Szlak " Sakralne Perły Mazowsza" to pierwszy etap prezentacji najcenniejszych obiektów sakralnych na Mazowszu. Znajdą się na nim zarówno zabytki tej klasy, co katedra w Płocku, jak i sanktuarium w Loretto, czy kaplica w Choszczówce, związana ze sługa Bożym kard. Stefanem Wyszyńskim. O ich znaczeniu decydują zarówno walory historyczne, jak i religijne - wiele z nich to interesujące miejsca pielgrzymkowe lub związane z wybitnymi postaciami polskiego życia religijnego i patriotycznego.

Według niektórych źródeł już przed XV w. istniał w Giżycach niewielki kościółek drewniany. Równie dobrze mogła to być kaplica, którą wznieśli Giżyccy herbu Gozdawa, ówcześni właściciele wsi.

Zachowany do dzisiaj kościół murowany został zbudowany w 1439 r. dzięki staraniom jednego z kolejnych właścicieli, Pawła Giżyckiego. Działo się to w czasie, gdy zaczął on kierować diecezją płocką.  Jeszcze w tym samym roku przy nowym kościele nowy biskup płocki erygował samodzielną parafię pw. św. św. Piotra i Pawła.

Według wizytacji przeprowadzonej w 1603 r. jego potomkowie zaniedbali kościół do tego stopnia, że jest on opisany jako „bardzo zrujnowany”.

Nie wiadomo, czy wkrótce przeprowadzono jego restaurację, wiadomo natomiast, że kolejną przeprowadzono w 1849 r. Wówczas m.in. przebudowano otwory okienne, a od zachodu dobudowano kruchtę. W takim stanie kościół przetrwał do 1915 r., gdy podczas działań I wojny światowej został poważnie uszkodzony. Jego remont trwał aż do 1929 r.

W okresie II wojny światowej został zamknięty dla wiernych w 1942 r., a w jego wnętrzu urządzono stajnię dla koni. Po zakończeniu działań wojennych kościół ponownie zaczął pełnić rolę świątyni parafialnej.

Podczas gwałtownej burzy, 17 lipca 1973 r., w kościół uderzył piorun, uszkadzając część dachu nad nawą. Prace przy jego naprawie trwały do 1974 r. Wówczas również, jak napisano w kronice parafialnej: „zmieniono instalację elektryczną, zainstalowano elektryczne ogrzewanie, wymalowano kościół oraz zostały oszklone wszystkie okna w świątyni”.

Kościół pw. św. św. Piotra i Pawła w Giżycach, podobnie jak zdecydowana większość świątyń na Mazowszu, został zbudowany na osi wschód-zachód, z wejściem głównym od zachodu. Jest więc świątynią orientowaną.

To budowla gotycka, murowana z cegły, charakterystyczna dla tej części Mazowsza, została wzniesiona na planie wydłużonego prostokąta, z przyporami (czyli pionowymi elementami konstrukcyjnymi w postaci filara przyściennego) o boku uskokowym, rozmieszczonymi w narożach i na styku nawy z prezbiterium przy ścianie północnej.

Prezbiterium, niewyodrębnione wewnątrz, zamknięte jest ścianą prostą. Do niego od wschodu przylega prostokątna zakrystia, równej szerokości z korpusem. Przy nawie od południa istnieje kaplica wzniesiona razem z kościołem, od zachodu - kruchta główna, dobudowana w 1849 r.

Nad nawą i prezbiterium znajduje się wspólny dla obu części dach dwuspadowy, ujęty z obu stron (od wschodu i od zachodu) w schodkowe szczyty, przechodzące w sterczyny. Nad kruchtą główną i kaplicą znajdują się oddzielne dachy dwuspadowe, nad zakrystią - daszek pulpitowy. Wszystkie pokryte są blachą.

Po wejściu do środka widzimy skromny układ salowy świątyni - jednoprzestrzenne wnętrze na planie prostokąta, z nawą i prezbiterium równej szerokości, bez wyraźnego rozgraniczenia pomiędzy tymi częściami. Kaplica łączy się z nawą zamkniętą ostrołukowo arkadą.

Nad nawą i prezbiterium znajduje się wspólny dla obu części strop z fasetą wspartą na profilowanym gzymsie. W kaplicy znajduje się pozorne sklepienie krzyżowe, zaś w zakrystii - sklepienie kolebkowe.

