Szlak " Sakralne Perły Mazowsza" to pierwszy etap prezentacji najcenniejszych obiektów sakralnych na Mazowszu. Znajdą się na nim zarówno zabytki tej klasy, co katedra w Płocku, jak i sanktuarium w Loretto, czy kaplica w Choszczówce, związana ze sługa Bożym kard. Stefanem Wyszyńskim. O ich znaczeniu decydują zarówno walory historyczne, jak i religijne - wiele z nich to interesujące miejsca pielgrzymkowe lub związane z wybitnymi postaciami polskiego życia religijnego i patriotycznego.

Opactwo benedyktynów sieciechowskich założone zostało w 1132 r. na kępie wiślanej w pobliżu wsi zakonnej o nazwie Sieciechów. Było ono jednym z trzech opactw benedyktyńskich leżących nad Wisłą(Tyniec, Płock - nie istnieje i Sieciechów). Benedyktyni zostali sprowadzeni z  Prowansji przez Sieciecha, który pielgrzymował do grobu św. Idziego znajdującego się u benedyktynów w St. Gilles w Prowansji.

Pierwszy klasztor drewniany został wybudowany w latach 1132-1139 z funduszy księcia Bolesława
Krzy­woustego i Sieciecha Młodszego (syna słynnego Sieciecha, palatyna Władysława Hermana). Kolejny klasztor, również drewniany, pochodził z 1530 r. izostał rozbudowany i ufortyfikowany w 1580 r. przez opata Józefa Wereszczyńskiego. W wyniku pożaru 10 lutego 1683 r. całkowitemu zniszczeniu uległ klasztor, a kościół groził zawaleniem. W tej sytuacji konieczna była odbudowa całego konwentu.

Dopiero w 1733 r. ukończono roboty budowlane przy klasztorze (skrzydło północno-zachodnie, ówczesny przeorat, dziś plebania). Odbudowę kościoła według projektu nieznanego architekta zapoczątkował opat Józef Kurdwanowski. Kontynuatorem prac był opat Wawrzyniec Bułharewicz (do roku 1767). Budowę zakończono 16 listopada 1770 r. za opata Leonarda Prokopowicza. Podczas prac wykończeniowych wnętrza artysta malarz Szymon Mańkowski przyozdobił kościół freskami, które do dziś cieszą oko w rokokowym wnętrzu. Świątynię konsekrował sufragan lubelski, bp Jan Kanty Lenczewski w1780 r.

Pod koniec XVIII w. w zespole opactwa  wybudowano klasycystyczny pałac opata (obecnie Ośrodek Szkolno-Wychowawczy) i nieistniejącą już szkołę, która znajdowała się między kościołem a przeoratem,do której uczęszczały dzieci miejscowej szlachty. Szkoła prowadzona przez benedyktynów była pod opieką Akademii Krakowskiej. Klasztor posiadał jedną z największych bibliotek w kraju. W 1819 r. w wyniku kasaty benedyktyni musieli opuścić swój klasztor.

Opactwo benedyktyńskie było ważnym ośrodkiem życia religijnego i kulturalnego, rozwijała się tu zwłaszcza kultura muzyczna. Już w średniowieczu zakonnicy założyli pierwszą w Polsce szkółkę drzew owocowych, ponadto posiadali folwarki, spichlerze, hutę żelaza,kamieniołomy,  browar, winnicę i gorzelnię.

Po kasacie opactwa w latach 1845-1879 opuszczone budynki i kościół zaczęły niszczeć. Kościół służył jako magazyn dla majątku rosyjskiego generała. Z polecenia bp. Józefa Goldtmanna wyposażenie kościoła zostało przekazane innym parafiom. W sprawie odzyskania kościoła dla celów religijnych okoliczni mieszkańcy i ks. Wincenty Wołosewicz kilkakrotnie zwracali się do władz rosyjskich. Ich prośby zostały spełnione, dzięki czemu 15czerwca 1884 r. biskup sandomierski Ksawery Antoni Sotkiewicz ponownie konsekrował odrestaurowaną świątynię i ustanowił ją kościołem parafialnym.

W czasie I wojny światowej w roku 1915 w wyniku ostrzału artylerii rosyjskiej klasztor i kościół zostały w znacznym stopniu uszkodzone. Kościół został wówczas odnowiony staraniem ks. Aleksandra Siweckiego. Również podczas II wojny światowej zabudowania dawnego opactwa benedyktyńskiego mocno ucierpiały. Kościół ponownie od­nowiono. Restauracji dokonano też w latach 1972-1974.