Sanktuarium pw. św. Andrzeja Boboli

Rakowiecka 61, 02-532 Warszawa

Szlak: Bijące Serce Historii, pętla: Święci patroni polscy II

  • Widok ogólny
  • Trumna z relikwiami
Następny

Komentarze i materiały użytkowników


Podziel się materiałami lub linkami do tego obiektu

Aby przesyłać materiały dotyczące obiektów trzeba być zalogowanym!
LogowanieZaloguj się

Komentarze użytkowników 0

Twój komentarz będzie pierwszy. Zapraszamy Cię do wyrażenia swojej opinii!

Twój komentarz

Aby dzielić się opiniami nt poszczególnych obiektów trzeba być zalogowanym!
LogowanieZaloguj się

Opis

Informacje podstawowe

województwo mazowieckie, powiat warszawski, gmina Mokotów

archidiecezja warszawska, dekanat mokotowski

Współrzędne GPSGPS: N 52.205870, E 21.000859

Telefon5428707

Strona WWWWWW

Emailparakow@jezuici.pl

KalendarzWydarzenia

16 maja

odpust - św. Andrzeja Boboli

Sanktuarium pw. św. Andrzeja Boboli - Warszawa

HistoriaHistoria

Początki obecności oo. jezuitów na Mokotowie, wiążą się z otwarciem w 1935 r. Domu Pisarzy Towarzystwa Jezusowego przy ulicy Rakowieckiej w Warszawie. Budynek zajmowany przez Dom powstał z fundacji papieża …
Pokaż całość Maximise

ArchitekturaArchitektura

Architektonicznie kościół nawiązuje do Namiotu Spotkań, w którym Mojżesz spotykał się na pustyni z Panem Bogiem. Ośmiokątna, przeszklona świątynia jest "zawieszona" na żelbetowym, żebrowym stelażu. Nowy kościół połączono z kompleksem …
Pokaż całość Maximise

ZabytkiZabytki

  • Zespół witraży zaprojektowany w latach 1984-1991 przez Teresę Marię Reklewską, wykonany przez zespół jej uczniów (Tomasz Bieliński, Paweł Przyrowski, Włodzimierz Sowa, Tomasz Tuszko). Obejmuje cztery barwne, monumentalne witraże (wysokość - …
Pokaż całość Maximise

W otoczeniuW otoczeniu

  • Muzeum św. Andrzeja Boboli otwarte 16 maja 2007 r. - jedyne takie muzeum na świecie. Gromadzi eksponaty związane z życiem, działalnością, męczeńską śmiercią i kultem Świętego oraz historią Sanktuarium. Jest …
Pokaż całość Maximise

Daty historyczneDaty historyczne

1935 r. - Z fundacji papieża Piusa XI  powstał - w Warszawie przy ul. Rakowieckiej - Dom Pisarzy Towarzystwa Jezusowego. W Domu funkcjonowała kaplica.
19 kwietnia 1938 r. …
Pokaż całość Maximise
Bijące Serce Historii to zbiór tras i proponowanych sposobów zwiedzania warszawskich kościołów. Nazwa szlaku  wyraża przekonanie, że w warszawskich kościołach zapisana została historia stolicy i Polski.

W pierwszej fazie tej części projektu "Skarbiec Mazowiecki" proponujemy zwiedzanie 48 świątyń, uwzględniają one podstawowe kategorie zwiedzania, np."  kościoły wotywne, świątynie związane z kapłańską drogą bł. ks. Jerzego Popiełuszki, kościoły Traktu Królewskiego a także miejsca związane z bł. Janem Pawełem II.

Początki obecności oo. jezuitów na Mokotowie, wiążą się z otwarciem w 1935 r. Domu Pisarzy Towarzystwa Jezusowego przy ulicy Rakowieckiej w Warszawie. Budynek zajmowany przez Dom powstał z fundacji papieża Piusa XI (proj. Andrea Boni). W Domu funkcjonowała kaplica i to właśnie w niej złożono relikwie św. Andrzeja Boboli, przywiezione do Polski po dokonanej w Rzymie 17 kwietnia 1938 r. kanonizacji. 
 