• Neobarokowy ołtarz główny, datowany na XIX w. W jego polu środkowym umieszczony jest obraz „Matka Boża z Dzieciątkiem”, zwana Matką Bożą Giżycką, pochodzący prawdopodobnie z 2. poł.  XVII w. Na zasuwie obraz przedstawiający patronów parafii i kościoła, św. św. Piotra i Pawła, namalowany przez Feliksa Cichockiego w 1892 r.
• W nowym ołtarzu bocznym, który znajduje się w kaplicy, umieszczony jest XIX-wieczny obraz „Chrystus Ukrzyżowany z Matką Bożą Bolesną i św. Janem Ewangelistą”.
• Chór muzyczny usytuowany nad wejściem głównym, wsparty jest na dwóch drewnianych słupach.
• Na ścianie południowej prezbiterium zachowała się tablica poświęcona Piotrowi Feliksowi Suskiemu, dziedzicowi „dóbr Giżyce Ruszki”, zmarłemu w 1892 r.

Teren przykościelny, na który prowadzi brama główna od północy, otoczony jest współczesnym metalowym ogrodzeniem na niewielkim podmurowaniu.

Chociaż w bezpośrednim otoczeniu kościoła nie zachowały się żadne pamiątki, to już w niewielkiej od niego odległości możemy obejrzeć kilka interesujących zabytków.

·    Po drugiej stronie drogi nr 577 znajduje się zespół pałacowy, którego początki sięgają 1439 r. Wówczas w tym miejscu Paweł Giżycki wybudował dwór obronny,który przetrwał do 2. poł.  XVI w. Na jego miejscu pojawił się kolejny, wzniesiony na początku XVII stulecia. Jego przebudowę rozpoczęto gdy w 1872 r. Giżyce nabył Piotr Suski, zakończono zaś w latach1875-1876. W ten sposób powstał neorenesansowy pałac (gruntownie wyremontowany w 1988 r.), w którym mieści się obecnie dom dziecka. Jego otoczenie stanowi park krajobrazowy z początku XX w.

·        Na południowy-zachód od kościoła, w odległości około 450 m znajduje się cmentarz parafialny, na którym podziwiać można m.in. murowaną z cegły i otynkowaną kaplicę grobową Suskich. Została ona wzniesiona w 1897 r. według projektu architekta Konstantego Wojciechowskiego.

1439 r. - Biskup płocki Paweł Giżycki ufundował w Giżycach zachowany do dzisiaj kościół oraz w tym samym roku erygował przy nim samodzielną parafię.

1603 r. - Kościół wzmiankowany jest jako „bardzo zrujnowany”. Jego kolatorem był wówczas Piotr Giżycki.

1849 r. - Gruntowny remont kościoła, podczas którego m.in. przebudowano otwory okienne oraz dobudowano od zachodu kruchtę główną.

1827 r. - We wsi Giżyce było 31domów i 268 mieszkańców.

1881 r. - Miejscowa parafia należała do dekanatu sochaczewskiego archidiecezji warszawskiej i liczyła 1510 wiernych.

1915 r. - Uszkodzenie kościoła w czasie działań I wojny światowej.

1929 r. - Zakończenie remontu świątyni po wojennych zniszczeniach.

2006 r. - Parafia w Giżycach należała do dekanatu Sochaczew- MB Nieustającej Pomocy diecezji łowickiej i liczyła 1894 wiernych.

Kościół w Giżycach jest jednym z sześciu obiektów w projekcie „Skarbiec Mazowiecki 2 szlaki turystyczne obiektów sakralnych w Warszawie i na Mazowszu - rozwój i komercjalizacja produktu”, które znajdują się na szlaku „Perły Mazowsza”. Wśród świątyń północnej części Mazowsza znalazły się na nim również:

● Bożewo - miejscowość położona26 km na południowy-zachód od Sierpca (dojazd przez Mochowo), z kościołem parafialnym pw. św. Andrzeja Apostoła, pochodzącym z przełomu XV i XVI w.

● Brok - miejscowość położona 18 km na południe od Ostrowi Mazowieckiej, z kościołem parafialnym pw. św. Andrzeja Apostoła,  pochodzącym z połowy XVI w.

● Drobin - miejscowość położona 35 km na południowy-zachód od Płocka (dojazd przez Bielsk), z kościołem parafialnym pw. Matki Bożej Różańcowej, pochodzącym prawdopodobnie z 2. poł. XV w.

● Kleczkowo - miejscowość położona25 km na wschód od Ostrołęki (dojazd przez Troszyn), z kościołem parafialnym pw. św. Wawrzyńca, pochodzącym z lat 1512-1518, odbudowanym w latach 1951-1954.

● Kobylniki - miejscowość położona 48 km na wschód od Płocka (dojazd przez Wyszogród), z kościołem parafialnym pw. św. Anny, pochodzącym z 1. poł. XVI w.