województwo mazowieckie, powiat warszawski, gmina Wola
archidiecezja warszawska, dekanat wolski
GPS: N 52.234174, E 20.976980
226320044
WWW
karolkowa@redemptor.pl
Architektura
Profesor arch. Stanisław Marzyński, stojący na czele Komitetu Odbudowy Kościołów po zniszczeniach wojennych, zaprojektował w latach 30. XX w. kościół pw. św. Klemensa Hofbauera przy ul. Karolkowej, jeden z pierwszych nowatorskich …
Bijące Serce Historii to zbiór tras i proponowanych sposobów zwiedzania warszawskich kościołów. Nazwa szlaku wyraża przekonanie, że w warszawskich kościołach zapisana została historia stolicy i Polski.
W pierwszej fazie tej części projektu "Skarbiec Mazowiecki" proponujemy zwiedzanie 48 świątyń, uwzględniają one podstawowe kategorie zwiedzania, np." kościoły wotywne, świątynie związane z kapłańską drogą bł. ks. Jerzego Popiełuszki, kościoły Traktu Królewskiego a także miejsca związane z bł. Janem Pawełem II.
Historia kościoła związana jest z losami ojców redemptorystów. W 1808 r. zostali oni zmuszeni do opuszczenia Warszawy i dopiero po stu latach o. Bernard Łubieński z kilkoma współbraćmi przybył do Warszawy w celu założenia placówki redemptorystów.
Do 1910 r. redemptoryści pracowali przy kościele Świętego Zbawiciela, a następnie w latach 1917-1927 prowadzili duszpasterstwo przy kościele pw. św. Stanisława biskupa i męczennika przy ul. Bema. Jednocześnie starali się o wybudowanie własnego klasztoru. Do dawnej siedziby przy kościele pw. św. Benona na Nowym Mieście nie mogli powrócić, ponieważ świątynia została przeznaczona na cele świeckie (magazyn, zakład przemysłowy).
Uwieńczeniem starań o założenie własnej placówki było podarowanie parceli przy ul. Karolkowej przez rodzinę Biernackich w 1924 r. W latach 1924-1926 najpierw wybudowano klasztor według projektu arch. Stefana Szyllera, a w latach 1932-1933 wzniesiono kościół według projektu Stanisława Marzyńskiego. Do 1939 r. kościół został ukończony w stanie surowym. Rozwój placówki redemptorystów na Woli został przerwany na czas okupacji niemieckiej.
Tragicznym momentem w historii zakonu był dzień 6 sierpnia 1944 r., gdy Niemcy wymordowali całą wspólnotę redemptorystów.
W czasie powstania warszawskiego budynki klasztoru i kościoła zostały zburzone. Ogień strawił klasztor, zaś wnętrze kościoła ocalało dzięki żelbetowej konstrukcji.
Redemptoryści powrócili do swojej placówki po 1945 r. i w latach 60. XX w. podjęli dzieło jej odbudowy. W 1952 r. kard. Stefan Wyszyński, arcybiskup warszawski, wydał dekret o powołaniu parafii św. Klemensa Hofbauera.
W stanie wojennym przy kościele działał jeden z wielu ośrodków duszpasterstwa ludzi pracy z pobliskich zakładów przemysłowych. W latach 90. XX w. klasztor był siedzibą prowincjalatu do czasu przeniesienia go do siedziby redemptorystów przy kościele pw. św. Benona na Nowym Mieście.
Podtrzymując tradycję zapoczątkowaną przez św. Klemensa, na terenie parafii działa Oratorium służące dzieciom i młodzieży. W 2000 r. dziedziniec przed kościołem został przekształcony w plac Pamięci Męczenników Woli - ofiar powstania warszawskiego.
Od kilku lat w tym kościele odprawiane są Msze św. w rycie trydenckim.
Profesor arch. Stanisław Marzyński, stojący na czele Komitetu Odbudowy Kościołów po zniszczeniach wojennych, zaprojektował w latach 30. XX w. kościół pw. św. Klemensa Hofbauera przy ul. Karolkowej, jeden z pierwszych nowatorskich obiektów sakralnych w stylu modernistycznym.
Świątynia trójnawowa o przekroju bazylikowym została zbudowana na planie krzyża rzymskiego o konstrukcji żelbetowej. Konstrukcja nie tylko stanowi szkielet budowli, ale jednocześnie jest elementem dekoracyjnym, np. strop kasetonowy z rozetami.
