Bijące Serce Historii

W pierwszej fazie tej części projektu "Skarbiec Mazowiecki" proponujemy zwiedzanie 48 świątyń, uwzględniają one podstawowe kategorie zwiedzania, np."  kościoły wotywne, świątynie związane z kapłańską drogą bł. ks. Jerzego Popiełuszki, kościoły Traktu Królewskiego a także miejsca związane z bł. Janem Pawełem II.

Siostry Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo, potocznie zwane szarytkami, sprowadziła do Warszawy w 1652 r. królowa Maria Ludwika Gonzaga, która wraz z mężem królem Janem Kazimierzem zakupiła dla potrzeb klasztoru i prowadzonego przez siostry zakładu wychowawczego posiadłość na skarpie wiślanej, położoną między ulicami Tamka, Czerwonego Krzyża, Solec i brzegiem Wisły. Siostry wraz z 15 podopiecznymi zamieszkały w drewnianych dworkach w dawnym folwarku Kałęczyn. Zakład na Tamce - nazywany początkowo Szpitalem Sierot - przekształcono z czasem w Instytut św. Kazimierza.

Podczas zarazy morowej w 1677 r., znalazło tutaj opiekę i odizolowanie od zdrowego społeczeństwa ok. 4000 chorych. W końcu XVII w. utworzono przy Instytucie szkołę dla dziewcząt, w której uczennice z ubogich rodzin były zwalniane z obowiązkowych opłat.

Dzięki fundacjom kard. Michała Radziejowskiego, bp. Mikołaja Święcickiego i ks. Michała Bartłomieja Tarły w latach 1697-1699 zbudowano murowany klasztor z wirydarzem oraz kaplicą. Nowa świątynia otrzymała wezwanie św. Kazimierza Królewicza (podobnie jak zakład wychowawczy), oddano w ten sposób hołd patronowi króla Jana Kazimierza.

W kilkadziesiąt lat później powstał istniejący do dzisiaj spichlerz murowany (wtedy jeden z wielu nad brzegiem Wisły).

Działania wojenne we wrześniu 1939 r. oraz w czasie powstania warszawskiego zniszczyły zarówno klasztor jak też świątynię. Odbudowa według projektu Stanisława Marzyńskiego trwała do 1956 r. Zrekonstruowano lub wyremontowano wszystkie budynki klasztorne oraz szpitalne, a szarytki nadal służą tu ubogim i potrzebującym, zgodnie ze swoim powołaniem.

W latach 1697-1699 wzniesiono klasztor murowany z wirydarzem (ogrodem kwiatowym na wewnętrznym dziedzińcu) i kaplicą. W końcu XIX w. obiekt przebudowano według projektu Władysława Marconiego i Franciszka Tournelle. Dodano boczną nawę oraz wzniesiono dwa dwupiętrowe skrzydła od wschodniej i południowej strony, zmieniając w ten sposób kaplicę w mały kościół.

Bryła dwunawowej obecnie świątyni jest wkomponowana w zabudowę czworobocznego klasztoru z wysokimi dachami, wzniesioną na planie kwadratu z wewnętrznym dziedzińcem i wirydarzem. Główne wejście usytuowane w ryzalicie zwieńczonym tympanonem pokrytym płaskorzeźbą. Nad dachem kościoła góruje wieżyczka z sygnaturką.

Wnętrze świątyni utrzymane jest w stylistyce barokowej, ozdobione sztukaterią w naturalnym kolorze drewna i biało-złotą snycerką. Ołtarz z drewna z niszą, w której figura „Najświętsza Maria Panna”, zakrywana obrazem „Św. Kazimierza”. W klasztornych korytarzach zachowane krzyżowe sklepienia i szachownicowe, kamienne posadzki.

W kościele:

• Figura „Najświętsza Maria Panna” zasuwana obrazem „Św. Kazimierz”. - w niszy w centrum ołtarza głównego
• Portret „Maria Ludwika Gonzaga”. - na prawo od figury NMP
• Obrazy: „Św. Kazimierz”, „Zwiastowanie NMP” oraz „Św. Wincenty a Paulo” (XVIII w.). - po obu stronach ołtarza
• Figura „Jezus Miłosierny”. - w bocznej nawie

Obok kościoła :

• Domek ogrodnika, spichlerz - zabudowania z przełomu XVII/XVIII w.
• Figura „Św. Wincenty a Paulo” (1923 r.) - piaskowiec.
• Figura „Najświętsza Maria Panna Niepokalanie Poczęta”(1860 r.) - piaskowiec.

• Zamek Ostrogskich- Muzeum Fryderyka Chopina, ul. Tamka 41

• Centrum Nauki Kopernik, ul. Wybrzeże Kościuszkowskie 20, tel. 22 596 41 00

• Ogrody na dachu Biblioteki UW, ul. Dobra 56/66. Jest to miejsce ogólnie dostępne. Godziny otwarcia: 9.00-20.00 (1 maja-30 września), 9.00-18.00 (1-30 kwietnia oraz 1-31 października), 9.00-15.00 (1 listopada-31 marca, bez wstępu na dach).

1652 r. - Maria Ludwika Gonzaga sprowadziła do Warszawy Siostry Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo zwane szarytkami.

1659 r. - Maria Ludwika Gonzaga i Jan Kazimierz zakupili dla potrzeb klasztoru i prowadzonego przez siostry zakładu wychowawczego posiadłość na skarpie wiślanej, położoną miedzy ulicami Tamka, Czerwonego Krzyża, Solec i brzegiem Wisły.

1677 r. - Zaraza morowa w Warszawie, w Zakładzie sióstr szarytek znalazło opiekę ok. 4000 chorych.

Koniec XVII w.- Utworzenie zakładu naukowego dla dziewcząt.

1697-1699 - Budowa klasztoru i kaplicy.

1712 r. - Fundacja zegara na wieży klasztoru dla upamiętnienia erygowania prowincji warszawskiej Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo.

1778 r. - Budowa spichlerza murowanego.

1859 r. - Wzniesiono budynek zakładu wychowawczego według projektu Franciszka Tournelle.

1880 r. - Przebudowa kaplicy według projektu Władysława Marconiego.

1891 r. - Odnowienie kaplicy. Ołtarz murowany zastąpiono drewnianym z niszą na figurę NMP przesłanianą obrazem „Św. Kazimierz”.

Pętla „Święci patroni polscy”:

• Zakład Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo i kościół pw. św. Kazimierza Królewicza, ul. Tamka 35
• Kościół pw. św. Anny, ul. Krakowskie Przedmieście 62
• Bazylika Archikatedralna pw. Męczeństwa św. Jana Chrzciciela, ul. Świętojańska 8
• Kościół pw. św. Jacka, ul. Freta 8/10
• Kościół pw. św. Kazimierza Królewicza, Rynek Nowego Miasta 2
• Kościół pw. św. Benona, ul. Piesza 1
• Kościół pw. Przemienienia Pańskiego, ul. Miodowa 13
• Kościół środowisk twórczych pw. św. Brata Alberta i św. Andrzeja Apostoła, pl. Teatralny 8