kościół pw. św. Andrzeja Boboli

Bardzice 47, 26-624 Kowala

Szlak: Drewniane Skarby Mazowsza, pętla: Pętla radomska

  • Widok ogólny
  • Boczne wejście
  • Brama wejściowa
  • Widok ogólny
Następny

Komentarze i materiały użytkowników


Podziel się materiałami lub linkami do tego obiektu

Aby przesyłać materiały dotyczące obiektów trzeba być zalogowanym!
LogowanieZaloguj się

Komentarze użytkowników 0

Twój komentarz będzie pierwszy. Zapraszamy Cię do wyrażenia swojej opinii!

Twój komentarz

Aby dzielić się opiniami nt poszczególnych obiektów trzeba być zalogowanym!
LogowanieZaloguj się

Opis


Informacje podstawowe

województwo mazowieckie, powiat radomski, gmina Kowala

diecezja radomska, dekanat wierzbicki


Współrzędne GPSGPS: N 51.316700, E 21.166700

Telefon607565090


KalendarzWydarzenia

16 maja

Odpust - św. Andrzeja Boboli

Kościół św. Andrzeja Boboli, Bardzice

HistoriaHistoria

Po raz pierwszy Bardzice pojawiły się na kartach historii w 1418 r. Około pół wieku później (w 1452 r.) były wzmiankowane jako prywatna wieś, należąca do drobnej szlachty. …


ArchitekturaArchitektura

Chociaż kościół przeniesiono z innego miejsca, to jednak zachowano jego oryginalną orientację. Został więc, zgodnie z tradycją, ustawiony na osi wschód-zachód, z wejściem głównym od zachodu. Jak zdecydowana …


ZabytkiZabytki

W 1956 r. do Bardzic przeniesiono tylko część zabytkowego wyposażenia, które znajdowało się w białobrzeskiej świątyni. Do najcenniejszych jego elementów należą dziś:


W otoczeniuW otoczeniu

Teren przykościelny otoczony jest drewnianym ogrodzeniem, z dwoma ozdobnymi bramami: główną od zachodu i nie mniej okazałą - od południa, nazwaną Bramą Tysiąclecia.


Daty historyczneDaty historyczne

1418 r. - Pierwsza wzmianka o wsi Bardzice.

1452 r. - Bardzice były wsią prywatną, …


Na szlakuNa szlaku

 Kościół w Bardzicach jest jednym z sześciu obiektów w projekcie „Skarbiec Mazowiecki 2 szlaki turystyczne obiektów sakralnych w Warszawie i na Mazowszu …

Drewniane skarby Mazowsza - szlak drewnianej architektury sakralnej.

Mazowsze jest niezwykle bogate w przykłady sakralnego budownictwa drewnianego. Na terenie województwa odnotować można ponad 200 godnych uwagi obiektów.

Na obecnym etapie realizacji projektu "Skarbiec Mazowiecki - szlaki turystyczne obiektów sakralnych w Warszawie i na Mazowszu" pragniemy  zachęcić do odwiedzenia i poznania wybranych obiektów.

Na Mazowieckim Szlaku Drewnianej Architektury Sakralnej, któremu nadajemy nazwę Drewniane skarby Mazowsza, będziecie Państwo mogli zwiedzić aż 67 niezwykłych obiektów. Są to w większości mało znane i, choćby z tego powodu, rzadko odwiedzane kościoły i kaplice. Przy typowaniu obiektów braliśmy pod uwagę przede wszystkim ich historię, walory architektoniczne, rolę w lokalnym i ponadlokalnym życiu religijnym. Znajdujące się na szlakach świątynie pozwalają zapoznać się z różnorodnymi, zmieniającymi się w ciągu wieków, formami ich rozplanowania, kształtowania bryły, czy też wyposażenia i zdobienia wnętrza.

