województwo mazowieckie, powiat warszawski, gmina Anin
diecezja warszawsko-praska, dekanat aniński
GPS: N 52.185530, E 21.192412
6157306
WWW
parafiaradosc@02.pl
Historia
Osada letniskowa Radość powstała pod koniec XIX w. przy trasie Kolei Nadwiślańskiej. Wobec gwałtownego rozwoju osady, a co za tym idzie zwiększenia liczby stałych mieszkańców oraz letników, konieczną stała się …
Bijące Serce Historii to zbiór tras i proponowanych sposobów zwiedzania warszawskich kościołów. Nazwa szlaku wyraża przekonanie, że w warszawskich kościołach zapisana została historia stolicy i Polski.
W pierwszej fazie tej części projektu "Skarbiec Mazowiecki" proponujemy zwiedzanie 48 świątyń, uwzględniają one podstawowe kategorie zwiedzania, np." kościoły wotywne, świątynie związane z kapłańską drogą bł. ks. Jerzego Popiełuszki, kościoły Traktu Królewskiego a także miejsca związane z bł. Janem Pawełem II.
Osada letniskowa Radość powstała pod koniec XIX w. przy trasie Kolei Nadwiślańskiej. Wobec gwałtownego rozwoju osady, a co za tym idzie zwiększenia liczby stałych mieszkańców oraz letników, konieczną stała się budowa kościoła.
Po I wojnie światowej z inicjatywy Stowarzyszenia Miłośników Letniska Radość, rozpoczęto starania o uzyskanie placu i materiałów koniecznych do wzniesienia świątyni. Projekt kościoła wykonał architekt powiatowy Stanisław Radwan-Paszkiewicz. Budowla powstawała etapami od lat 20. do 50. XX w.
W 1931 r. kard. Aleksander Kakowski erygował parafię, zaś w 1957 r. kard. Stefan Wyszyński konsekrował świątynię. W latach 1962-1963 dobudowano wieżę według projektu Stanisława Marzyńskiego.
Architektonicznie kościół jest budowlą trójnawową, z elementami renesansu i baroku. Masywna, przysadzista sylwetka świątyni dobrze komponuje się zarówno z willową dzielnicą jak i z sosnowym starodrzewem.
We wnętrzu zwracają uwagę dwie pary kolumn, wykonanych z piaskowca szydłowieckiego, zwieńczonych jońskimi kapitelami. Na jednej z kolumn znajduje się napis: Z prośbą do Boga o zdrowie dla córki Cecylji kolumnę tę wznosi St. Gałecka 1924.
Nawę główną przykrywa sklepienie płaskie z kasetonami, zaś nawy boczne - sklepienie beczkowe. Prezbiterium oddzielone jest od nawy głównej, z wyraźnie zaznaczonym łukiem tęczowym. Uwagę zwracają okrągłe okna w nawach bocznych (witraże z wizerunkami kard. Aleksandra Kakowskiego, kard. Stefana Wyszyńskiego, papieża Jana Pawła II, św. Jana Bosco, św. Jana Vianneya, św. Andrzeja Boboli).
Wyposażenie wnętrza pochodzi z okresu budowy świątyni i czasów obecnych.
- Ołtarz główny z obrazem "Matka Boża Anielska" - okres międzywojenny, autorstwa Zygmunta Badowskiego.
- Ołtarze boczne: lewy - Matki Bożej Nieustającej Pomocy, prawy - Jezusa Miłosiernego.
- Zespół witraży - poza wymienionymi powyżej: św. o. Pio oraz bł. o. Damian de Veuster (zakrystie), sceny Ukrzyżowania i Zmartwychwstania (prezbiterium).
- W prezbiterium białe drewniane stalle oraz dwa obrazy współczesne: "Święta Rodzina" i "Św. Antoni".
● Na przykościelnym cmentarzu znajduje się głaz-pomnik z krzyżem.
1 lipca 1931 r. - Kardynał Aleksander Kakowski erygował parafię.
4 sierpnia 1957 r. - Kardynał Stefan Wyszyński konsekrował świątynię.
1962-1963 - Budowa wieży kościelnej.
Kościoły prawobrzeżnej Warszawy (terytorialny, pieszo-samochodowy)