Lokalny szlak powiatu warszawskiego zachodniego jest specyficznym szlakiem powiatowym. Umieszczono na nim 9 obiektów, które zostały oznakowane zewnętrznymi tablicami informacyjnymi. W projekcie "Skarbiec Mazowiecki" szlak ten pełnił funkcję testową. Jego walory historyczne sa nie do przecenienia. Dodatkowym jego atutem, zwłaszcza dla warszawian jest jego bliskie położenie w stosunku do Stolicy i zlokalizowanie na tzw. szlaku, trakcie królewskim, którego współczesną perłą jest Żelazowa Wola, miejsce narodzin Fryderyka Chopina.

Najstarsze wzmianki o wsi, dotyczące Marcina Babicy z Babic, podkomorzego warszawskiego, pochodzą z 1400 r., jednakże odkrycia archeologiczne potwierdzają jej dużo wcześniejsze pochodzenie.

Parafia Babice powstała w XIII lub XIV w. Wzmianki o pierwszym kościele drewnianym pw. Wniebowzięcia NMP pochodzą z 1428 r. Kolejny kościół, również drewniany, zbudowany został w 1. poł. XVII w.

Obecny kościół ufundowali w 1728 r. ówcześni właściciele majątku Babice: Jan Szembek, kanclerz wielki koronny i Ewa z Leszczyńskich. Był to kościół murowany, z kamienną posadzką, pokryty dachówką.

U schyłku XIX w. kościół wymagał gruntownego remontu, a także, ze względu na powiększenie się parafii, rozbudowy. Uzyskawszy zgodę władz carskich, konieczną ze względu na położenie Babic na przedpolu fortyfikacji Twierdzy Warszawa, świątynię w latach 1899-1902 przebudowano pod kierunkiem architekta i budowniczego wielu polskich kościołów Józefa Piusa Dziekońskiego. Kościół znacznie powiększono, dodając dwie nawy boczne, transept czyli nawę prostopadłą do osi budynku, położoną pomiędzy nowym prezbiterium, a resztą świątyni. Z dawnego kościoła pozostawiono m.in. środkową część fasady podzieloną kolumnami toskańskimi .

W latach 1922-23 dobudowano wieżę, zaś w latach następnych dokonano generalnego remontu świątyni. W czasie II wojny światowej kościół został poważnie uszkodzony.

Następne lata przyniosły dalsze zmiany w wyglądzie świątyni: w 1948 r. ufundowano nowe dzwony w miejsce zabranych w czasie wojny przez Niemców; w latach 80. XX w. kościół został pokryty blachą miedzianą, zaś w 1994 r. przebudowano prezbiterium, wznosząc nowy, marmurowy ołtarz.

Kościół w Babicach jest kościołem trójnawowym, bazylikowym, tzn. jest podzielony na wyższą od pozostałych części budowli nawę główną oraz niższe, boczne, które posiadają oddzielne od części centralnej przykrycia dachów, co umożliwia doświetlenie wnętrza przez pas górnych okien. Całość utrzymana jest w stylu neobarokowym.

• Neobarokowy ołtarz główny.
• Obrazy: "Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny" i "Św. Izydor Oracz". - ołtarz główny
• Obraz "Św. Kinga" oraz znajdujący się w kościele od 1999 r. relikwiarz Świętej. - prawy ołtarz boczny i prawa strona transeptu
• Rzeźby: "Chrystus Ukrzyżowany", "Matka Boża Bolesna" i "Bóg Ojciec". - lewy ołtarz boczny
• Barokowe figury: "Św. Joachim" i "Św. Anna".

1. poł. XIV w. - Pierwsze wzmianki o istnieniu Babic.

1. poł. XVI w. - W Babicach istniał kościół drewniany, parafia i szkoła parafialna.

1827 r. - Wieś liczyła: 26 domów, 266 mieszkańców, miejscowa parafia zaś 3098 wiernych.

XIX w. - Potomkowie rodu Babickich, właścicieli Babic, przeprowadzili się w 1827 r. do guberni mińskiej. Kolejny właściciel, Jasiński, zginął w powstaniu styczniowym, a dwór należący do niego spłonął. Dobra babickie na mocy carskiego ukazu zostały podzielone.

