi postaciami polskiego życia religijnego i patriotycznego.

Szlak " Sakralne Perły Mazowsza" to pierwszy etap prezentacji najcenniejszych obiektów sakralnych na Mazowszu. Znajdą się na nim zarówno zabytki tej klasy, co katedra w Płocku, jak i sanktuarium w Loretto, czy kaplica w Choszczówce, związana ze sługa Bożym kard. Stefanem Wyszyńskim. O ich znaczeniu decydują zarówno walory historyczne, jak i religijne - wiele z nich to interesujące miejsca pielgrzymkowe lub związane z wybitnymi postaciami polskiego życia religijnego i patriotycznego.

Po raz pierwszy wieś pojawiła się na kartach historii w 1436 r. pod nazwą Borzewo (taka pisownia przetrwała do XIX stulecia) i należała wówczas do parafii w Gozdowie.

Samodzielną parafię w Bożewie erygował 11 kwietnia 1453 r. biskup płocki Paweł Giżycki. Powstała ona z fundacji Andrzeja Borzewskiego - stolnika i starosty płockiego. Prawdopodobnie powstanie parafii wiązało się z zakończoną w tym właśnie roku budową kościoła murowanego, którego fundatorem był także Andrzej z Borzewa.

Około 1630 r. rodzina Borzewskich ufundowała i dobudowała kaplicę św. Anny, przy której powstało bractwo św. Anny. Konsekracji rozbudowanej w ten sposób świątyni dokonał 25 lipca 1647 r. sufragan płocki,biskup Wojciech Tolibowski.

W połowie XVIII w. kolejni właściciele Borzewa przebudowali kaplicę.

Około 1929 r. dokonano rekonstrukcji wschodniego szczytu kościoła, czyli tego, który znajduje się nad prezbiterium.

W swojej wielowiekowej historii kościół był wielokrotnie restaurowany. Do najważniejszych należą prace remontowe z początków XX w., z 1968 r. oraz te najnowsze, rozpoczęte w 2000 r.

Jak zdecydowana większość świątyń na Mazowszu, także kościół pw. św. Andrzeja wBożewie został ustawiony na osi wschód-zachód z wejściem głównym od zachodu. Jest więc świątynią orientowaną.

To bardzo charakterystyczna dla tej części Mazowsza budowla gotycka, murowana z cegły i częściowo tynkowana (elewacja północna, zakrystia i kaplica). Na elewacjach ściany wschodniej i zachodniej dostrzeżemy zendrówki, czyli ciemno palone cegły, układane w charakterystyczne romby. Właśnie poprzez tworzenie takich geometrycznych wzorów starano się urozmaicać powierzchnie ścian kościołów murowanych z cegły.

Kościół został wzniesiony na planie prostokąta, z przyporami w narożach (czyli pionowymi elementami konstrukcyjnymi w postaci filara przyściennego) o boku uskokowym, z wyodrębnionym wewnątrz prezbiterium, zamkniętym ścianą prostą. Do prezbiterium od północy przylega prostokątna gotycka zakrystia, zbudowana nieco później niż kościół. Do nawy od południa dobudowano w 1630 r. kwadratową kaplicą, którą przebudowano w połowie XVIII w.

Nad nawą i prezbiterium znajduje się wspólny dla obu części dach dwuspadowy, ujęty z obu stron (od wschodu i zachodu) w schodkowe szczyty, ozdobione sterczynami.

Wchodząc do wnętrza kościoła możemy poczuć się nieco zawiedzeni, naszym oczom nie ukaże się bowiem wnętrze gotyckiej katedry, ale niewielki, jednak niezwykle malowniczy kościółek wiejski. Jeśli dostaniemy się do wnętrza wejściem głównym, prowadzącym przez ozdobny portal, to zobaczymy skromny układ salowy - jednoprzestrzenne wnętrze na planie prostokąta, z nawą i prezbiterium jednej szerokości. Obie części oddziela od siebie tęcza, czyli otwór w ścianie (zwanej też ścianą tęczową) zakończony szeroką, półkolistą arkadą. Przez podobny otwór - również półkolistą arkadę - wejdziemy do usytuowanej od południa kaplicy św. Anny.

Nad nawą i w zakrystii znajdują się stropy płaskie, w prezbiterium - pozorne sklepienie odcinkowe, zaś w kaplicy - sklepienie kolebkowo-krzyżowe.

