Lokalny szlak powiatu warszawskiego zachodniego jest specyficznym szlakiem powiatowym. Umieszczono na nim 9 obiektów, które zostały oznakowane zewnętrznymi tablicami informacyjnymi. W projekcie "Skarbiec Mazowiecki" szlak ten pełnił funkcję testową. Jego walory historyczne sa nie do przecenienia. Dodatkowym jego atutem, zwłaszcza dla warszawian jest jego bliskie położenie w stosunku do Stolicy i zlokalizowanie na tzw. szlaku, trakcie królewskim, którego współczesną perłą jest Żelazowa Wola, miejsce narodzin Fryderyka Chopina.
Historia wsi Laski powstałej na początku XVIII w. na terenie wyciętego lasu przy dworze rodziny Daszewskich, związała się na trwałe z Zakładem dla Ociemniałych Dzieci, prowadzonym przez Towarzystwo Opieki nad Ociemniałymi i Zgromadzenie Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża, kiedy to na początku XX w. spadkobierczyni majątku, matka Elżbieta Czacka, przekazała teren folwarku Zakładowi.
Róża Maria Czacka (1876-1961) była córką Feliksa Czackiego i Zofii z Ledóchowskich, a także prawnuczką założyciela Liceum Krzemienieckiego Tadeusza Czackiego. W wieku 22 lat straciła wzrok. Potraktowała to jako wezwanie do zajęcia się innymi niewidomymi. W 1910 r. otworzyła pierwszy dom dla grupki niewidomych dziewcząt w Warszawie, zaś w 1911 r. doprowadziła do zarejestrowania przez władze Towarzystwo Opieki nad Ociemniałymi. W 1918 r.utworzyła nowe zgromadzenie zakonne: Zgromadzenie Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża. Dzięki działaniom podejmowanym przez matkę Elżbietę oraz ks. Władysława Korniłowicza, Laski i kościół św. Marcina w Warszawie, przy którym znajduje się klasztor sióstr Służebnic Krzyża, stały się wkrótce jednym z ważnych ośrodków inteligencji w Kościele warszawskim. W okresie II wojny światowej Laski były terenem działań silnej konspiracji, dwukrotnie zorganizowano tu szpital: dla żołnierzy września 1939 r. i powstańców w 1944 r. Także po wojnie, pomimo starań władz komunistycznych o upaństwowienie Zakładu, stał się on swoistym azylem dla ludzi prześladowanych przez reżim. W 1987 r. Prymas Józef Glemp otworzył proces beatyfikacyjny zmarłej w opinii świętości w 1961 r. Matki Elżbiety.
Drewniana kaplica pw. Matki Bożej Anielskiej zbudowana została w latach 1922-1925 według projektu Łukasza Wolskiego w południowej części Zakładu. W latach 2001-2002 została ona przebudowana z zachowaniem stanu pierwotnego.
Kaplica w stylu zakopiańskim, wykonana została w konstrukcji mieszanej, tj. ściany obwodowe w partii parteru są murowane, zaś ściany nad nawą oraz więźba - czyli konstrukcja dachu - drewniane, z nieokorowanych sosnowych bali. Wzniesiona została na planie prostokąta, w układzie trójnawowym, nakryta trójpołaciowym dachem. Na kalenicy umieszczona jest niewielka sygnaturka. Prezbiterium prosto zamknięte, zaakcentowane na osi wnęką w formie zbliżonej do konchy, tj. półkolistą, wspartą na słupach.
Początek XVIII w. - Powstanie wsi Laski.
1923 r. - Rozpoczęto budowę Zakładu dla Ociemniałych Dzieci prowadzonego przez Zgromadzenie Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża.
Wrzesień 1939 r. - W Laskach i okolicy trwały walki polskich oddziałów, przebijających się po bitwie nad Bzurą do Warszawy. Na terenie Zakładu istniał szpital polowy.
1944 r. - W czasie powstania warszawskiego w Zakładzie dla Ociemniałych znajdował się punkt łącznikowo-kontaktowy Zgrupowania "Kampinos" z dowództwem powstania. Tu pod pseudonimem "Radwan III" kapelanem Zgrupowania był ks. Stefan Wyszyński, późniejszy Prymas Polski.