Kościół pw. św. Jerzego

Sawice 52, 08-301 Repki

Szlak: Drewniane Skarby Mazowsza, pętla: Pętla siedlecka

  • Kościół parafialny pw. św. Jerzego, widok ogólny
  • Widok ogólny kościoła
  • Fasada kościoła
  • Fragment fasady
  • Elewacja południowa
  • Widok ogólny kościoła od strony wschodniej
  • Elewacja frontowa kościoła
  • Ołtarz główny
  • Ołtarz boczny
  • Ołtarz boczny
  • Drewniana dzwonnica i pomnik bł. Jana Pawła II
  • Elewacja wschodnia
  • Detal elewacji wschodniej
  • Elewacja północna kościoła
  • Drzwi w elewacji północnej
  • Figura Chrystusa na cokole
  • Pomnik bł. Jana Pawła II
  • Drewniana dzwonnica
  • Grota Matki Boskiej w otoczeniu kościoła
Następny

Komentarze i materiały użytkowników

    Galeria zdjęć


    ~abcdef, Pobierz


Podziel się materiałami lub linkami do tego obiektu

Aby przesyłać materiały dotyczące obiektów trzeba być zalogowanym!
LogowanieZaloguj się

Komentarze użytkowników 0

Twój komentarz będzie pierwszy. Zapraszamy Cię do wyrażenia swojej opinii!

Twój komentarz

Aby dzielić się opiniami nt poszczególnych obiektów trzeba być zalogowanym!
LogowanieZaloguj się

Opis


Informacje podstawowe

województwo mazowieckie, powiat sokołowski, gmina Sokołów Podlaski

diecezja drohiczyńska, dekanat Nadbużański


Współrzędne GPSGPS: N 52.346215, E 22.486597

Telefon257875437

Strona WWWWWW


KalendarzWydarzenia

w dniach maja

Odpust - św. Jerzego

Kościół pw. św. Jerzego - Sawice
Odpust odbywa się w pierwszą niedzielę maja

15 sierpnia

Odpust - Święto Wniebowzięcia NMP

Kościół pw. św. Jerzego - Sawice

HistoriaHistoria

Wieś powstała zapewne w XV w. na terenie Wielkiego Księstwa Litewskiego. Najstarsza wzmianka o niej pochodzi z 1438 r. Zamieszkiwali ją Rusini, a właścicielami byli ruscy bojarzy, którzy od nazwy …


ArchitekturaArchitektura

Dwudzielna świątynia w Sawicach jest orientowana. Nawę i węższe od niej prezbiterium zbudowano na planie prostokąta. Różnicę szerokości pomiędzy tymi częściami zajmują zakrystia (od północy) i skarbczyk (od południa), nad …


ZabytkiZabytki

Trzy skromne ołtarze o dekoracji klasycystycznej pochodzące z początku XX w. 

  • W ołtarzu głównym obraz "Św. Jerzy" pędzla ludowego malarza. 
  • W ołtarzach bocznych obrazy pochodzące najprawdopodobniej z wyposażenia cerkwi unickiej (sprzed …

W otoczeniuW otoczeniu

  • Cmentarz kościelny otoczony z trzech stron murem z łamanego kamienia polnego, a z czwartej -  (od zachodu) balustradą z kutego żelaza, umieszczoną miedzy słupkami z polnego kamienia.
  • Dwukondygnacyjna dzwonnica o …

Daty historyczneDaty historyczne

1438 r. - Najstarsza zachowana wzmianka o wsi leżącej w granicach Wielkiego Księstwa Litewskiego. Gniazdo rodu Sawickich.

1513 r. - Utworzenie województwa podlaskiego w granicach Wielkiego Księstwa …


Na szlakuNa szlaku

  • Grodzisk k. Sterdyni - kościół parafialny pw. Trójcy Przenajświętszej, drewniany, zbudowany w 1778 r. jako cerkiew unicka.
  • Gródek nad Bugiem - kościół parafialny pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa, drewniany, …

Drewniane skarby Mazowsza - szlak drewnianej architektury sakralnej.

Mazowsze jest niezwykle bogate w przykłady sakralnego budownictwa drewnianego. Na terenie województwa odnotować można ponad 200 godnych uwagi obiektów.

Na obecnym etapie realizacji projektu "Skarbiec Mazowiecki - szlaki turystyczne obiektów sakralnych w Warszawie i na Mazowszu" pragniemy  zachęcić do odwiedzenia i poznania wybranych obiektów.

Na Mazowieckim Szlaku Drewnianej Architektury Sakralnej, któremu nadajemy nazwę Drewniane skarby Mazowsza, będziecie Państwo mogli zwiedzić aż 67 niezwykłych obiektów. Są to w większości mało znane i, choćby z tego powodu, rzadko odwiedzane kościoły i kaplice. Przy typowaniu obiektów braliśmy pod uwagę przede wszystkim ich historię, walory architektoniczne, rolę w lokalnym i ponadlokalnym życiu religijnym. Znajdujące się na szlakach świątynie pozwalają zapoznać się z różnorodnymi, zmieniającymi się w ciągu wieków, formami ich rozplanowania, kształtowania bryły, czy też wyposażenia i zdobienia wnętrza.

