- Utworzenie pierwszego w Polsce Domu Miłosierdzia, siedziby Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia, w Warszawie przy ul. Żytniej 3/9.
Bijące Serce Historii to zbiór tras i proponowanych sposobów zwiedzania warszawskich kościołów. Nazwa szlaku wyraża przekonanie, że w warszawskich kościołach zapisana została historia stolicy i Polski.
W pierwszej fazie tej części projektu "Skarbiec Mazowiecki" proponujemy zwiedzanie 48 świątyń, uwzględniają one podstawowe kategorie zwiedzania, np." kościoły wotywne, świątynie związane z kapłańską drogą bł. ks. Jerzego Popiełuszki, kościoły Traktu Królewskiego a także miejsca związane z bł. Janem Pawełem II.
W roku 1862 św. Zygmunt Szczęsny Feliński, arcybiskup warszawski, zakupił na terenie warszawskiej Woli tereny z przeznaczeniem na domy zakonne dwóch zgromadzeń zakonnych: założonego przez siebie Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Rodziny Marii oraz Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia. Drugie ze zgromadzeń zajęło drewniany dworek i przylegające do niego budynki z przeznaczeniem na dom zakonny i zakład dla dziewcząt oraz kobiet pragnących odnowy moralnej.
W 1863 r. na terenie tym powstała drewniana kaplica, zamieniona w 1873 r. na murowaną. Rozbudowana w latach 1936-1938 (nawa boczna, powiększone prezbiterium, dzwonnica), przetrwała do sierpnia 1944 r., kiedy została podpalona przez oddziały niemieckie podczas pacyfikacji powstania warszawskiego.
Po wojnie pozostawała w stanie ruiny do lat 70. XX w., kiedy to z inicjatywy Kurii Metropolitalnej Warszawskiej przystąpiono do odbudowy kaplicy. 15 grudnia 1980 r. powołano do życia parafię pw. Miłosierdzia Bożego. Kościół odgrywał szczególną rolę w trudnych latach 80. pozostając miejscem spotkań ludzi kultury i środowisk opozycyjnych, prezentujących swoją niezależną twórczość i poglądy. W dniu 29 czerwca 1997 r. do wezwania parafii zostało dodane imię św. Faustyny.
Pierwsza, drewniana kaplica z 1863 r. oraz kolejna, murowana - z roku 1873 (arch. Władysław Kosmowski) - miały skromną oprawę architektoniczną - znajdowały się wewnątrz zabudowań domu zakonnego. Murowaną kaplicę dodatkowo obudowano pomieszczeniami mieszkalnymi, aby nie była wyeksponowana (władze carskie niechętnie widziały w Warszawie nowe świątynie katolickie). Posiadała proste ściany i płaski dach.
Kościół spalony w 1944 r. długo pozostawał ruiną. Odbudowując świątynię, zachowano jej zniszczenia, tworzące niezwykły klimat wnętrza. Sczerniałe od ognia pożaru ściany, brak tynków, prowizoryczny dach i okna, surowa podłoga były wymowną pamiątką lat wojny i okupacji.
Sprawowane w tym wnętrzu Msze św. oraz spotkania w trudnym okresie lat 80. XX w. przebiegały w atmosferze przypominającej spotkania pierwszych chrześcijan.
Niestety, gruntowna przebudowa kościoła przeprowadzona w 2003 r. całkowicie zatarła wojenne ślady i nieodwracalnie zmieniła charakter tego miejsca. Obecnie kościół nawiązuje formą do świątyń wczesnochrześcijańskich - łuk przy portalu wejściowym, kształt dachu, wewnętrzne żebra podtrzymujące dach imitujące sklepienie kolebkowe.
Podczas ostatniej przebudowy dostawiono drugą nawę boczną, wydłużono kościół, przebudowano prezbiterium, otynkowano i pomalowano wnętrze, pozostawiając jedynie niewielki fragment starej ściany z czerwonych cegieł.
Obecne wyposażenie kościoła nie zawiera żadnych elementów z okresu przedwojennego ani też z okresu poprzedzającego ostatnią przebudowę, poza fragmentem nietynkowanej ściany pod chórem. Warto zwrócić jednak uwagę na granitową posadzkę, z wykonanymi techniką inkrustacji napisami "Przygotowałem dla Ciebie wiele łask" oraz "Jesteś w sercu moim" (cytaty z "Dzienniczka") oraz na ławki i konfesjonał o prostych formach.
● Pałacyk Bogusławskiego wzniesiony w 1807 r. dla dyrektora Teatru Narodowego, przebudowany około 1826 r. przez nowego właściciela - architekta Karola Henryka Galle, od 1862 r. był siedzibą Zakładu Naukowo-Wychowawczego Zgromadzenia Sióstr Rodziny Marii, zaś od 1947 r. - domu generalnego Zgromadzenia. - ulica Żelazna 97
1 listopada 1862 r. - Utworzenie pierwszego w Polsce Domu Miłosierdzia, siedziby Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia, w Warszawie przy ul. Żytniej 3/9.
1873 r. - Budowa murowanej kaplicy.
Lipiec 1924 r. - Pierwsza wizyta Heleny Kowalskiej (późniejszej św. s. Faustyny) w domu zakonnym przy ul. Żytniej w Warszawie.
1 sierpnia 1925 r. - Wstąpienie Heleny Kowalskiej do Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Warszawie.
1936-1938 - Przebudowa kaplicy i otaczających ją budynków.
Sierpień 1944 r. - Spalenie kaplicy.
26 stycznia 1973 r. - Podjęcie starań o odbudowę kościoła.
26 maja 1973 r. - Pierwsza po wojnie Msza św. w ruinach kościoła.
15 grudnia 1980 r. - Powołanie parafii pw. Miłosierdzia Bożego.
29 czerwca 1997 r. - Dodanie do wezwania parafii imienia św. Faustyny.
Święci patroni polscy (samochodowy)