Na szlaku Drewniane skarby Mazowsza umieszczone zostały drewniane obiekty sakralne, podzielone na 6 tzw.  pętli: ciechanowską(14 obiektów), ostrołęcką (11), płocką (14), siedlecką (9), warszawską-wschodnią (8) i warszawską-zachodnią (10). W przygotowaniu - pętla radomska (7)

Dla zainteresowanych materiałami drukowanymi wydaliśmy miniprzewodnik "Drewniane skarby Mazowsza" z mapą.


Po raz pierwszy Bardzice pojawiły się na kartach historii w 1418 r. Około pół wieku później (w 1452 r.) były wzmiankowane jako prywatna wieś, należąca do drobnej szlachty. Przez kolejne stulecia znajdowała się w rękach Barzyckich (którzy przyjęli nazwisko właśnie od Bardzic), Gęborowskich, Rudzkich, Dehnhoffów i Tymińskich. Ostatnim właścicielem ziemskim w Bardzicach był Jan Gajewski.

Początki samodzielnego ośrodka duszpasterskiego w Bardzicach sięgają 18 sierpnia 1940 r. Wówczas proboszcz parafii Skaryszew, do której wówczas należały Bardzice, poświęcił remizę strażacką, która zaczęła pełnić rolę kaplicy filialnej. Około dwa lata później - 1 stycznia 1943 r. - biskup sandomierski Jan Kanty Lorek erygował w Bardzicach samodzielną parafię, wydzielając ją z terytoriów parafii Kowala, Skaryszew, Wierzbica i Radom (pw. Najświętszego Serca Jezusowego).

Dopiero w 1956 r. Bardzice wzbogaciły się o XVIII-wieczny kościół drewniany, który został przeniesiony z Białobrzegów Radomskich. Pracami przy zestawianiu obiektu na obecnym miejscu kierował ówczesny proboszcz ks. Tomasz Wąsik.

Ostatni generalny remont świątyni przeprowadzono w latach 1973-1978 pod kierunkiem ówczesnego proboszcza ks. Eugeniusza Maja.

Chociaż kościół przeniesiono z innego miejsca, to jednak zachowano jego oryginalną orientację. Został więc, zgodnie z tradycją, ustawiony na osi wschód-zachód, z wejściem głównym od zachodu. Jak zdecydowana większość kościołów polskich, jest obiektem wzniesionym w konstrukcji zrębowej, której ściany wzmocniono lisicami i z zewnątrz oszalowano pionowymi deskami.

Nawa została zbudowana na planie zbliżonym do kwadratu, węższe prezbiterium zamknięte jest trójbocznie. Do niego od południa i północy dobudowane są dwie zakrystie, do nawy od zachodu została dostawiona kruchta główna, natomiast od południa - niewielka kruchta boczna.

Nad nawą i prezbiterium znajdują się oddzielne dachy dwuspadowe, nad zakrystiami i kruchtą główną - daszki dwuspadowe, nad kruchtą boczną - daszek trójspadowy. Wszystkie pokryte są blachą. Na kalenicy, w końcowej części nawy, umieszczona jest ośmioboczna wieżyczka na sygnaturkę.

Kościół jest usytuowany na osi wschód-zachód, więc do nawy dostajemy się przez kruchtę główną, umieszczoną od zachodu. Po wejściu do środka świątyni ukazuje się nam jednonawowe wnętrze, przekryte wspólnym dla nawy i prezbiterium stropem płaskim.

W 1956 r. do Bardzic przeniesiono tylko część zabytkowego wyposażenia, które znajdowało się w białobrzeskiej świątyni. Do najcenniejszych jego elementów należą dziś:

  • belka tęczowa ze sceną ukrzyżowania,
  • barokowa ambona,
  • pochodzący z XVIII w. ołtarz główny.

Na uwagę zasługuje także współczesna polichromia, wykonana w 1977 r. przez warszawską malarkę Janinę Pol.

 

Teren przykościelny otoczony jest drewnianym ogrodzeniem, z dwoma ozdobnymi bramami: główną od zachodu i nie mniej okazałą - od południa, nazwaną Bramą Tysiąclecia.