Na szlaku Drewniane skarby Mazowsza umieszczone zostały drewniane obiekty sakralne, podzielone na 6 tzw.  pętli: ciechanowską(14 obiektów), ostrołęcką (11), płocką (14), siedlecką (9), warszawską-wschodnią (8) i warszawską-zachodnią (10). W przygotowaniu - pętla radomska (7)

Dla zainteresowanych materiałami drukowanymi wydaliśmy miniprzewodnik "Drewniane skarby Mazowsza" z mapą.


Wieś powstała zapewne w XV w. na terenie Wielkiego Księstwa Litewskiego. Najstarsza wzmianka o niej pochodzi z 1438 r. Zamieszkiwali ją Rusini, a właścicielami byli ruscy bojarzy, którzy od nazwy miejscowości przyjęli nazwisko Sawiccy. Do 1456 r. wieś znajdowała się w rękach Tomasza z Sawic, kiedy to nabyli ją Paweł i dwaj bracia stryjeczni Daniło i Maćko, wywodzący się z bojarskich rodzin zamieszkujących Sawice. 

Drewniana parafialna cerkiew prawosławna pw. św. Jerzego istniała tu od 1. poł. XVI w. (przypuszczalnie od 1544 r.). Sawice były wówczas miejscem kultu św. Jerzego, który - jak głosi miejscowa tradycja - objawił się na drzewie. Pod koniec XVI w. cerkiew została zamieniona na unicką.

W trakcie swego istnienia miejscowość podzieliła się na trzy części. Po sąsiedzku leżą Sawice-Dwór i Sawice Ruskie (tu znajdowała się cerkiew; dziś: Sawice-Wieś). Jeden kilometr na południe od nich leży trzecia część: Sawice-Bronisze. 

Kolejna cerkiew drewniana powstała w 1738 r. Jej fundatorami byli: pisarz liwski Jacek Cieciszewski z żoną, Franciszką z Jezierskich,  oraz łowczy wiski Teofil Kossakowski z żoną, Agnieszką z Cieciszewskich (siostrą Jacka). 

Józef i Ignacy Gąsowscy, kolejni właściciele Sawic i okolicznych majątków (Rogów, Karskie, Liszki), sprzedali je w 1790 r. generałowi wojsk koronnych i staroście mielnickiemu Adamowi Szydłowskiemu. Starosta wraz z żoną, Wiktorią z Kuczyńskich, wznieśli tu kolejną cerkiew w 1815 r. Nie wiemy czy rozbudowano wtedy stosunkowo nową świątynię, mającą zaledwie 77 lat, czy też wzniesiono kolejną. Ich syn, major Teodor Szydłowski, były adiutant księcia Józefa Poniatowskiego, posiadacz Hruszniewa, Pasieki, Patrykoz i Sawic,  doprowadził w 1828 r. do przebudowy tutejszej cerkwi. 

Kolejnymi właścicielami wsi i kolatorami cerkwi w XIX w. byli: Katarzyna Dąbrowska, Katarzyna Rolowa i Justyn Kuczyński. 

W 1875 r. cerkiew unicka została zamieniona na prawosławną, a w 1919 r. przekazana rzymokatolikom. Od 1934 r. świątynia była filią parafii Wyrozęby. Samodzielną parafię erygowano tu w 1990 r. Dziesięć lat później wykonano generalny remont więźby dachowej i dobudowano kruchtę, która zastąpiła portyk wsparty na dwóch murowanych kolumnach.

Dwudzielna świątynia w Sawicach jest orientowana. Nawę i węższe od niej prezbiterium zbudowano na planie prostokąta. Różnicę szerokości pomiędzy tymi częściami zajmują zakrystia (od północy) i skarbczyk (od południa), nad którymi umieszczono loże kolatorskie otwarte do prezbiterium. Skarbczyk i zakrystia wraz z prezbiterium mają szerokość równą szerokości nawy, a ich wysokość wraz z lożami jest równa wysokości pozostałych części kościoła, w efekcie czego ma on prostopadłościenną bryłę nakrytą trójpołaciowym dachem. W fasadzie szczyt o wykroju barokowym z datą 1544, upamiętniającą domniemaną erekcję prawosławnej parafii. Wejście od zachodu poprzedza kruchta pod dwuspadowym dachem pobitym blachą. Ściany świątyni, o konstrukcji zrębowej, wzmocniono pionowymi belkami (tzw. lisicami), które wykorzystano do wykonania imitacji pilastrów (płaskich filarów z bazami i głowicami). Pod okapem umieszczono gzyms wieńczący, a poniżej okien kościół opasano dwoma gzymsami kordonowymi. Płaszczyzny ścian ożywia szalunek z desek, ułożonych pionowo, poziomo i skośnie. Na wschodniej ścianie prezbiterium drewniana płaskorzeźba przedstawiająca Ducha Świętego w postaci gołębicy. Nawę przekrywa płaski strop podparty słupami, a prezbiterium pozorne sklepienie. Przy zachodniej ścianie nawy znajduje się chór muzyczny wsparty na dwóch słupach.

