Drewniane skarby Mazowsza - szlak drewnianej architektury sakralnej.

Mazowsze jest niezwykle bogate w przykłady sakralnego budownictwa drewnianego. Na terenie województwa odnotować można ponad 200 godnych uwagi obiektów.

Na obecnym etapie realizacji projektu "Skarbiec Mazowiecki - szlaki turystyczne obiektów sakralnych w Warszawie i na Mazowszu" pragniemy  zachęcić do odwiedzenia i poznania wybranych obiektów.

Na Mazowieckim Szlaku Drewnianej Architektury Sakralnej, któremu nadajemy nazwę Drewniane skarby Mazowsza, będziecie Państwo mogli zwiedzić aż 67 niezwykłych obiektów. Są to w większości mało znane i, choćby z tego powodu, rzadko odwiedzane kościoły i kaplice. Przy typowaniu obiektów braliśmy pod uwagę przede wszystkim ich historię, walory architektoniczne, rolę w lokalnym i ponadlokalnym życiu religijnym. Znajdujące się na szlakach świątynie pozwalają zapoznać się z różnorodnymi, zmieniającymi się w ciągu wieków, formami ich rozplanowania, kształtowania bryły, czy też wyposażenia i zdobienia wnętrza.

Na szlaku Drewniane skarby Mazowsza umieszczone zostały drewniane obiekty sakralne, podzielone na 6 tzw.  pętli: ciechanowską(14 obiektów), ostrołęcką (11), płocką (14), siedlecką (9), warszawską-wschodnią (8) i warszawską-zachodnią (10). W przygotowaniu - pętla radomska (7)

Dla zainteresowanych materiałami drukowanymi wydaliśmy miniprzewodnik "Drewniane skarby Mazowsza" z mapą.

Leżący przy drodze krajowej nr 7 (będącej na tym odcinku częścią trasy europejskiej E77) Żurominek to dobre miejsce, by zatrzymać się na krótki odpoczynek i przy okazji zobaczyć XVIII-wieczny kościół, położony zaledwie 100 m na zachód od drogi łączącej Warszawę z Gdańskiem.

Żurominek po raz pierwszy na kartach historii pojawia się w roku 1247, kiedy to Piotr Niedzich, kanonik płocki i prepozyt kolegiaty św. Michała (przy niej istniała pierwsza płocka parafia), podarował wieś katedrze płockiej. Gdy wspomniany kanonik został biskupem płockim - jako Piotr herbu Wąż (rządził diecezją w latach ok. 1260-1270) - erygował i uposażył parafię pw. św. Stanisława. Pierwsza informacja o miejscowym proboszczu pochodzi dopiero z 1391 r.

Ponad sto lat później (w 1497 r.) biskup płocki Piotr z Chodkowa podarował Żurominek kapitule płockiej, w rękach której pozostał aż do czasu rozbiorów. Stąd też wziął się drugi człon nazwy wsi - "Żurominek Kapitulny".

Pierwszy kościół, pw. św. Stanisława, powstał równocześnie z erekcją parafii, a więc w latach 60. XIII w. Prawdopodobnie drugi z kolei wzmiankowany jest w 1598 r., a przechowywano w nim wówczas relikwie patrona kościoła i parafii.

Kolejny kościół został wystawiony w 1754 r. dzięki funduszom kapituły płockiej i staraniom miejscowego proboszcza, ks. Franciszka Bońkowskiego. Piętnaście lat później (18 października 1769 r.) jego konsekracji dokonał biskup sufragan płocki, Kazimierz Rokitnicki.

Ta kilkakrotnie remontowana i rozbudowywana świątynia (w późniejszych latach została dostawiona od zachodu kruchta główna, a kruchtę boczną przeniesiono z północy na południe), przetrwała do naszych czasów. Ostatni remont kościoła został przeprowadzony w latach 1998-2000.