Podczas powstania warszawskiego w murach Domu zostało zamordowanych kilkudziesięciu Polaków, w tym kilkunastu jezuitów.  
 
W dniu 1 stycznia 1953 r. Prymas Stefan Wyszyński erygował parafię pw. św. Andrzeja Boboli. Rozpoczęto też starania o uzyskanie zezwolenia na budowę kościoła parafialnego. Początkowo władze wydały zgodę, anulowały ją jednak w 1958 r. Na kolejną zgodę trzeba było czekać ponad 20 lat - uzyskano ją 19 maja 1980 r. i niezwłocznie przystąpiono do budowy kościoła. W czerwcu tego samego roku Prymas Stefan Wyszyński poświęcił plac pod budowę kościoła, zaś 16 maja 1981 r. uroczyście wmurowano, pochodzący z Janowa Poleskiego - miejsca męczeńskiej śmierci  św. Andrzeja Boboli - kamień węgielny, który poświęcił Jan Paweł II. 
 
Kościół powstawał etapami (kościół dolny, kościół górny). 13 maja 1989 r. do nowej świątyni przeniesiono relikwiarz Świętego, umieszczając go na honorowym miejscu przed ołtarzem głównym; 24 listopada 1991 r. dokonano konsekracji całego kościoła, kończąc tym samym okres budowy i rozpoczynając działanie Sanktuarium.


 
Architektonicznie kościół nawiązuje do Namiotu Spotkań, w którym Mojżesz spotykał się na pustyni z Panem Bogiem. Ośmiokątna, przeszklona świątynia jest "zawieszona" na żelbetowym, żebrowym stelażu. Nowy kościół połączono z kompleksem budynków i pomieszczeń, spełniających różne funkcje - od Domu Parafialnego poprzez bibliotekę, muzeum, księgarnię po zaplecze gastronomiczne. Taki sposób budowy był charakterystyczny dla obiektów kościelnych powstających w latach 80. XX w. - budowano "na zapas", wykorzystując do maksimum wydane pozwolenia na budowę i "chwilową" przychylność władz. 
 
