Szlak " Sakralne Perły Mazowsza" to pierwszy etap prezentacji najcenniejszych obiektów sakralnych na Mazowszu. Znajdą się na nim zarówno zabytki tej klasy, co katedra w Płocku, jak i sanktuarium w Loretto, czy kaplica w Choszczówce, związana ze sługa Bożym kard. Stefanem Wyszyńskim. O ich znaczeniu decydują zarówno walory historyczne, jak i religijne - wiele z nich to interesujące miejsca pielgrzymkowe lub związane z wybitnymi postaciami polskiego życia religijnego i patriotycznego.
Pierwszy znany dokument dotyczący kościoła w Górze wystawił biskup poznański Boguchwał II w 1252 r. Zgodnie z zapisem w Kodeksie Wielkopolskim z 1406 r. kościół ten należał do archidiakonatu warszawskiego, natomiast w późnym średniowieczu cieszył się przywilejem czterdziestu dni odpustu w święta maryjne, co zostało potwierdzone przez biskupów Andrzeja Bnińskiego w 1460 r. i Wincentego Wirzbiętę w 1472 r. W dokumentach w Archiwum Archidiecezji Poznańskiej z przełomu XVI i XVII w. jest wzmianka o ufundowaniu przez właścicieli wsi Mikołaja i Konstantego Górskich drewnianego kościoła pw. Najświętszej Maryi Panny Wniebowziętej.
W 1657 r. wojska Rakoczego zniszczyły kościół i wieś Góra, którą w 1666 r. nabył biskup poznański Stefan Wierzbowski (1620-1687) z zamiarem założenia kalwarii na wzór Kalwarii Zebrzydowskiej. W 1670 r. powstało miasto Nowa Jerozolima. Biskup Stefan Wierzbowski przeniósł siedzibę parafii do nowo wybudowanego kościoła pw. Świętego Krzyża w Kalwarii i przekazał ją księżom filipinom. W 1683 r. parafię objęli księża komuniści, zwani bartoszkami, zaś odbudowany drewniany kościół przejęli bernardyni. W 1756 r. drewniany kościół bernardynów został spalony.
Obecny kościół pobernardyński został zbudowany w latach 1756-1760. Świątynię ufundował marszałek wielki koronny Franciszek Bieliński (1683-1766) dla uczczenia pamięci swej żony Doroty.
Wraz z upadkiem I Rzeczypospolitej skończył się okres świetności Nowej Jerozolimy. W okresie zaborów miasto otrzymało nazwę Góra Kalwaria. W 1864 r. nastąpiła kasata klasztoru bernardynów za udział zakonników w powstaniu styczniowym. W 1897 r. kościół pobernardyński pw. Niepokalanego Poczęcia NMP został kościołem parafialnym. W 1952 r. Prymas Stefan Wyszyński przekazał parafię i kościół księżom marianom, którzy przywrócili do dawnej świetności zarówno świątynię jak i inne obiekty sakralne w Górze Kalwarii.
Zespół kościelno-klasztorny fundacji marszałka wielkiego koronnego Franciszka Bielińskiego został wzniesiony w stylu barokowym według projektu nadwornego włoskiego architekta polskich królów Jakuba Fontany (1710-1773), w którego dorobku jest m.in. kościół pw. Wniebowzięcia NMP w Jasieńcu i fasada bazyliki Świętego Krzyża w Warszawie.
Na teren kościoła prowadzi artystycznie wykonana brama. Cztery kamienne figury z XVIII w. nad bramą przedstawiają świętych franciszkańskich: Bernardyna Sieneńskiego, Antoniego Padewskiego, Franciszka z Asyżu i Jana Kapistrana. Na osi bramy i kościoła stoi figura Matki Bożej Niepokalanej.
Najbardziej rozbudowana architektonicznie jest fasada świątyni, jej dwie kondygnacje wieńczy szczyt z krzyżem na osi budowli. W szczycie znajduje się duże okno przeszklone szkłem białym i brązowym. Brązowe - ma formę krzyża. Nad nim jest umieszczony zegar. Szczyt posiada charakterystyczne dla baroku gzymsy, obramowania, pilastry i spływy zakończone kwiatonami. Środkowa część fasady jest oddzielona od szczytu dwoma poziomymi gzymsami z pasmem środkowym i posiada trzy otwory okienne, przez które światło słoneczne wpada do trzech naw. Pod środkowym oknem znajdują się drzwi z ozdobnym portalem, prowadzące do nawy głównej. Również drzwi do naw bocznych posiadają ozdobny portal. Dwie pary pilastrów toskańskich dzielą fasadę na trzy pola z płycinami i gzymsami.
Na pamiątkę odnowienia świątyni (1848 r.) jej fronton dodatkowo zdobi kamienna tablica z łacińskim napisem: Vota mea Domino reddam coram omni populo Eius ("Wypełnię me śluby dla Pana przed całym Jego ludem"). Wnętrze świątyni jest barokowe, trójnawowe, w formie bazylikowej z prezbiterium, zakrystią i chórem zakonnym.
1252 r. - Pierwsza historyczna wzmianka o wsi Góra.
1406 r. - Włączenie Góry do archidiakonatu warszawskiego.
1603 r. - Wzmianka o drewnianym kościele pw. NMP Wniebowziętej w najstarszych dokumentach zachowanych w Archiwum Archidiecezji Poznańskiej.
1657 r. - Zniszczenie kościoła i wsi Góra przez wojska Rakoczego z Siedmiogrodu.
1666 r. - Nabycie wsi Góra przez bp. Stefana Wierzbowskiego z zamiarem założenia kalwarii na wzór Kalwarii Zebrzydowskiej.
1670 r. - Powstanie miasta Nowa Jerozolima.
1756 r. - Zniszczenie przez pożar drewnianego kościoła bernardynów.
1756-1560 - Budowa nowego murowanego kościoła fundacji Franciszka Bielińskiego.
1798 r. - Włączenie parafii do nowo powstałej archidiecezji warszawskiej.
1864 r. - Kasata klasztoru bernardynów za udział zakonników w powstaniu styczniowym.
1897 r. - Ustanowienie kościoła pobernardyńskiego kościołem parafialnym pw. Niepokalanego Poczęcia NMP.
1940 r. - Rozstrzelanie proboszcza parafii ks. Zygmunta Sajny przez hitlerowców w Palmirach.
1952 r. - Księża marianie obejmują parafię i kościół.
1987 r. - Obraz "Matka Boża Pocieszenia" wraca do głównego ołtarza.
1999 r. - Beatyfikacja ks. Zygmunta Sajny i 107 innych męczenników "Golgoty Zachodu".
2001 r. - Wzniesienie Krzyża jubileuszowego.