Chociaż kościół jest wewnątrz tynkowany, to jednak podczas ostatnio przeprowadzonego remontu odsłonięto fragmenty ceglanych ścian budowli (północna ściana prezbiterium oraz północno-zachodni narożnik nawy).

• Późnobarokowy ołtarz główny, datowany na 1. poł. XVIII w., w którego polu centralnym znajduje się barokowy, XVIII-wieczny krucyfiks. W zwieńczeniu ołtarza umieszczono również XVIII-wieczny obraz „Święta Trójca”.
• W kaplicy znajduje się ołtarz rokokowy, datowany na 2. poł. XVIII w. W jego polu głównym znajduje się pochodzący z XIX w. obraz „Matka Boża Nieustającej Pomocy”.

Teren przykościelny otoczony jest kamiennym murkiem z bramą główną od wschodu i boczną od południa.

• Na zewnątrz kościoła, we wschodniej części absydy znajduje się wnęka, w której umieszczono datowaną na XVIII w. barokowo-ludową rzeźbę przedstawiającą Chrystusa Ukrzyżowanego.
• We wnęce południowej kaplicy umieszczono barokową figurkę Matki Bożej Skępskiej (XVIII w.), cieszącą się kultem w tej części Mazowsza.
• Na południowy-zachód od kościoła znajduje się pochodząca z XVIII w. drewniana dzwonnica, która została wzniesiona na planie kwadratu o boku 4 metrów. Jej konstrukcję stanowią drewniane słupy, które wzmocniono ryglami i zastrzałami. Ściany z zewnątrz są oszalowane, w górnej części z każdej strony znajdują się po 4 prześwity dzwonowe. Całość pokryta jest  blaszanym dachem namiotowym, zwieńczonym sterczyną z krzyżem.

1436 r. - Pierwsza wzmianka o wsi (pod nazwą Borzewo).

1453 r. - Z fundacji właściciela wsi, Andrzej z Borzewa, został zbudowany kościół murowany, który zachował się do dzisiaj.

1453 r. - 11 kwietnia biskup płocki Paweł Giżycki erygował w Borzewie samodzielną parafię.

Około 1453 r. - Rodzina Borzewskich ufundowała kaplicę pw. św. Anny, przy której powstało bractwo św. Anny.

1647 r. - 25 lipca sufragan płocki, biskup Wojciech Tolibowski, dokonał konsekracji świątyni.

1880 r. - Borzewo, zwane też Bożewem Kościelnym posiadało 297 mieszkańców i 39 domów.

1880 r. - Miejscowa parafia należała do dekanatu sierpeckiego diecezji płockiej i liczyła 777 wiernych.

Około 1929 r. - Rekonstrukcja wschodniego szczytu kościoła.

2000 r. - Rozpoczęcie generalnego remontu świątyni z inicjatywy miejscowego proboszcza ks. Andrzeja Świderskiego.

2006 r. - Parafia w Bożewie należała do dekanatu Tłuchów diecezji płockiej i liczyła 1492 wiernych.

Kościół w Bożewie jest jednym z sześciu obiektów w projekcie „Skarbiec Mazowiecki 2 szlaki turystyczne obiektów sakralnych w Warszawie i na Mazowszu - rozwój i komercjalizacja produktu”, które znajdują się na szlaku „Perły Mazowsza”. Wśród świątyń północnej części Mazowsza znalazły się na nim również:

● Brok - miejscowość położona 18 km na południe od Ostrowi Mazowieckiej, z kościołem parafialnym pw. św. Andrzeja Apostoła,  pochodzącym z połowy XVI w.

● Drobin - miejscowość położona 35 km na południowy-zachód od Płocka (dojazd przez Bielsk), z kościołem parafialnym pw. Matki Bożej Różańcowej, pochodzącym prawdopodobnie z 2. poł. XV w.

● Giżyce - miejscowość położona 15 km na północny-zachód od Sochaczewa (dojazd przez Sarnów), z kościołem parafialnym pw. św. św. Piotra i Pawła, pochodzącym z 1439 r.

● Kleczkowo - miejscowość położona 25 km na wschód od Ostrołęki (dojazd przez Troszyn), z kościołem parafialnym pw. św. Wawrzyńca, pochodzącym z lat 1512-1518, odbudowanym w latach 1951-1954.

● Kobylniki - miejscowość położona 48 km na wschód od Płocka (dojazd przez Wyszogród), z kościołem parafialnym pw. św. Anny, pochodzącym z 1. poł. XVI w.