Wnętrze świątyni podzielone jest na dwa, przenikające się poziomy: dolny kościół, w którym odbywają się nabożeństwa, spotkania oraz adoracje Najświętszego Sakramentu oraz górny kościół stanowiący główną przestrzeń sanktuarium. Pod amfiteatralnym ołtarzem głównym umieszczono przestrzeń zwaną kryptą - przez umieszczony w niej świetlik, widać relikwiarz Świętego, będący głównym akcentem górnego kościoła. Światło docierające do wnętrza jest filtrowane przez zespół monumentalnych wielobarwnych witraży. Rozbudowana przestrzeń, zacierająca klasyczny podział na nawę i prezbiterium (boczne ołtarze, przejścia, sale, obejście ołtarza głównego) potęguje wrażenie wspólnoty zbierającej się wokół ołtarza. Efekt Namiotu Spotkań, spotęgowany obecnością relikwii św. Andrzeja, wprowadza wiernych w atmosferę bezpośredniego kontaktu z sacrum.
  • Zespół witraży zaprojektowany w latach 1984-1991 przez Teresę Marię Reklewską, wykonany przez zespół jej uczniów (Tomasz Bieliński, Paweł Przyrowski, Włodzimierz Sowa, Tomasz Tuszko). Obejmuje cztery barwne, monumentalne witraże (wysokość - 17 m, 80 m kw powierzchni) o bogatej treści teologicznej (Triumf Kościoła, Adoracja Baranka, Męczeństwo). Uzupełnieniem zespołu są cztery mniejsze witraże oparte na motywach kwiatowych (nawiązanie do pasów słuckich oraz motywów Młodej Polski).
  • Ołtarz główny ze srebrno-kryształowym sarkofagiem św. Andrzeja Boboli (wykonany w okresie międzywojennym), umieszczonym na poziomie posadzki. Ponadto: krucyfiks według projektu ks. Krzysztofa Rogalskiego i Pawła Chmielewskiego, obraz "MB Ostrobramska" (projektu br. Bronisława Podsiadłego) oraz obraz "Św. Andrzej Bobola w otoczeniu aniołów" Henryka Musiałowicza.
  • Krypta św. Andrzeja Boboli - pod ołtarzem głównym - z obrazem "Zwycięska Królowa Różańca", namalowanym w obozie jenieckim w Kozielsku w latach 1940-1941 przez Michała Siemiradzkiego na połowie deski pochodzącej ze zniszczonej cerkwi. Na drugiej połowie deski Tadeusz Zieliński wyrzeźbił płaskorzeźbę Matki Boskiej Kozielskiej. Oba wizerunki wraz z ich twórcami trafiły do armii gen. Władysława Andersa i wraz z nią przebyły cały szlak bojowy. Płaskorzeźba znajduje się w londyńskim kościele pw. św. Andrzeja Boboli, obraz za pośrednictwem m.in ks, prałata Zdzisława Peszkowskiego trafił do tutejszego kościoła.
Dolny kościół:
  • Obraz "Matka Boża Częstochowska" z Oflagu Sambostel k. Hamburga. Obraz namalowany przez jednego z jeńców zabrał, wracający z niewoli do Polski, jezuita ks. Jan Wociechowski, kapelan z okresu powstania warszawskiego. W 1947 r. przekazał go do kaplicy jezuitów. Obraz posiada sukienkę, utworzoną z wotów ofiarowanych przez pielgrzymów.
  • Zespół 28 współczesnych rzeźb przedstawiających polskich błogosławionych i świętych Kościoła.
W przedsionku kościoła:
  • Zespół tablic poświęconych ludziom i oddziałom wojskowym związanym z Polesiem i ziemią Pińską oraz poległym harcerzom z hufca Mokotów Górny, Szarych Szeregów.

  
  • Muzeum św. Andrzeja Boboli otwarte 16 maja 2007 r. - jedyne takie muzeum na świecie. Gromadzi eksponaty związane z życiem, działalnością, męczeńską śmiercią i kultem Świętego oraz historią Sanktuarium. Jest czynne od początku maja do końca września we wszystkie soboty i niedziele w godz. 9.20 -19.00. W pozostałych terminach - na prośbę odwiedzających Sanktuarium.
1935 r. - Z fundacji papieża Piusa XI  powstał - w Warszawie przy ul. Rakowieckiej - Dom Pisarzy Towarzystwa Jezusowego. W Domu funkcjonowała kaplica.
19 kwietnia 1938 r. - Kanonizacja św. Andrzeja Boboli.
19 czerwca 1938 r. - Złożenie relikwii św. Andrzeja Boboli w kaplicy jezuitów przy ul. Rakowieckiej.
1939-1944 - W obawie o relikwie, przeniesienie relikwiarza do kościoła jezuitów przy ul. Świętojerskiej, a następnie do kościoła dominikanów przy ul. Freta.
1945 r. - Powrót relikwiarza do kaplicy przy ul. Rakowieckiej.
1 stycznia 1953 r. - Prymas Stefan Wyszyński erygował parafię pw. św. Andrzeja Boboli.
1957 r. - Starania o pozwolenie na budowę kościoła zakończone niepowodzeniem.
19 maja 1980 r. - Zgoda władz państwowych na budowę kościoła.
16 maja 1981 r. - Uroczyste wmurowanie kamienia węgielnego.
1981-1988 - Budowa kościoła.
13 maja 1989 r. - Przeniesienie relikwii św. Andrzeja do nowego kościoła.
17 maja 1991 r. - Ogłoszenie św. Andrzeja Boboli patronem Metropolii Warszawskiej.
24 listopada 1991 r. - Konsekracja sanktuarium.
16 maja 2002 r. - Ogłoszenie św. Andrzeja Boboli patronem Polski.
16 maja 2008 r. - Sanktuarium otrzymuje godność sanktuarium narodowego.


Święci patroni polscy (samochodowy).