Bijące Serce Historii to zbiór tras i proponowanych sposobów zwiedzania warszawskich kościołów. Nazwa szlaku wyraża przekonanie, że w warszawskich kościołach zapisana została historia stolicy i Polski.
W pierwszej fazie tej części projektu "Skarbiec Mazowiecki" proponujemy zwiedzanie 48 świątyń, uwzględniają one podstawowe kategorie zwiedzania, np." kościoły wotywne, świątynie związane z kapłańską drogą bł. ks. Jerzego Popiełuszki, kościoły Traktu Królewskiego a także miejsca związane z bł. Janem Pawełem II.
Od końca XIX w. tereny Rembertowa były ściśle związane z wojskiem. Potrzeby religijne żołnierzy i ich rodzin zaspokajał kościół garnizonowy. Niewielka świątynia okazała się jednak niewystarczająca dla osób cywilnych, licznie osiedlających się w okolicy. Dlatego też w 1925 r. powołano do życia Komitet Budowy Kościoła w Rembertowie. Staraniem Komitetu pozyskano od właściciela miejscowego majątku hr. Emanuela Bułhaka działkę pod budowę kościoła i plebani. Zaczęto gromadzić środki finansowe, głównie poprzez akcje społeczne, loterie, organizację zabaw. Doceniając wysiłki Komitetu, metropolita warszawski, kard. Aleksander Kakowski erygował w 1928 r. parafię, z tymczasową siedzibą w kościele garnizonowym. Od 1932 r. nabożeństwa odbywały się w drewnianej kaplicy. Do 1939 r. zdołano rozpocząć budowę fundamentów. W dwa lata po zakończeniu II wojny światowej uroczyście wmurowano kamień węgielny, a w 1952 r. abp Stefan Wyszyński poświęcił nową świątynię.
Kościół powstał według przedwojennego projektu wileńskiego architekta Wacława Kononowicza i inż. arch. Stanisława Mizerskiego. Zbudowany w stylu neobarokowym, nawiązującym wyraźnie do baroku wileńskiego, charakteryzującego się m.in. falowaniem szczytów i ścian oraz fantazyjnym zarysem otworów okiennych.
Fasada kościoła ozdobiona jest kolumnami i skarpami, wejście główne sklepione półkoliście, ozdobione figurą Matki Bożej Zwycięskiej. Wnętrze współczesne.
Po 1995 r. podwyższono przylegającą do świątyni wieżę - podczas budowy świątyni trzeba było ograniczyć jej wysokość z uwagi na sąsiedztwo poligonu wojskowego.
26 lipca 1925 r. - Powstanie Komitetu Budowy Kościoła.
1 stycznia 1928 r. - Kardynał Aleksander Kakowski, metropolita warszawski, erygował parafię.
1 czerwca 1947 r. - Kardynał August Hlond, Prymas Polski, wmurował kamień węgielny pod budowę świątyni.
20 kwietnia 1952 r. - Arcybiskup Stefan Wyszyński dokonał poświęcenia świątyni.
1995 r. - Nadbudowa wieży kościelnej.