  • Na południowy-zachód od kościoła stoi drewniana dzwonnica, konstrukcji słupowo-ramowej, zbudowana na planie kwadratu. Została ona przeniesiona na obecne miejsce wraz z kościołem. Wzniesiona na planie kwadratu, a jej konstrukcję stanowią drewniane słupy, które wzmocniono ryglami i zastrzałami. Ściany z zewnątrz są oszalowane, a w górnej części z każdej strony znajduje się po jednym otworze głosowym. Całość pokryta jest  dachem namiotowym łamanym, pobitym blachą.

Na całym terenie, który jest swego rodzaju modrzewiowym parkiem, odnajdziemy wiele drewnianych figurek i rzeźb, m.in.:

  • rzeźbę przedstawiającą patrona parafii, św. Andrzeja Bobolę - przed kościołem,
  • wykonaną z drewna postać św. Franciszka z wilkiem u boku - za kościołem.

1418 r. - Pierwsza wzmianka o wsi Bardzice.

1452 r. - Bardzice były wsią prywatną, należącą do drobnej szlachty.

1771-1773 - W odległych o ponad 40 km Białobrzegach z fundacji Pawła Boskiego, chorążego i podkomorzego ziemi czerskiej, został wzniesiony kościół drewniany, który prawie dwa wieki później będzie przeniesiony do Bardzic.

1827 r. - W Bardzicach było 18 domów i 130 mieszkańców.

1880 r. - Miejscowość należała do parafii Skaryszew w dekanacie radomskim diecezji sandomierskiej.

1940 r. - 18 sierpnia proboszcz parafii Skaryszew, do której wówczas należały Bardzice, poświęcił remizę strażacką, którą przeznaczono na kaplicę filialną.

1943 r. - 1 stycznia biskup sandomierski Jan Kanty Lorek erygował w Bardzicach samodzielną parafię, wydzielając ją z terytoriów parafii Kowala, Skaryszew, Wierzbica i Radom (pw. Najświętszego Serca Jezusowego).

1956 r. - Do Bardzic został przeniesiony z Białobrzegów Radomskich  XVIII-wieczny kościół drewniany. Pracami przy zestawianiu obiektu na obecnym miejscu kierował ówczesny proboszcz ks. Tomasz Wąsik.

1973-1978 - Generalny remont świątyni przeprowadzono pod kierunkiem ówczesnego proboszcza ks. Eugeniusza Maja.

2006 r. - Parafia w Bardzicach należała do dekanatu wierzbickiego diecezji radomskiej i liczyła 1650 wiernych.

 Kościół w Bardzicach jest jednym z sześciu obiektów w projekcie „Skarbiec Mazowiecki 2 szlaki turystyczne obiektów sakralnych w Warszawie i na Mazowszu - rozwój i komercjalizacja produktu”, które tworzą „pętlę radomską” na istniejącym już Szlaku drewnianej architektury sakralnej. Znalazły się na niej również:

● Bukówno - miejscowość położona 35 km od Bardzic, z kościołem parafialnym pw. Nawiedzenia NMP, pochodzącym z przełomu XVI i XVII w.

● Łęgonice Duże - miejscowość położona 60 km od Bardzic, z kościołem parafialnym pw. św. Jana Chrzciciela, pochodzącym z 1725 r.

● Łęgonice Małe - miejscowość położona 55 km od Bardzic, z kościołem parafialnym pw. św. Marii Magdaleny, pochodzącym z 1765 r.

● Radom (Muzeum Wsi Radomskiej) - miejscowość położona 10 km od Bardzic, z kościołem pw. św. Doroty, pochodzącym z 1749 r., przeniesionym z Wolanowa i zestawionym w Muzeum Wsi Radomskiej w 1996 r.

● Waliska - miejscowość położona 45 km od Bardzic, z kościołem pw. Świętego Krzyża, pochodzącym z 1650 r.