Koniec XIX w. - Powstały umocnienia Twierdzy Warszawa, forty: Babice, Blizne i Chrzanów.

Lata 20. XX w. - Na terenie dawnego poligonu przy Forcie Babice, zgodnie z planami Ministerstwa Poczt i Telegrafów, powstała Transatlantycka Centrala Radiotelegraficzna, z której pod koniec lat 30. transmitowano audycje Polskiego Radia dla Polonii. Zdobyta w dniu 27 września 1939 r. przez Niemców, służyła im do utrzymywania łączności z okrętami podwodnymi Kriegsmarine aż do 16 stycznia 1945 r., tj. do momentu jej zniszczenia przez wycofujących się hitlerowców.

1939 r. - W trakcie obrony Warszawy przez Babice kilka razy przechodziła linia frontu.

• Błonie - kościół pw. Świętej Trójcy. Wczesnogotycki z elementami późnogotyckimi kościół Świętej Trójcy należy do najstarszych obiektów sakralnych na Mazowszu, przyjmuje się, że pochodzi sprzed 1257 r. Pomimo pożaru i zniszczeń wojennych, m.in. w XVII w., zachował XIII-wieczny układ architektoniczny. Starą zakrystię i prezbiterium przykrywa sklepienie kryształowe z 1. poł. XVI w., zaś w nawach bocznych oraz w części nawy głównej podziwiać można sklepienia krzyżowo-żebrowe z XIII w. W XVII w. był przebudowywany uzyskując cechy barokowe.
• Borzęcin - kościół pw. św. Wincentego Ferreriusza. Jedna z najstarszych parafii na Mazowszu, powstała między rokiem 1166 a 1254. Murowany kościół z połowy XIX w., eklektyczny z dominującymi akcentami neorenesansu.
• Kampinos - kościół pw. Wniebowzięcia NMP. Kościół w stylu polskiego baroku, wzniesiony pod koniec XVIII w. Wyposażenie, o dominującym białym kolorze i złoconych ornamentach, nosi cechy późnobarokowe. Wśród zabytków, m.in. pochodzący z początku XVII w. i otaczany lokalnym kultem obraz "Matka Boża z Dzieciątkiem"- Pani Kampinosu.
• Laski - kaplica pw. Matki Bożej Anielskiej. Drewniana, trójnawowa kaplica w stylu zakopiańskim zbudowana w latach 1922-1925 według projektu Łukasza Wolskiego.
• Leszno - kościół pw. Narodzenia św. Jana Chrzciciela. Murowany kościół, wzniesiony w latach 1894-1898 według projektu Konstantego Wojciechowskiego, utrzymany w stylu neogotyckim. Ciekawostką są secesyjne polichromie z początku XX w., prawdopodobnie inspirowane twórczością Józefa Mehoffera.
• Lipków - kościół pw. św. Rocha. Otoczony sienkiewiczowską legendą ma stosunkowo krótką historię. Ufundowany w 1792 r. przez Ormianina Jakuba Paschalisa Jakubowicza, zbudowany został jako kaplica dworska. Przez ponad 100 lat nie użytkowany popadł w ruinę. Odbudowany w latach 50. XX w. ponownie opuszczony i zaniedbany. Obecnie podjęto prace remontowe.
• Rokitno - kościół pw. Wniebowzięcia NMP. Barokowy kościół z końca XVIII w. zbudowany według projektu Jana Tomasza Bellottiego. Wewnątrz, m.in. łaskami słynący obraz Matki Bożej (XVI/XVII w.) malowany temperą na desce. Prymas Polski kard. Józef Glemp 8 września 2004 r. podniósł parafię Wniebowzięcia NMP do godności Sanktuarium Diecezjalnego Archidiecezji Warszawskiej.
• Zaborów - kościół pw. św. Anny. Klasycystyczny, murowany, zbudowany w 1791 r. według projektu Hilarego Szpilowskiego, z fundacji właścicieli Zaborowa - Placyda i Karoliny Izbińskich herbu Prawdzic.