Bijące Serce Historii to zbiór tras i proponowanych sposobów zwiedzania warszawskich kościołów. Nazwa szlaku wyraża przekonanie, że w warszawskich kościołach zapisana została historia stolicy i Polski.
W pierwszej fazie tej części projektu "Skarbiec Mazowiecki" proponujemy zwiedzanie 48 świątyń, uwzględniają one podstawowe kategorie zwiedzania, np." kościoły wotywne, świątynie związane z kapłańską drogą bł. ks. Jerzego Popiełuszki, kościoły Traktu Królewskiego a także miejsca związane z bł. Janem Pawełem II.
Już w XIV w. istniał na Woli kościół pw. św. Stanisława biskupa i męczennika oraz św. Wawrzyńca diakona, filia kolegiaty pw. św. Jana Chrzciciela. Wola w tym czasie nie należała do obszaru Warszawy, a w XVI w. była największą wsią królewską w okolicach miasta, zwaną Wielką Wolą Warszawską (dopiero w 1916 r. tereny Woli zostały administracyjnie włączone do Warszawy).
W 1611 r. biskup poznański Andrzej Opaliński erygował samodzielną parafię pw. św. Stanisława biskupa i męczennika przy kościele, który znajdował się przy polu elekcyjnym. Drewniany kościół spłonął podczas potopu szwedzkiego. W latach 1695-1740 został wybudowany kościół murowany pw. św. Wawrzyńca, który w wyniku represji po powstaniu listopadowym zamieniono na cerkiew dla żołnierzy rosyjskich. Wtedy też parafia została pozbawiona kościoła. Dopiero dzięki staraniom Michała Biernackiego herbu Poraj, właściciela dóbr na Czystem i Woli, który pod budowę kościoła podarował teren i cegłę, rząd przeznaczył fundusze na budowę nowej świątyni. W latach 1858-1861 r. u zbiegu ówczesnych ulic Dworskiej (obecnie Kasprzaka) i Kościelnej (obecnie Bema) trwała budowa kościoła. Projekt kościoła opracował arch. Józef Orłowski, który również prowadził budowę przy ścisłej współpracy ks. Leopolda Rzecyckiego, pierwszego proboszcza. Poświęcenia kościoła dokonał w dniu 14 października 1860 r. bp Henryk hrabia Plater, sufragan łowicki.
W latach 1917-1927 opiekę nad kościołem sprawowali oo. redemptoryści. W okresie międzywojennym w wyniku przyłączenia Woli do Warszawy arcybiskup warszawski Aleksander Kakowski utworzył na potrzeby wiernych trzy parafie: św. Wawrzyńca z kościołem pw. św. Wawrzyńca, św. Stanisława z kościołem pw. św.Stanisława biskupa i męczennika i św. Wojciecha z kościołem pw. św. Stanisława biskupa i męczennika (obecnie Sanktuarium św. Wojciecha). W latach 1928-1932 do kościoła przy ul. Bema zostały dobudowane dwie nawy boczne.
Podczas okupacji Niemcy przeznaczyli wnętrze kościoła na stajnie dla koni i dzięki temu świątynia ocalała. W czasie walk w 1945 r. kościół został uszkodzony. Po wyzwoleniu przeprowadzono w świątyni niezbędne naprawy i przywrócono ją do kultu religijnego. W dniu 7 sierpnia 1947 r. abp Stefan Wyszyński, metropolita warszawski, dokonał konsekracji kościoła pw. św. Stanisława biskupa i męczennika. W 2009 r. abp Kazimierz Nycz, metropolita warszawski, poświęcił tablicę upamiętniającą ofiary obozu KL Warschau. Obóz ten mieścił się na terenie parafii (prawdopodobnie w okolicach Dworca Zachodniego).
GPS: N 52.227332, E 20.958828
226323800
Historia