Bijące Serce Historii

W pierwszej fazie tej części projektu "Skarbiec Mazowiecki" proponujemy zwiedzanie 48 świątyń, uwzględniają one podstawowe kategorie zwiedzania, np."  kościoły wotywne, świątynie związane z kapłańską drogą bł. ks. Jerzego Popiełuszki, kościoły Traktu Królewskiego a także miejsca związane z bł. Janem Pawełem II.

W latach 30. XX w. na terenie osiedla Saska Kępa, położonego na prawym brzegu Wisły, rozpoczęto realizację modnej wówczas koncepcji założenia architektonicznego Miasta Ogrodu. Nowoczesne wille i kamienice projektowane często przez wybitnych architektów w otoczeniu przyrody komponowanej przez architektów zieleni stanowią zwarty kompleks, w którym przyjemnie jest mieszkać, pracować i odpoczywać. Jednym z ważnych elementów tego założenia miała być świątynia zaspakajająca potrzeby religijne mieszkańców osiedla.

Już w kwietniu 1938 r. Prymas Aleksander Kakowski erygował parafię pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Pierwsze prace nad budową kościoła podjęte zostały w 1938 r. według proj. Piotra Lubińskiego, który przewidywał modernistyczny, nawiązujący do włoskiego romanizmu obiekt stylistycznie dostosowany do charakteru osiedla. Nabożeństwa i Msze św.odprawiano w prowizorycznej, drewnianej kaplicy. 30 kwietnia 1939 r. odbyło się poświęcenie kamienia węgielnego przez abp. Stanisława Galla w obecności m.in. prezydenta miasta Stefana Starzyńskiego. W 1939 r. mury świątyni osiągnęły wysokość 3 m (niektóre źródła podają nawet 10), ale prace budowlane przerwał wybuch II wojny światowej. W wyniku bombardowań nieukończony kościół spłonął.

W 1940 r. wzniesiono nową, prowizoryczną kaplicę. W 1948 r. rozpoczęto odbudowę świątyni według zmodyfikowanego przez prof. Jana Bogusławskiego i Józefa Łowińskiego projektu architektonicznego. Nieukończoną jeszcze świątynię poświecił 3 października 1952 r. Prymas kard. Stefan Wyszyński. Prace budowlane zostały ukończone w 1956 r.

13 czerwca 1979 r. świątynia została wpisana do rejestru zabytków, a konsekrowano ją dopiero w 1980 r.