Trzy skromne ołtarze o dekoracji klasycystycznej pochodzące z początku XX w. 

  • W ołtarzu głównym obraz "Św. Jerzy" pędzla ludowego malarza. 
  • W ołtarzach bocznych obrazy pochodzące najprawdopodobniej z wyposażenia cerkwi unickiej (sprzed 1875 r.). Namalowano je w manierze sztuki zachodniej, ale noszą wyraźne cechy przedstawień typowych dla kościoła wschodniego. W prawym ołtarzu "Matka Boża z Dzieciątkiem". Obraz w lewym ołtarzu bliski jest przedstawieniu Chrystusa Pantokratora (Władcy Świata), ale ma również cechy typowo zachodniego przedstawienia znanego jako "Najświętsze Serce Jezusa". 
  • Dwa feretrony (przenośne obrazy procesyjne): jeden - o cechach malarstwa ludowego, zapewne pochodzący z cerkwi unickiej, z przedstawieniem Trójcy Świętej, drugi - z obrazem "Matka Boża Częstochowska". 
  • Kamienna kropielnica, zapewne pochodząca z pierwszej tutejszej cerkwi. - w przedsionku
  • Cmentarz kościelny otoczony z trzech stron murem z łamanego kamienia polnego, a z czwartej -  (od zachodu) balustradą z kutego żelaza, umieszczoną miedzy słupkami z polnego kamienia.
  • Dwukondygnacyjna dzwonnica o konstrukcji słupowej, szalowana deskami. Kondygnacje rozdzielono okapowym daszkiem. Górna, węższa i częściowo ażurowa, mieści jeden dzwon. Nakrywa ją dach brogowy o załamanych połaciach. - południowo-zachodni narożnik cmentarza kościelnego
  • Pomnik bł. Jana Pawła II - przed wejściem do kościoła
  • Figura Chrystusa na cokole z kamieni polnych, ustawiona w 1994 r. jako pamiątka 60. rocznicy odtworzenia parafii w Sawicach. - północno-zachodni narożnik cmentarza kościelnego
  • Murowana plebania rozbudowana gruntownie w 1989 i 1998 r. - na północny wschód od cmentarza kościelnego
  • Cmentarz grzebalny - 300 m na południowy wschód od kościoła

1438 r. - Najstarsza zachowana wzmianka o wsi leżącej w granicach Wielkiego Księstwa Litewskiego. Gniazdo rodu Sawickich.

1513 r. - Utworzenie województwa podlaskiego w granicach Wielkiego Księstwa Litewskiego. W jego skład weszła ziemia drohicka wraz z Sawicami.

1544 r. - Przypuszczalna data erekcji parafii prawosławnej.

1569 r. - Włączenie województwa podlaskiego do Korony.

1738 r. - Budowa kolejnej cerkwi drewnianej, z fundacji Cieciszewskich i Kossakowskich.

1790 r. - Gąsowscy, ówcześni właściciele wsi, sprzedają ją generałowi wojsk koronnych i staroście mielnickiemu, Adamowi Szydłowskiemu.

1795 r. - Wieś trafia do zaboru austriackiego.

1809 r. - Wieś znalazła się w granicach Księstwa Warszawskiego.

1815 r. - Utworzenie Królestwa Polskiego (zabór rosyjski), które objęło Sawice. W tym samym roku Adam i Wiktoria Szydłowscy fundują nową, drewnianą cerkiew, istniejącą do dziś.

1875 r. - Władze carskie przeprowadziły siłą zamianę cerkwi unickiej na prawosławną.

1918 r. - Wieś znalazła się w granicach odrodzonego Państwa Polskiego.

1919 r. - Cerkiew została przekazana w użytkowanie rzymskim katolikom.

1934 r. - Utworzenie filii parafii Wyrozęby.

1990 r. - Erygowano samodzielną parafię w Sawicach.

2000 r. - Generalny remont więźby dachowej kościoła.

  • Grodzisk k. Sterdyni - kościół parafialny pw. Trójcy Przenajświętszej, drewniany, zbudowany w 1778 r. jako cerkiew unicka.
  • Gródek nad Bugiem - kościół parafialny pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa, drewniany, zbudowany w 1743 r. jako cerkiew unicka.
  • Paprotnia - kościół parafialny pw. św. Bartłomieja Apostoła, drewniany, zbudowany w 1761 r. Obecny kształt uzyskał podczas przebudowy w 1906 r.
  • Przesmyki - kościół parafialny pw. św. Jakuba Apostoła, drewniany, zbudowany w 1776 r.
  • Rogów - kościół parafialny pw. św. Anny, drewniany, zbudowany w 1815 r. jako cerkiew unicka.
  • Rozbity Kamień - kościół parafialny pw. Trójcy Przenajświętszej, drewniany, zbudowany w 1778 r.
  • Seroczyn k. Sterdyni - kościół parafialny pw. Podwyższenia Krzyża Świętego, zbudowany w 1849 r. (lub 1670 r.) jako cerkiew unicka.
  • Węgrów - zbór ewangelicki, drewniany, zbudowany w 1679 r. na cmentarzu z nagrobkami z XVII w.