Drewniane skarby Mazowsza - szlak drewnianej architektury sakralnej.

Mazowsze jest niezwykle bogate w przykłady sakralnego budownictwa drewnianego. Na terenie województwa odnotować można ponad 200 godnych uwagi obiektów.

Na obecnym etapie realizacji projektu "Skarbiec Mazowiecki - szlaki turystyczne obiektów sakralnych w Warszawie i na Mazowszu" pragniemy  zachęcić do odwiedzenia i poznania wybranych obiektów.

Na Mazowieckim Szlaku Drewnianej Architektury Sakralnej, któremu nadajemy nazwę Drewniane skarby Mazowsza, będziecie Państwo mogli zwiedzić aż 67 niezwykłych obiektów. Są to w większości mało znane i, choćby z tego powodu, rzadko odwiedzane kościoły i kaplice. Przy typowaniu obiektów braliśmy pod uwagę przede wszystkim ich historię, walory architektoniczne, rolę w lokalnym i ponadlokalnym życiu religijnym. Znajdujące się na szlakach świątynie pozwalają zapoznać się z różnorodnymi, zmieniającymi się w ciągu wieków, formami ich rozplanowania, kształtowania bryły, czy też wyposażenia i zdobienia wnętrza.

Na szlaku Drewniane skarby Mazowsza umieszczone zostały drewniane obiekty sakralne, podzielone na 6 tzw.  pętli: ciechanowską(14 obiektów), ostrołęcką (11), płocką (14), siedlecką (9), warszawską-wschodnią (8) i warszawską-zachodnią (10). W przygotowaniu - pętla radomska (7)

Dla zainteresowanych materiałami drukowanymi wydaliśmy miniprzewodnik "Drewniane skarby Mazowsza" z mapą.

Okolice dzisiejszych Łęgonic zamieszkane były już na przełomie I i II w. naszej ery, o czym świadczą odkryte w okolicach wsi cmentarzyska ciałopalne.

 W1412 r. Łęgonice Małe trafiły w ręce Zakonu Kanoników Regularnych Stróżów Grobu Chrystusowego,których w  Polsce nazywano bożogrobcami lub miechowitami.Zakon powstał w Jerozolimie w 1099 r. jako zakon rycerski, jednak po upadku Królestwa Jerozolimskiego i przeniesieniu swojej działalności do Europy stał się zakonem duchownym, szerzącym kult Grobu Pańskiego i prowadzącym działalność charytatywną. W Polsce bożogrobcy spopularyzowali m.in. zwyczaj budowania w kościołach tzw. grobu Pańskiego w okresie Wielkiego Tygodnia.

W1420 r. Łęgonice otrzymały prawa miejskie z inicjatywy arcybiskupa gnieźnieńskiego i prymasa Polski Mikołaja Trąby, który uzyskał przywilej lokacji miasta od króla Władysława Jagiełły. Razem z miastem arcybiskup ufundował kościół parafialny, przekazując nad nim opiekę bożogrobcom. W ich rękach parafia pozostawała aż do początków XIX w.

Pierwszy kościół dotrwał do początków XVI w. W 1521 r. nową świątynię, pw. Rozesłania Apostołów i św. Marii Magdaleny, ufundowali bożogrobcy przy pomocy arcybiskupa metropolity gnieźnieńskiego i prymasa Polski Jana Łaskiego.

Gdy w 1763 r. świątynia spłonęła, dwa lata później stanął zachowany do dzisiaj kościół, którego fundatorem był marszałek trybunału koronnego Stanisław Małachowski..