Drewniane skarby Mazowsza - szlak drewnianej architektury sakralnej.
Mazowsze jest niezwykle bogate w przykłady sakralnego budownictwa drewnianego. Na terenie województwa odnotować można ponad 200 godnych uwagi obiektów.
Na obecnym etapie realizacji projektu "Skarbiec Mazowiecki - szlaki turystyczne obiektów sakralnych w Warszawie i na Mazowszu" pragniemy zachęcić do odwiedzenia i poznania wybranych obiektów.
Na Mazowieckim Szlaku Drewnianej Architektury Sakralnej, któremu nadajemy nazwę Drewniane skarby Mazowsza, będziecie Państwo mogli zwiedzić aż 67 niezwykłych obiektów. Są to w większości mało znane i, choćby z tego powodu, rzadko odwiedzane kościoły i kaplice. Przy typowaniu obiektów braliśmy pod uwagę przede wszystkim ich historię, walory architektoniczne, rolę w lokalnym i ponadlokalnym życiu religijnym. Znajdujące się na szlakach świątynie pozwalają zapoznać się z różnorodnymi, zmieniającymi się w ciągu wieków, formami ich rozplanowania, kształtowania bryły, czy też wyposażenia i zdobienia wnętrza.
Na szlaku Drewniane skarby Mazowsza umieszczone zostały drewniane obiekty sakralne, podzielone na 6 tzw. pętli: ciechanowską(14 obiektów), ostrołęcką (11), płocką (14), siedlecką (9), warszawską-wschodnią (8) i warszawską-zachodnią (10). W przygotowaniu - pętla radomska (7)
Dla zainteresowanych materiałami drukowanymi wydaliśmy miniprzewodnik "Drewniane skarby Mazowsza" z mapą.

Trudno tak od razu trafić do kościółka w Drogiszce, usytuowanego na wzniesieniu w lesie, za wsią. Ale komu już się to uda, ten będzie miał okazję zobaczyć sanktuarium Świętego Krzyża, a z pobliskiego źródełka zaczerpnąć wody, której przypisuje się uzdrowicielską moc i która m.in. pomaga przy chorobach oczu. Jeśli zaś trafi tu 6 sierpnia (święto Przemienienia Pańskiego) lub 14 września (święto Podwyższenia Krzyża Świętego) będzie mógł wziąć udział w największych odpustach, jakie odbywają się na północnym Mazowszu.
Po raz pierwszy Drogiszka pojawia się na kartach historii w roku 1413. Wówczas mieszkańców Drogiski - jak się wówczas nazywała wieś - okradli mieszczanie z Niborka, czyli dzisiejszej Nidzicy, która wówczas była miastem na terenie Państwa Krzyżackiego, położonym niedaleko granicy z Mazowszem. Przez kolejne lata zmieniali się właściciele wsi, aż w XVI w. Drogiszka trafiła w ręce rodziny Narzymskich.
W połowie XVII w. jej kolejnym właścicielem został Mikołaj Narzymski, dworzanin królewski, rotmistrz wojsk koronnych, późniejszy chorąży płocki i podkomorzy płocki (od 1678 r.). Właśnie on jest fundatorem istniejącego do dzisiaj kościołka, który został zbudowany jako kaplica, zapewne pomiędzy 1635 a 1644 r. Kaplica powstała na terenie, gdzie według miejscowej legendy pod koniec XVI w. młynarzowi, który mieszkał przy kościele w Niedzborzu, ukazał się św. Franciszek i wskazał, gdzie ma postawić krzyż. Wkrótce w to miejsce, znajdujące się niedaleko Drogiszki, zaczęli przybywać okoliczni mieszkańcy, aby się tutaj modlić, a fakt ten potwierdza wizytacja z 1598 r. Szczególnie licznie wierni przybywali na święto Znalezienia Krzyża (4 maja), Przemienienia Pańskiego (6 sierpnia) i Podwyższenia Krzyża (14 września).
W aktach wizytacyjnych z 1776 r. kaplica jest już nazwana "kościółkiem św. Rocha", jednak nie wiadomo, kiedy zmieniono jego wezwanie na obecnie używane. Kościółek pw. Świętego Krzyża przetrwał do naszych czasów i nadal aktualne są słowa, które napisano o nim w 1890 r. w "Przeglądzie Katolickim": "Jak przed wiekami, tak i dzisiaj na 6 sierpnia, czyli na odpust Przemienienia Pańskiego, do tej niewielkiej świątyni ciągną wielotysięczne rzesze wiernych". Dlatego dzisiaj Drogiszka jest nazywana Sanktuarium Podwyższenia Świętego Krzyża.