Wejście do kościoła znajduje się w ryzalicie (wysunięta część budowli) pomiędzy dwoma masywnymi przyściennymi filarami, zakończone pseudodekoracyjnymi głowicami. Ryzalit zakończony jest trójkątnym szczytem z krzyżem. Gzyms poddachowy zarówno w ryzalicie jak i w pozostałej części kościoła ma formę dekoracyjną. W szczycie kościoła jest ciekawe rozwiązanie okna doświetlającego chór i nawę środkową. W szczycie został również umieszczony herb zgromadzenia oo. redemptorystów. Od strony ulicy w ścianie bocznej znajdują się pary okien oświetlających nawę boczną i nawę główną.
Z jednej strony kościoła znajduje się budynek domu zakonnego, w którego szczycie widoczna jest nisza z figurą Serca Jezusowego. Z drugiej strony do świątyni przylega budynek szkoły niepublicznej.
We wnętrzu kościoła, w prezbiterium znajdują się malowidła ścienne z lat 50. XX w. autorstwa Edwardy Przeorskiej, przedstawiające świętych związanych ze zgromadzeniem redemptorystów. Główną postacią jest św. Klemens, patron kościoła, Warszawy i piekarzy. Pozostałe przedstawione postacie to: św. Alfons Maria Liguori, założyciel zgromadzenia redemptorystów, św. Gerard Majella, brat zakonny, patron dobrej spowiedzi i kobiet w stanie błogosławionym.
Świątynię dekorują mozaiki projektu Marii Hiszpańskiej-Neuman i reliefowa Droga krzyżowa autorstwa Zofii Kamińskiej-Trzcińskiej. Witraże zaprojektowane przez Teresę Chromy powstały w latach 1980-2000 i przedstawiają stacje Drogi krzyżowej.
Ważną częścią świątyni jest kaplica Matki Bożej Nieustającej Pomocy, której wizerunek jest najbardziej czczony przez redemptorystów.
Kościół wybudowany w stylu modernistycznym stanowi wysokiej klasy zabytek okresu architektury międzywojennej.
- Najcenniejszym zabytkiem ruchomym jest relikwiarz św. Klemensa Hofbauera.
- We wnętrzu świątyni znajduje się kaplica grobowa o. Bernarda Łubieńskiego, odnowiciela zgromadzenia redemptorystów w Polsce i gorącego orędownika kultu Matki Bożej Nieustającej Pomocy.
- Na placu przed kościołem stoi pomnik ku czci 50 000 mieszkańców Woli pomordowanych przez Niemców podczas powstania warszawskiego.
- Na ogrodzeniu placu zamontowano tablice memoriałowe z miejscami kaźni i liczbą pomordowanych.
- Na wprost wejścia do kościoła stoi figura Matki Bożej Niepokalanej, zwanej Wysiedloną. Figura pochodzi z 1864 r. z terenu szpitala przy ul. Wolskiej, skąd została usunięta w 1947 r. przez władze komunistyczne. Po odnowieniu w 2000 r. została ustawiona obok krzyża misyjnego.
1924 r. - Rodzina Biernackich przekazała w darze teren przy ul. Karolkowej pod budowę kościoła.
1924-1926 - Budowa klasztoru według projektu arch. Stefana Szyllera.
28 sierpnia 1931 r. - Abp. Aleksander Kakowski poświęcił kamień węgielny pod budowę świątyni.
1932-1933 - Budowa świątyni według projektu arch. Stanisława Marzyńskiego.
23 października 1933 r. - Abp. Aleksander Kakowski dokonał konsekracji kościoła pw. św. Klemensa Hofbauera.
6 sierpnia 1944 r. - Podczas powstania warszawskiego Niemcy wymordowali wszystkich redemptorystów z tego klasztoru.
17 kwietnia 1952 r. - Kard. Stefan Wyszyński, arcybiskup warszawski, ustanowił parafię św. Klemensa Hofbauera.
W pobliżu kościoła parafialnego pw. św. Klemensa Hofbauera znajdują się także:
- Kościół pw. Miłosierdzia Bożego przy ul. Żytniej
- Sanktuarium św. Wojciecha przy ul. Wolskiej
- Klasztor Sióstr Karmelitanek Bosych przy ul. Wolskiej
- Klasztor Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia (związany ze św. s. Faustyną) przy ul. Żytniej
Zaloguj się
0
Wydarzenia
Historia
Zabytki
W otoczeniu
Daty historyczne
Na szlaku