Lokalny szlak powiatu warszawskiego zachodniego jest specyficznym szlakiem powiatowym. Umieszczono na nim 9 obiektów, które zostały oznakowane zewnętrznymi tablicami informacyjnymi. W projekcie "Skarbiec Mazowiecki" szlak ten pełnił funkcję testową. Jego walory historyczne sa nie do przecenienia. Dodatkowym jego atutem, zwłaszcza dla warszawian jest jego bliskie położenie w stosunku do Stolicy i zlokalizowanie na tzw. szlaku, trakcie królewskim, którego współczesną perłą jest Żelazowa Wola, miejsce narodzin Fryderyka Chopina.

Lokalny szlak powiatu warszawskiego zachodniego jest specyficznym szlakiem powiatowym. Umieszczono na nim 9 obiektów, które zostały oznakowane zewnętrznymi tablicami informacyjnymi. W projekcie "Skarbiec Mazowiecki" szlak ten pełnił funkcję testową. Jego walory historyczne sa nie do przecenienia. Dodatkowym jego atutem, zwłaszcza dla warszawian jest jego bliskie położenie w stosunku do Stolicy i zlokalizowanie na tzw. szlaku, trakcie królewskim, którego współczesną perłą jest Żelazowa Wola, miejsce narodzin Fryderyka Chopina.

Pierwsze wzmianki o wsi pochodzą z 1239 r. i dotyczą Ścibora z Zaborowa w Ziemi Warszawskiej w Księstwie Mazowieckim. Wieś była gniazdem rodowym Zaborowskich herbu Rogala.

Po III rozbiorze Polskiw 1795 r. Zaborów znalazł się w zaborze pruskim, w latach 1807-1814 w Księstwie Warszawskim, po1815 r. w Królestwie Polskim.

Pierwszy kościół w Zaborowie i parafia powstały w 1465 r. Był to kościół drewniany. Następna świątynia, również drewniana, wzniesiona została w 1661 r. z fundacji Zofii Kryskiej z Lubieńskich, kanclerzyny koronnej i spłonęła w 1700 r. W tym samym roku zbudowano nowy kościół, który po upadku w ruinę rozebrano pod koniec XVIII w.

Obecny kościół pw. św. Anny - w odróżnieniu od poprzednich - murowany, zbudowany w 1791 r. według projektu Hilarego Szpilowskiego, ufundowali właściciele Zaborowa Placyd i Karolina Izbińscy herbu Prawdzic. Świątynia była kilkakrotnie przebudowywana i restaurowana, m.in. w 1839 r. i w 1905 r.

Murowany kościół w Zaborowie wzniesiony jest na planie prostokąta, z wnętrzem jednonawowym, ściętym w narożach, bez wydzielonego prezbiterium, naprzeciw znajduje się chór muzyczny z balustradą tralkową, podpartą arkadą-łukiem. 

Ściany we wnętrzu świątyni są podzielone przyściennymi pilastrami, tzn. płaskimi filarami, w stylu toskańskim, pomiędzy którymi, w części środkowej kościoła, znajdują się wnęki ołtarzowe. Wnętrze kościoła przykrywa płaski strop. Podzieloną pilastrami toskańskimi fasadę kościoła z gzymsem oraz attykowym murkiem wieńczy wieża-dzwonnica.

Całość utrzymana jest w stylu klasycystycznym.

• Klasycystyczny ołtarz główny z XVIII w. z obrazem "Matka Boża z Dzieciątkiem" w sukience z blachy srebrnej.
• Ołtarze boczne, w stylu klasycystycznym, pochodzące z XVIII w. W lewym bocznym ołtarzu obraz "Św. Anna Samotrzeć", koronowany i przyozdobiony srebrną sukienką w 1722 r. oraz obraz "Św. Wawrzyniec". W prawym bocznym ołtarzu obraz "Św. Józef" w sukience z blachy srebrnej oraz obraz "Św. Antoni Padewski".
• Ambona z końca XVIII w.
• Klasycystyczna chrzcielnica.
• Organy z 1840 r. (prospekt, tj. największe widoczne piszczałki instrumentu, w stylu neobarokowym).
• Epitafia i nagrobki dobroczyńców kościoła.

I w. p.n.e.-IV w. n.e. - Początki osadnictwa w tym rejonie.

1239 r. - Pierwsze wzmianki o Zaborowie, dotyczące Ścibora z Zaborowa w Ziemi Warszawskiej w Księstwie Mazowieckim. Wieś była gniazdem rodowym Zaborowskich herbu Rogala.

1465 r. - Erygowanie pierwszego kościoła i parafii w Zaborowie.

1661 r. - Budowa nowej, drewnianej świątyni z fundacji Zofii Kryskiej z Lubieńskich, kanclerzyny koronnej.

1700 r. - Pożar kościoła. Budowa nowej świątyni.

1791 r. - Budowa murowanego kościoła pw. św. Anny według projektu Hilarego Szpilowskiego, z fundacji właścicieli Zaborowa Placyda i Karoliny Izbińskich herbu Prawdzic.

1839 r. i w 1905 r. - Przebudowa i restauracja kościoła.

Wrzesień 1939 r. - Zaborów został opanowany przez Niemców.

1943 r. - Niemiecka żandarmeria zorganizowała w budynku szkoły placówkę Schutzpolizei. Prowadzono tu krwawe przesłuchania, podczas których więźniowie byli bici i torturowani.